Elke Stargate Spin-Off-serie gerangschikt

De spin-offgame kan lastig zijn, en het valt niet te zeggen welk eigendom de potentie heeft (of goed genoeg wordt afgehandeld) om een ​​franchise te worden. Toen Roland Emmerich’s sciencefictionfilm ‘Stargate’ uit 1994 bijvoorbeeld in 1994 uitkwam, hadden weinigen kunnen vermoeden dat het uiteindelijk een kleine spin-offmachine zou worden die groot genoeg was om te wedijveren met films als ‘CSI: Crime Scene Investigation’ en de One Chicago-franchise.

Toch is dat precies hoe het met de film is afgelopen. Uit “Stargate” ontstond “Stargate SG-1”, de geremixte en herschikte tv-aanpassing, die verdere uithoeken van het “Stargate”-universum verkende op manieren die verleidelijk genoeg bleken om de show maar liefst tien seizoenen lang te dragen. De serie experimenteerde voortdurend met nieuwe concepten en personages, en toegegeven, het waren niet allemaal winnaars. (Sorry, Sam J. Jones’ Aris BochToch werkte het universum van “Stargate” efficiënt genoeg om extra films te rechtvaardigen die het verhaal van “SG-1” (“Stargate: The Ark of Truth” en “Stargate: Continuum”, die beide in 2008 in première gingen), een horde documentaires en specials, en zelfs een heleboel verschillende games.

En dan zijn er natuurlijk nog de spin-offs. Tot op heden zijn er niet minder dan vier “Stargate: SG-1”-uitlopers, die allemaal een duidelijke connectie hebben met de originele show, maar ook andere uithoeken van het universum verkennen. Ze hebben bovendien hun eigen sympathieke cast van personages, en ze concentreren zich op iets andere, maar niet minder belangrijke dingen dan het SG-1-team van Jack O’Neill (Richard Dean Anderson). Het staat ter discussie of een van deze spin-offs zijn beter dan de originele seriemaar ze voegen allemaal hun eigen dosis smaak toe aan de “Stargate” -franchise.

De nieuwste en helaas slechtste van de vier “Stargate SG-1” spin-offs is “Stargate Origins”, dat weliswaar altijd gedoemd was door zijn formaat. Een webminiserie van één seizoen en tien afleveringen die feitelijk bestond om fans naar MGM’s Stargate Command-abonnementsservice te drijven, makers-schrijvers Mark Ilvedson en Justin Michael Terry en regisseur / EP Mercedes Bryce Morgan kregen hiermee nooit echt hun verdiende loon … vooral omdat al die afleveringen elk slechts 10 minuten duurden. (Eerlijk gezegd was dit een paar jaar eerder Quibi’s lancering en tragische ondergang in 2020 vergiftigde de put voor in de studio geproduceerde, hoogwaardige korte shows, dus niemand die erbij betrokken was, kon het weten Hoe vervloekt dat dit soort media werkelijk was.)

Afgezien van formaat- en platformproblemen is “Stargate Origins” echter niet slecht. Het is in feite een filmlange blik op het vroege leven van Catherine Langford (Ellie Gall), de dochter van Stargate-ontdekker Paul Langford (Connor Trinneer) en een belangrijke figuur in het onthullen van de geheimen ervan. Catherine was al een terugkerend personage in zowel de film “Stargate” als “SG-1”. Hier staat ze centraal als een van de eerste mensen die door de herontdekte Stargate stapt in een gloednieuw avontuur dat de franchise nog nooit eerder had uitgebeeld, dankzij een Goa’uld-geheugeninmenging waardoor zelfs zij de hele missie vergeet om zijn vader te redden van de planeet Abydos.

“Stargate Origins” is een zeer “Stargate”-avontuur dat zich toevallig ontvouwt in een zeer on-“Stargate”-formaat. Daarom willen fans misschien de filmversie van de serie opzoeken, genaamd ‘Stargate Origins: Catherine’. Het biedt een veel gemakkelijker verteerbare manier om van dit specifieke verhaal te genieten.

De enige animatieserie in de “Stargate” -franchise, “Stargate Infinity”, valt in de categorie “had een kanshebber kunnen zijn”. Op papier biedt het een van de meest interessante verhalen onder de paraplu van “Stargate”. De Frans-Amerikaanse Fox/Disney Channel/M6-kanaalshow liep slechts één seizoen van 26 afleveringen van september 2002 tot maart 2003, maar slaagde erin de horizon van het pand op meerdere manieren te verbreden … niet in de laatste plaats door het feit dat het zich drie decennia in de toekomst van de hoofdshow afspeelde.

“Stargate Infinity” richt zich op een team dat zich niet veel bekommert om het Stargate Command. Nadat de grijze SGC-veteraan Gus Bonner (Dale Wilson) de schuld krijgt van een incident dat leidt tot de ondergang van zijn team en een gevaarlijke buitenaardse aanval, vlucht hij door de Stargate met een groepje buitenbeentjes en moet hij van planeet naar planeet springen in de hoop zijn naam te zuiveren… terwijl hij natuurlijk degenen helpt die hij en zijn jonge team tegenkomen tijdens hun wanhopige zoektocht.

