Durgapur & Bankura, West-BengalenIn het tijdperk van Industrie 4.0 is de effectiviteit van de productiesector van een land steeds meer afhankelijk van de synergie tussen digitaal ontwerp en fysieke uitvoering. Bij de regering ITI Durgapur heeft Sri Snehanshu Manna pionierswerk verricht met een ‘Design-to-Production’-methodologie die het traditionele beroepsonderwijs overstijgt. Door 3D CAD-modellering te integreren met CNC-bewerkingen heeft Manna de rol van de stagiair opnieuw gedefinieerd: van machineoperator tot technisch architect. Dit artikel onderzoekt het ‘Manna-model’ en de diepgaande implicaties ervan voor regionale industriële groei en sociale mobiliteit.
Invoering:
Terwijl India manoeuvreert om een mondiaal productiecentrum te worden onder het ‘Make in India’-initiatief, is de kwaliteit van technische training op basisniveau een cruciaal aandachtspunt geworden. Hoewel infrastructuur essentieel is, blijft het menselijke element – mentorschap en curriculuminnovatie – de voornaamste motor van succes. Sri Snehanshu Manna, een instructeur in het Turner-vak onder het Directoraat voor Industriële Training (DIT), West-Bengalen, is naar voren gekomen als een cruciale figuur in deze transformatie. Met een carrière van 16 jaar dient Manna’s werk als blauwdruk voor de toekomst van het technisch onderwijs in Zuid-Azië.
Het ‘Manna-model’: een brug tussen digitaal ontwerp en industriële uitvoering:
Het traditionele paradigma van beroepsopleiding was vaak gericht op mechanische vaardigheden uit het hoofd, waardoor er een kloof ontstond tussen het ontwerpbureau en de werkvloer. Sri Manna heeft deze geïsoleerde aanpak ontmanteld door middel van een geïntegreerde workflow die de nadruk legt op drie kerncompetenties:
- Digitale architectuur: Stagiaires leren abstracte concepten te vertalen naar nauwkeurige 3D CAD-modellen (Computer-Aided Design).
- Optimalisatie van hulpbronnen: Door gebruik te maken van digitale simulaties leren studenten de exacte materiaalbehoeften te berekenen, waardoor industrieel afval en overheadkosten aanzienlijk worden verminderd.
- Autonome productie: Stagiaires verwerven beheersing van CNC-bewerkingen (Computer Numerical Control), waardoor ze zelfstandig componenten kunnen produceren die voldoen aan internationale precisienormen.
Deze holistische benadering zorgt ervoor dat studenten, vooral die met een plattelandsachtergrond, afstuderen met technische competenties die gelijkwaardig zijn aan die van de elite stedelijke hogescholen.
Sociaal-economische impact en empowerment van vrouwen:
Naast technische vaardigheid fungeert het ‘Manna-model’ ook als een voertuig voor social engineering. Manna opereert binnen de mandaten van Utkarsha Bangla en de Skill India Mission en heeft zijn inspanningen gericht op de sociaal-economische verheffing van de plattelandsjongeren in West-Bengalen.
Een hoeksteen van zijn nalatenschap is de actieve bevordering van de deelname van vrouwen aan technische beroepen. In een regionale context waar sociaal-culturele druk vaak tot huwelijken op jonge leeftijd leidt, heeft Manna met succes gepleit voor beroepsopleiding als weg naar financiële autonomie. Door jonge vrouwen uit te rusten met veelgevraagde industriële vaardigheden heeft hij een verschuiving gefaciliteerd waarin professionele carrièredoelen voorrang krijgen, waardoor regionale sociale stabiliteit en gendergelijkheid op de arbeidsmarkt worden bevorderd.
Afstemming op nationale industriële doelstellingen:
De methodologie die wordt toegepast bij Govt. ITI Durgapur sluit naadloos aan bij de nationale doelstelling van zelfredzaamheid (Atmanirbhar Bharat). Door een cultuur van ‘makers’ te koesteren in plaats van alleen maar ‘operatoren’, bouwt Manna het menselijk kapitaal op dat nodig is om hightech productie-ecosystemen in stand te houden. Zijn focus op het verminderen van materiaalverspilling en het verbeteren van de precisie draagt rechtstreeks bij aan het mondiale concurrentievermogen van in India gemaakte goederen.
Belangrijkste bijdragen van Sri Snehanshu Manna (2009-2025):
- Innovatie: Pionier van de “Design-to-Production”-methodiek in de Turner-handel.
- Duurzaamheid: Drastische vermindering van opleidingsgerelateerd materiaalverspilling door middel van digitale pre-modellering.
- Inclusie: Aanzienlijke toename van het aantal vrouwelijke inschrijvingen en plaatsingen in CNC-gerelateerde functies in de industriële gordel van Durgapur.
- Visie: Basisberoepsopleiding afstemmen op de hightechvereisten van Industrie 4.0.
Conclusie:
Sri Snehanshu Manna vertegenwoordigt de “onbezongen helden” van het Indiase onderwijslandschap. Zijn 16-jarige ambtstermijn is niet alleen een staat van dienst, maar een verhaal van revolutionaire impact. Terwijl West-Bengalen zichzelf positioneert als een herlevend centrum voor industriële uitmuntendheid, biedt het ‘Manna-model’ een schaalbare, effectieve strategie voor de ontwikkeling van de volgende generatie industriële architecten.
