Bijna twaalf jaar later Malaysia Airlines-vlucht 370 verdween boven de Indische Oceaan met 239 mensen aan boord, zou de zoektocht naar het wrak van de Boeing 777 dinsdag in de Indische Oceaan worden hervat – ondersteund door de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van diepzee, zelfgeleide dronetechnologie.
MH370 vertrok kort na middernacht op 8 maart 2014 vanuit de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur. Het had een routinevlucht van ongeveer zes uur noordwaarts naar Peking moeten zijn.
Ongeveer 40 minuten later werd de transponder van het vliegtuig uitgeschakeld, waardoor het uit de monitoren van de civiele luchtverkeersleiding verdween. De militaire radar registreerde het vliegtuig echter scherp westwaarts, terug over het Maleisische schiereiland en over het derde grootste waterlichaam ter wereld, de uitgestrekte Indische Oceaan.
De eerste zoektocht naar het vliegtuig besloeg ruim 46.000 vierkante kilometer voor de kust van West-Australië, een gebied groter dan de staat Virginia. Maar met behulp van driftanalyse, waarin gegevens over de geschiedenis van oceaanstromingen en -winden zijn verwerkt, hebben de mensen die verantwoordelijk zijn voor de zoektocht het gebied met de grootste kans op succes nu teruggebracht tot ongeveer 5.800 vierkante kilometer.
JOHN SAEKI,NICHOLAS SHEARMAN
Het Brits-Amerikaanse diepzeerobotbedrijf Ocean Infinity heeft de locatie van de nieuwe zoektocht niet bekendgemaakt, maar hoopt het tragische mysterie eindelijk op te lossen door een vloot van ’s werelds meest geavanceerde onderwaterdrones in te zetten.
De drones, of autonome onderwatervoertuigen (AUV’s), kunnen bijna 6.000 meter duiken en tot 100 uur rennen voordat ze weer boven moeten komen. Ze zijn uitgerust met side-scan sonar om gedetailleerde 3D-beelden te maken van de zeebodem – en alles wat zich erop bevindt – terwijl ze naar de bodem varen en de contouren volgen, bergen op en af, en in loopgraven verborgen in de afgrond.
De AUV’s kunnen ook ultrasone beeldvorming gebruiken om onder het sediment op de zeebodem te kijken dat zich in de loop der jaren heeft opgebouwd, evenals magnetometers die metalen in de wrakstukken van het verloren vliegtuig kunnen detecteren.
Als een interessant object wordt gedetecteerd, wordt een op afstand bediend voertuig (ROV) ingezet om het van dichterbij te bekijken.
Tot op heden zijn minder dan dertig fragmenten, vermoedelijk afkomstig van MH370, aangespoeld op verschillende kusten van de Indische Oceaan.
Yannick PotouI/AFP/Getty 
De eerste werd in 2015 gevonden op het Franse eiland La Réunion, ruim 650 kilometer uit de oostkust van Madagaskar. Een strandreiniger een flaperon gevonden dat zou het vliegtuig tijdens de vlucht naar links of rechts hebben geholpen.
Tot en met 2016, meer fragmenten werden aangespoeld gevonden op Madagaskar zelf, maar ook in Mozambique, Zuid-Afrika, Tanzania en Mauritius, inclusief een deur die het voorste landingsgestel bedekte, een klep van de rechtervleugel en een paneel van waaruit een vleugel op de romp van het vliegtuig werd aangesloten – wat een van de sterkste verbindingen van het vliegtuig had moeten zijn.
Tot nu toe zijn er geen overblijfselen gevonden van de bemanning of passagiers van het vliegtuig – afkomstig uit 14 landen, waaronder China, Australië, Frankrijk, de Verenigde Staten, Oekraïne en Rusland.
Pedro PARDO/AFP/Getty 
De Maleisische regering stemde ermee in om Ocean Infinity 70 miljoen dollar te betalen, maar het wordt bestempeld als een ‘no-find, no fee’-contract, wat betekent dat het bedrijf alleen wordt betaald als het het vermiste vliegtuig vindt.
Gezien de enorme hoeveelheid geld die in de zoekinspanningen is geïnvesteerd, zou 70 miljoen dollar niet echt een enorme uitbetaling zijn, maar Ocean Infinity zou ook kunnen bogen op het oplossen van een van ’s werelds grootste luchtvaartmysteries sinds de Amerikaanse vlieger Amelia Earhart verdween in 1937 ergens boven de centrale Stille Oceaan.