Van planeet naar planeet hoppen (in de hoop een groot geheim te ontdekken) terwijl je wordt achtervolgd door een mysterieuze slechterik (Da’Kyll, ingesproken door Mark Acheson) is een leuk uitgangspunt dat een universum aan mogelijkheden biedt. “Infinity” wist ook wat het had en zorgde ervoor dat het talloze verhaallijnen en karakterbogen introduceerde die in de toekomst ongetwijfeld interessante uitbetalingen zouden hebben opgeleverd. Helaas werd de show al na één seizoen geannuleerd en moeten de vele onopgeloste geheimen nog op het scherm worden opgelost.

Brad Wright en Robert C. Cooper’s ‘Stargate Universe’ hebben stappen ondernomen om een ​​vleugje klassieke sciencefiction in de ‘Stargate’-franchise te brengen door een groep personages in een ruimteschip in de middle of nowhere te plaatsen, met de simpele missie om te proberen de weg terug naar huis te vinden. Nadat een project op de Icarus-basis van het Stargate Command op een dwaalspoor is geraakt, redt een Stargate-manoeuvre op het laatste moment de aarde, maar blijven de overlevenden van het project achter op een enorm verlaten ruimteschip. Hier moet de groep uitzoeken hoe ze kunnen overleven, de vele mysteries van het schip bestuderen en hopelijk op de een of andere manier de weg terug vinden.

“Stargate Universe” legt zijn karakterontwikkelingspunten in verkenning en interpersoonlijke relaties in plaats van in de wat explosievere capriolen van het SG-1-team… hoewel het, dankzij de aanwezigheid van kolonel Everett Young (Louis Ferreira) en zijn soortgenoten, die actie ook in een mum van tijd kan oproepen wanneer dat nodig is. Toch vallen de drijvende krachten van de show meestal aan de niet-gewelddadige kant van het ‘Stargate’-karakterspectrum. Van de onbetwiste (maar niet bepaald onbetwiste) hoofdrolspeler Nicholas Rush (Robert Carlyle) tot de onconventionele wiskundewonder Eli Wallace (David Blue) en vertegenwoordiger van het International Oversight Committee Camile Wray (Ming-Na Wen), de personages uit de show verleggen echt de grenzen van het traditionele militaire sci-fi-genre van de franchise.

Uiteindelijk is “Stargate Universe” een interessant experiment dat alles wat goed is in de franchise gebruikt en aanpast aan een meer wetenschappelijk gerichte ruimtevaartomgeving. Het eindresultaat kon niet verder komen dan twee seizoenen op Syfy, maar er is meer beschikbaar voor fans van de serie: de verhalen van “Stargate Universe” hebben een aantal complementaire Kino-webisodes die bekend staan ​​als “Stargate Universe Kino”, en het verhaal ervan is voortgezet in stripboekvorm.

Sommige lijsten komen gewoon binnen met een vooraf bepaalde podiumplaats, nietwaar? Hoewel de “Stargate”-franchise veel spin-offs kent, is slechts één daarvan erin geslaagd het publiek voldoende te verleiden om ook na het tweede seizoen in de ether te blijven. Die eer valt te beurt aan ‘Stargate Atlantis’, de allereerste spin-off van ‘Stargate SG-1’ die ook het duidelijkst verbonden was met de originele serie.

“Stargate Atlantis” ging in première in 2004 en werd vijf seizoenen lang uitgezonden nadat seizoen 7 van “Stargate SG-1” het bestaan ​​van het legendarische Atlantis had vastgesteld en het Stargate Command een team had samengesteld om de geheimen ervan te achterhalen. “Stargate Atlantis” volgt de avonturen van genoemd team, geleid door John Sheppard (Joe Flanigan). Ze ontdekken onmiddellijk een wereld (nou ja, een sterrenstelsel) vol onvoorziene bedreigingen en mogelijkheden die naast het reguliere ‘Stargate’-universum bestaan, maar voldoende daarbuiten zodat de spin-off zich kan vestigen.

Schurken als de bijenkorfgerichte Wraith-geesten en de uit de Tweede Wereldoorlog gecodeerde Genii blijken zowel vermakelijk als formidabel, en de ogenschijnlijk primitieve Athosians zijn leuke en betrouwbare bondgenoten die de show schenken met een van de beste personages, Teyla Emmagan (Rachel Luttrell). Over personages gesproken, dit is ook de show die de wereld kennis liet maken met de eerste echt stoere incarnatie van ene Jason Momoa, wiens bijna hilarisch stoïcijnse en capabele Ronan Dex vanaf seizoen 2 fungeert als de nobele krijger van het team.