De afgelopen weken heeft een project genaamd Jmail.world snel het online leven van Jeffrey Epstein nagebootst, de overleden financier en veroordeelde zedendelinquent met talloze banden met de rijken en machtigen.
De inspanning begon met een reproductie van de reeks vrijgegeven e-mails in de gebruikelijke Gmail-stijl, doorzoekbaar net als uw eigen e-mailapp. Eerder deze week onthulde het team achter Jmail, software engineer Riley Walz en CEO van Kino Luke Igal, JPhotos, dat is geïnspireerd door Google Photos en vol staat met afbeeldingen die openbaar zijn gemaakt. Het Jmail.world-archief bevat nu secties die Google Drive imiteren, evenals ‘J Flights’, een sectie die de vluchtgeschiedenis van Epstein bijhoudt, ‘Jemini’, een door Epstein geïnspireerde chatbot, en zelfs ‘Jozef.” Samen creëren ze een meeslepende facsimile van Epsteins digitale wereld.
Om Jmail.world erbij te betrekken, moeten we ons ongeloof, althans gedeeltelijk, opschorten. De e-mails en andere documenten bevatten de redacties van overheidsjuristen. Jeffrey Epstein had (uiteraard) geen virtual reality-platform om zijn oude trefpunten te verkennen. Deze foto’s zijn niet in dit formaat naar een database geüpload en niemand volgt hun vluchten op deze manier.
Toch voelt dit streven niet veel anders dan de systemen die soms door wetshandhavingsinstanties worden gebruikt om door de werelden van hun onderdanen te snuffelen. Ze zuigen records op en herscheppen ze vervolgens op hun eigen systemen om ze te doorzoeken. In dit geval is de Jmail-tool voor iedereen beschikbaar om te onderzoeken. Ook jij kunt het digitale afval doorzoeken op zoek naar bewijs van een van de meest weerzinwekkende schandalen in de Amerikaanse geschiedenis.
Het is inderdaad gruwelijk, op een soort ‘kies je vergif’-manier. “(A) op een gegeven moment zal dit spul naar buiten komen – zolang (Trump) bovenaan de peilingen blijft staan”, schreef een New York Times verslaggever van Epstein in één uitwisselingin 2015. Epstein antwoordde: “zou je foto’s (sic) willen van Donald en meisjes in bikini’s in mijn keuken.”
Er zijn de voortdurend stromende e-mails van zijn medewerkers, waaronder Ghislaine Maxwell en Steve Bannon. Het heen en weer praten over het strategiseren met verslaggevers over de talloze beschuldigingen waarmee Epstein en zijn medewerkers worden geconfronteerd. Er zijn de geredigeerde beelden van zijn soms naakte slachtoffers. Er zijn zijn critici, die hem e-mailen: Je bent dood. En dan zijn moreel gestoorde fans. Een anoniem emailer schreef aan Epstein: “Ik kan niet geloven dat ze je opnieuw hebben gearresteerd, je bent de enige man op deze planeet die nooit slecht zou zijn tegen welke vrouw dan ook, omdat je te veel van ze houdt.”
Wat verrassend opvallend is, is hoeveel van de dingen op het eerste gezicht eigenlijk nergens op lijken. Er is een eindeloos aanbod aan updates van Quora en de boomeristische gesprekken over politieke reilen en zeilen. Er zijn veel opnieuw doorgestuurde nieuwsverhalen, artikelen gemarkeerd door Flipboard, updates over de markten en soms heel vreemd schreef Epstein aan zichzelf.
Op de foto’s staan foto’s van Epstein die relatief normale dingen doet, zoals piano spelen en paardrijden. In zijn online bestellingen staat een apparaat om rugpijn te verzachten, Vrucht van het weefgetouw herenboxers en vervangingsslangen voor CPAP-machines. In een virtuele recreatie van zijn huis zijn er een leeshoek, een wasruimte en opslagruimtes. Het kan redelijk goedaardig lijken, saai zelfs.
Men moet Look door de e-mail heen en weer om directe verwijzingen naar het ergste te vinden, maar het is er, als je weet waar je op moet letten. Uit zijn Amazon-bestellingen blijkt dat hij onthult dat hij heeft gekocht Bitcoin voor Dummiesmaar ook verschillende boeken over Vladimir Nabokov, de auteur van Lolita.
In dezelfde database met foto’s die momentopnamen van een concert en foto’s van een paard bevatten, en foto’s van Epstein die pingpong speelt en een hond aait, staan de foto’s van gruwelijke misdaden, waaronder veel (geredigeerde) afbeeldingen van slachtoffers. Als hij met de andere welvarende handlangers communiceert, gaat het vaak over niets, totdat het niet meer gaat.
Sociale media en de nieuwsindustrie hebben deze e-mails zorgvuldig doorzocht, op zoek naar de meest zorgwekkende om onder de aandacht te brengen. Maar Jmail vraagt ons om alleen te werken, in een opmerkelijk meer verontrustende oefening, en de dagelijkse handelingen en digitale overblijfselen van een zeer slechte man te doorzoeken.
