Naar aanleiding van een Een Oscar-winnende hit met een brutowinst van $ 1 miljard Schrijver en regisseur Jared Bush en regisseur Byron Howard hadden zich als konijnen in de koplampen kunnen laten voelen, maar ze lijken de uitdaging te slim af te zijn. “Zoötopia 2” heeft al meer dan $1 miljard gescoord om zijn voorganger te overtreffen, en de nominaties voor de awards zijn nog maar net begonnen binnen te stromen. Maar hoe overleefde het vervolg zulke hoge verwachtingen, bleef het net zo sociaal relevant als het origineel en hoe kon het omgaan met het gevaar van te veel koks in de keuken?
“Animatie is een teamsport”, zegt Howard, verwijzend naar het enorme aantal mensen dat de afgelopen vijf jaar aan de film heeft gewerkt. “Het zijn er 700 in de bemanning, maar in dit gebouw zijn het er ongeveer 1.000 en in Vancouver nog eens 300. Het zijn dus de collectieve ideeën van iedereen en zeggen: ‘Hier kunnen we het beter doen.’ Dus iedereen heeft een rol in het spel en ze willen allemaal dat deze films geweldig zijn. Het is een emotionele investering.”
Het creatieve team vertoonde “Zootopia 2” meerdere keren voor heel Disney Animation in verschillende ontwikkelingsfasen. Dankzij een feedbacksysteem kon iedere medewerker reageren.
Bush zegt dat Disney regelmatig op zoek is naar interne reacties na vertoningen, “maar hiervoor hebben we veel directere vragen gesteld, zoals bij een publiekspreview. Vervolgens deelden we die feedback, ongefilterd, met het hele gebouw. Daardoor konden mensen zien dat hun feedback er toe deed, omdat je daadwerkelijk ideeën kon zien die binnenkwamen (manifest) van screening tot screening.”
Bush en Howard erkennen dat het hebben van zoveel medewerkers ervoor zorgt dat de inspiratie blijft stromen, maar dat fragmenten van het kolossale groepsbrein ook onopgemerkt de film binnensluipen. Zelfs zij weten niet zeker waar alle grappen vandaan komen.
Een ‘verhalenjam’ – die doet denken aan een tv-schrijverskamer – was slechts een van de vele mogelijkheden voor samenwerking bij het maken van ‘Zootopia 2’.
(Disney)
Net als zijn voorganger zit het vervolg boordevol filmreferenties en dierenwoordspelingen – “Een elandenbouche“; “Gnu Jersey” – en de regisseurs verspreiden snel de eer (of de schuld). ” ‘A Moose Bouche’ – daar hebben we e-mails over gekregen”, zegt Howard. “Cory Loftis, onze productieontwerper, heeft het bedacht.”
Er zit een ‘Star Wars’ cantina-stukje in, een soepje van James Bond in de partituur van een chique gala en een vleugje Steven Spielberg in het camerawerk. Het is gemakkelijk om ‘Ratatouille’ te herkennen wanneer wordt onthuld dat een dierenkok een rat onder zijn hoed heeft, maar Bush beweert dat er op dat moment een tweede verwijzing is: het dier dat zegt: ‘Ik wist het!’ is niet zomaar een wasbeer, maar “Raccacoonie” uit “Everything Everywhere All at Once.” Dat personage is zelf een verwijzing naar ‘Ratatouille’ (en, zo benadrukt Bush, ‘EEAAO’s’ Oscar-winnende bijrol Ke Huy Quan vertolkt de hoofdrol van ‘Zootopia 2’, Gary). Het is dus een verwijzing gekoppeld aan een andere verwijzing naar de verwijzing van een andere film naar de eerste verwijzing. Wauw.
Deze paaseieren, inclusief een uitgebreide callback naar Stanley Kubricks ‘The Shining’ – waarvan ze de realisatie toeschrijven aan animator Louaye Moulayess, een ‘Shining’-superfan – spreken van de bereidheid om een publiek te bedienen dat verder gaat dan kinderen. Vermoedelijk hebben de meeste kinderen die “Zootopia 2” bijwonen, de film van Kubrick niet gezien. Dat is een pluim voor de volwassenen die de kinderen hebben meegenomen en, hopelijk, de historische praktijk ervan hebben besproken roodlijnen met hen na de show.
Byron Howard, links, en Jared Bush.
(Christina House / Los Angeles Times)
De eerste “Zootopia” viel niet alleen op door grappig pratende dieren, maar ook door het feit dat de grappige dieren praatten over onverdraagzaamheid en stereotypering. Opmerkzame kijkers hebben misschien een vooroordeel van zoogdieren in het origineel opgemerkt: er waren geen reptielen te vinden in de bijna perfecte samenleving. Het blijkt dat ze als klasse werden gediscrimineerd en hun rechtmatige plek als bewoners werd ontzegd, zoals we leren in “Zootopia 2.” Bush zei dat dit concept precies paste in “het voortzetten van deze discussie over hoe wij als mensen het moeilijk vinden om over elkaars verschillen heen te kijken.”
Howard zegt dat het thema diversiteit als kracht zich niet alleen in grote termen afspeelt, maar ook in de dynamiek tussen de twee hoofdrolspelers, Judy (een konijn, ingesproken door Ginnifer Goodwin) en Nick (een vos, ingesproken door Jason Bateman): “Nick en Judy zijn zulke verschillende, contrasterende karakters die echt sterker zijn (samen) vanwege die verschillen, en dat spreekt over iets dat we echt waarderen, namelijk de verschillen tussen elkaar als werkend paar”, gebaart hij naar Bush en zichzelf. “Wij op die manier blijven floreren.”
Howard is het eens met de vergelijking van hem en Bush met dirigenten van een gigantisch orkest, die luisteren of de noten precies goed worden gespeeld. Hij denkt aan componist Michael Giacchino “op het podium met die virtuozen op hun respectievelijke instrumenten; we werken met meesters overal om ons heen, dus we hebben veel vertrouwen in hen.”
Hij geeft echter met al die stemmen toe: “Schrijvers hebben het hier moeilijk omdat we deze films onder de loep nemen en ze keer op keer opnieuw maken. Jared is een geweldig voorbeeld van iemand die in deze omgeving gedijt.”
Bush, die uitlegt dat hij uit de cultuur van tv-sitcoms en al hun voortdurende herzieningen in schrijverskamers kwam, zegt: “We hebben de verbazingwekkende luxe dat we deze betere ideeën in de loop der jaren kunnen herschrijven, heroverwegen en absorberen. Het is een extreme luxe.
“Er is niets anders zoals dit in Hollywood dat ik heb gezien – dat niveau van diepgaande samenwerking en iteratie. Er is geen plek waar ik ooit zal zijn waar ik zoveel van zal houden als deze.”
