De maker van Discovery kan niet streamen

Bestaat er een alternatieve realiteit waarin de shows van Bryan Fuller meer dan een paar seizoenen duren (of zelfs dat)? Het is een geruststellende gedachte, maar ik betwijfel het een beetje. De visies van Fuller zijn te eigenzinnig om ooit volledig aan te slaan bij het reguliere publiek zonder ze te verwateren, en de kunstenaar zelf staat erom bekend dat hij resoluut weigert dat ooit te doen. Zijn waarom de maker van “Star Trek: Discovery” die serie verliet in pre-productie, naast (uiteindelijk) het verlaten van de originele versie van de prequelshow “Friday the 13th” “Crystal Lake” … En Apple TV’s “Amazing Stories”-revival … En de door Starz gesteunde tv-bewerking van ‘American Gods’. Dit gebeurt veel, daar doel ik op.

Dan zijn er de series waar Fuller door dik en dun aan vasthoudt, om ze vervolgens buiten zijn schuld een voortijdige dood te zien sterven. Dat was bij hem het geval grillig, met Lee Pace in de hoofdrol in het moordonderzoek in de romcom ‘Pushing Daisies’” (Zelfs het categoriseren van het werk van Fuller kan moeilijk zijn!), maar die show kreeg in ieder geval een eerlijker schok dan de eerdere samenwerking tussen hem en Pace aan ‘Wonderfalls’. Nog nooit van gehoord? Dat komt omdat het op het moment van schrijven niet (legaal) beschikbaar is om te streamen, en fysieke kopieën al een tijdje niet meer worden gedrukt. Maar zelfs toen de serie in 2004 zijn unieke seizoen van 13 afleveringen op Fox uitzond, probeerde het netwerk actief het te doden. (Voor meer informatie daarover zou u dat moeten doen lees deze rubriek “Wondervallen”. dat een of andere rando schreef voor /Film.)

Wat betreft de vraag waarom een ​​show met een ongetwijfeld eigenzinnig maar verder ogenschijnlijk onschadelijk uitgangspunt met pratende snuisterijen en curiosa (maak je geen zorgen, we zullen dat zo uitpakken) in het vizier van Fox terechtkwam voordat het werd verbannen naar de niet-streaming-leegte? Dat heeft waarschijnlijk meer dan een beetje te maken met de thematische onderbouwing ervan.

‘Wonderfalls’-hoofdrolspeler Jaye Tyler (Caroline Dhavernas) is een sardonische, pas afgestudeerde student die in opstand komt tegen haar dominante, conservatieve ouders op de enige manier die ze kan bedenken: door rond te slenteren als verkoopster in een souvenirwinkel in Niagara Falls en in een woonwagen te wonen. Kan iets haar uit haar kwartlevensmalaise halen? Waarom ja: wanneer diverse diervormige voorwerpen (variërend van kleine wasleeuwen tot plastic flamingo’s) haar op onverklaarbare wijze beginnen te vertellen dat ze dingen moet doen, en weigeren hun mond te houden als ze ze negeert, volgt Jaye uiteindelijk hun raadselachtige instructies op. Het resultaat? Ze begint de levens van andere mensen ten goede te veranderen.

Bij een mindere show hadden deze pratende nieuwigheden Jaye misschien geholpen een beterbetaalde baan te krijgen of een leukere plek om te wonen, maar niet ‘Wonderfalls’. In plaats daarvan stelt het dat goed doen veel waardevoller is dan succesvol lijken. Neem Jaye’s oudere zus Sharon (Katie Finneran), een immigratieadvocaat van het type A die stevig in de kast zit, of Jaye’s oudere broer Aaron (Pace), een promovendus in vergelijkende religie die eigenlijk denkt dat zijn hele vakgebied BS is. Hoewel het paar op het eerste gezicht respectabeler lijkt dan hun jongere broer of zus, zijn ze op hun eigen manier net zo’n hete rotzooi, en het is alleen dankzij Jaye’s (in eerste instantie verwarrende, maar uiteindelijk onbaatzuchtige) acties dat ze hun leven op de rails beginnen te krijgen.

Je begrijpt waarom de hoge pieten van Fox misschien verbleekten bij een vooruitstrevende serie als deze rond 2004, vooral een die tonaal en stilistisch excentriek was als ‘Wonderfalls’. (De show maakt vaak gebruik van de esthetiek en motieven van verschillende genres, naast het omarmen van ongebruikelijke verhaalkeuzes en eigen camerawerk.) Omdat het niet beschikbaar is op streaming, is het moeilijker op te sporen, maar zoals Jaye leert, zijn sommige taken de extra moeite waard.