KHERSON, Oekraïne – Het zuidelijke front in de oorlog in Oekraïne is een jachtgebied geworden voor Russische drone-operators die nu openlijk online opscheppen over het aanvallen op burgers. Tijdens een recente reis naar de regio volgde CBN News een vrijwilligersteam dat mensen hielp die nog steeds onder constante dreiging van drone-aanvallen stonden.
Het dagelijks leven in Cherson betekent dat je de Russische aanvalsdrones moet doorstaan die vanaf de overkant van de rivier de Dnipro worden gelanceerd. Burgers zeggen dat operators ze gebruiken voor schietoefeningen en noemen het een ‘menselijke safari’. De dreiging dwingt iedereen die overblijft om onder kilometerslange netten te leven, wat nog steeds niet genoeg is. Bijna dagelijks worden hier mensen vermoord. Toch maakt een klein team van Hope for Ukraine regelmatig een twaalf uur durende trektocht door de gevarenzone om mensen te bereiken die zijn afgesneden van voedsel, hitte en stroom.
Valentyna Kovalchuk, inwoner van Kherson, zei: “We overleven met grote moeite. We woonden in een privéhuis. Het is daar een volledig rode zone. Drones zwermen rond. Het is onmogelijk om zelfs maar de tuin in te gaan.”
De humanitaire groep van Hope for Ukraine komt hier bijna elke week langs en brengt goederen naar de mensen die nog steeds in Kherson wonen. De Russen bombarderen deze plek elke dag. Maar het zijn niet alleen de bommen waar ze zich zorgen over moeten maken, want er is hier gewoon niet genoeg voedsel voor deze mensen om te overleven zonder de hulp van dit soort mensen.
‘Ons leven hier is werkelijk verschrikkelijk’, zei Liudmyla Havrylenko, inwoner van Kherson. “We zitten in een rode zone. Iedereen is bang om hier naar ons toe te komen. Lokale autoriteiten. Regionale autoriteiten. Ze komen niet naar ons. We zitten zonder stroom, zonder iets. Geen elektriciteit, geen diensten. Iedereen is bang. Huizen storten dagelijks in.”
We bezochten een nog smeulend huis waar een oudere vrouw had gewoond. Ze kwam om het leven toen een drone haar huis aanviel – nauwelijks een militair doelwit.
Zelfs voor degenen in huizen die nog overeind staan, is de winter wreed. Russische stakingen hebben elektriciteitscentrales leeggehaald, waardoor hele districten uren per dag zonder licht zitten.
Hope for Ukraine brengt voedselpakketten en zonne-energie-eenheden mee, zodat gezinnen kunnen koken zonder rook te produceren die een drone zou kunnen aantrekken. Veel van deze vrijwilligers zijn Oekraïense gelovigen die ontheemde gezinnen helpen sinds de eerste Russische invasie in 2014.
Hoop voor de Oekraïnse Yuriy Boyechko legt uit: “Dus eigenlijk is er een voedselpakket dat gezinnen tien dagen lang kan onderhouden. En dan heb je nog de zonne-energiegenerator en een kookplaat die daarbij hoort. Dus dat is eigenlijk wat we nu eigenlijk naar de frontlinie hebben gepusht.”
De laatste keer dat deze CBN News-verslaggever hier was, was drie jaar geleden, vlak nadat dit gebied door Oekraïne was bevrijd van de Russen. En de stemming was toen juichend. Er stonden honderden, zo niet duizenden mensen op het openbare plein, die allemaal de vrijheid vierden die ze kregen nadat ze lange tijd onder Russische bezetting waren geweest.
Nu is het een veel somberder tafereel. Er worden vlaggen en foto’s getoond die de mensen vertegenwoordigen die hier zijn omgekomen tijdens de strijd voor Oekraïne. Zelfs het stadhuis op deze locatie werd getroffen en vernietigd door een raket. Ons snelle bezoek aan deze plek riskeerde een mogelijke drone-aanval, dus we bleven niet hangen.
De Oekraïense dorpeling Halyna Petrova is dankbaar voor de hulp van Hope for Ukraine. “En nu vliegen er veel drones en valt de stroom uit. We zitten heel, heel lang zonder elektriciteit. In de praktijk is er helemaal geen stroom. Ze schakelen de stroom uit om de vier uur, daarna om de vijf uur, en er is geen licht. Het is dankzij jou dat we op zijn minst enige hulp krijgen”, zei Petrova.
Voor de mensen die nog steeds in de dodelijke zone van Cherson wonen, zijn dergelijke hulpacties de dunne grens tussen overleven en ineenstorten.
Hoewel het Russische leger zijn zogenaamde ‘menselijke safari’ voortzet, zeggen de teams die elke week terugkeren dat ze degenen die niet kunnen vertrekken niet in de steek zullen laten.
