Ongeveer 1 op de 3 Amerikanen maak minstens één nieuwjaarsresolutiealdus Pew Research. Hoewel de meeste van deze geloften zich richten op gewichtsverlies, fitheid en andere gezondheidsgerelateerde doelen, vallen veel ervan in een aparte categorie: werk.
Werkgerelateerde nieuwjaarsvoornemens hebben de neiging zich te concentreren op iemands huidige baan en carrière, of hij nu een nieuwe baan wil vinden of, als de timing en de omstandigheden goed zijn, of hij een nieuw carrièrepad wil inslaan.
Wij zijn een organisatiepsycholoog En een filosoof die samen zijn gaan studeren waarom mensen werken – en wat ze ervoor opgeven. Wij zijn van mening dat er goede redenen zijn om rekening te houden met zorgen die op veel, zo niet de meeste professionals van toepassing zijn: hoeveel werk te doen en wanneer u het gedaan moet krijgen, en ook hoe u ervoor kunt zorgen dat uw werk uw lichamelijke en geestelijke gezondheid niet schaadt – terwijl u toch enige schijn van balans tussen werk en privé.
Countrymuziekicoon Dolly Parton schreef en zong het themalied in de film ‘9 to 5’ en speelde ook een hoofdrol.
Hoe we hier terecht zijn gekomen
De meeste Amerikanen beschouwen de 40-urige werkweek, die vereist dat werknemers van negen tot vijf aan het werk zijn, als een schande een standaardschema zijn.
Dit alomtegenwoordige idee is de basis van een hit Dolly Parton-liedje en komische film uit 1980, ‘9 to 5’, waarin de countrymuziekster een hoofdrol speelde. Microsoft Outlook-agenda’s geven deze uren standaard een andere kleur dan de rest van de dag.
Dit schema was niet altijd de boventoon.
Vóór de Grote Depressie, die duurde van 1929 tot 1941, Zesdaagse werkweken waren de norm. In de meeste bedrijfstakken kregen Amerikaanse arbeiders zondag vrij, zodat ze naar de kerk konden gaan. Uiteindelijk werd het gebruikelijk dat werknemers kregen halve zaterdag vrij te.
Wetgeving die president Franklin D. Roosevelt ondertekende de wet als onderdeel van zijn ingrijpende New Deal-hervormingen heeft hij bijgedragen aan de totstandkoming van de 40-urige werkweek zoals we die nu kennen. Vakbonden hadden dat wel heeft lange tijd gepleit voor dit verkorte schemaen hun activisme hielp dit te concretiseren in diverse beroepen.
Ondanks de vele veranderingen in de technologie en de manier waarop en wanneer het werk wordt gedaan, hebben deze uren een grote impact gehad verrassend veel uithoudingsvermogen.
Amerikanen werken langere uren
Over het algemeen werknemers in rijkere landen werken doorgaans minder uren. Echter, in de VS vandaag de dag, mensen gemiddeld meer werken dan in de meeste andere rijke landen.
Voor veel Amerikanen is dit niet zozeer een keuze als wel onderdeel van een diepgewortelde werkcultuur.
Er zijn veel factoren die het succes op het werk kunnen belemmeren, waaronder verveling, een baas die hem mishandelt of een gebrek aan betekenis en doel. In al deze gevallen is het de moeite waard om je af te vragen of de tijd die je op het werk doorbrengt de moeite waard is. Alleen 1 op de 3 Amerikanen heeft een baan zeggen dat ze floreren.
Bovendien is de betrokkenheid van medewerkers dat wel op het laagste punt in 10 jaar. Voor zowel betrokken als niet-betrokken medewerkers burn-out is toegenomen naarmate het aantal werkuren toenam. Volgens Gallup lopen mensen die meer dan 45 uur per week werken het grootste risico op een burn-out.
Het gemiddelde aantal uren dat Amerikanen aan werken besteden, is echter wel groter daalde van 44 uur en 6 minuten in 2019 tot een kleine 43 uur per week in 2024. Voor jongere werknemers is de reductie sterker.
Wij denken dat dit een teken zou kunnen zijn dat jongere Amerikanen terugdeinzen na jarenlang onder druk te zijn gezet om een ‘drukte cultuurwaarin mensen scheppen op over hun werk 80 en zelfs 100 uur per week.
Kritiek op de ‘druktecultuur’ komt steeds vaker voor.
Vecht tegen een alomtegenwoordig idee
Anne-Marie Slachtingeen advocaat en politicoloog die veel hoeden draagt, bedacht de term ‘mannelijke ploeg” meer dan tien jaar geleden om het idee over te brengen dat iemand die langere uren op kantoor doorbrengt automatisch beter zal presteren dan zijn collega’s.
Een andere term, “gezicht tijd“Beschrijft de tijd dat anderen ons werk zien doen. Op sommige werkplekken wordt de hoeveelheid gezichtstijd van een werknemer gezien als een maatstaf voor de vraag of hij of zij betrouwbaar is of niet betrokken.
Het kan gemakkelijk zijn om tot de conclusie te komen dat meer uren op kantoor de prestaties van een medewerker automatisch verbeteren. Onderzoekers hebben dat echter ontdekt De productiviteit neemt af met het aantal gewerkte uren door vermoeidheid.
Zelfs degenen die de luxe hebben om te kiezen hoeveel tijd ze aan hun werk besteden, gaan er soms van uit dat ze zoveel mogelijk uren moeten werken om hun prestaties te demonstreren. toewijding aan hun werk.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er voor een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking geen keuze is over hoeveel ze moeten werken de tijd wordt gedicteerd, of het nu door werkgevers isde behoeften van de baan of de groeiende noodzaak daartoe meerdere banen hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.
4-daagse werkweekexperimenten
Een manier om uren van de werkweek te schrappen, is door meer vrije dagen te krijgen.
Een multinationale werkgroep heeft experimenten onderzocht met a vierdaagse werkweek: een regeling waarbij mensen 80% van de tijd werken – 32 uur verdeeld over vier dagen – terwijl ze hetzelfde betaald krijgen als wanneer ze een standaardwerkweek van 40 uur zouden werken. Na een eerste pilot in de VS en Ierland in 2022 is de werkgroep uitgebreid naar zes continenten. De onderzoekers consequent gevonden dat zowel werkgevers als werknemers in deze opzet gedijen en dat hun werk er niet onder lijdt.
De meeste van deze werknemers, variërend van overheidspersoneel tot technologieprofessionals, kregen vrijdag vrij. Door over te stappen op een driedaags weekend hadden de medewerkers meer tijd om voor zichzelf en hun gezin te zorgen. Productiviteit en de prestatiestatistieken bleven hoog.
Wachten tot de technologie zijn werk doet
Veel arbeidsdeskundigen vragen zich af of er vooruitgang is geboekt kunstmatige intelligentie zal het aantal uren verminderen dat Amerikanen werken.
Macht AI ons alle taken ontlasten waar we bang voor zijn, zodat we alleen nog het werk overhouden dat we willen doen – en waar we vermoedelijk tijd aan moeten besteden? Dat lijkt ons allebei geweldig.
Maar er is geen garantie dat dit het geval zal zijn.
Wij denken dat het meest waarschijnlijke scenario er een is waarin de voordelen van AI aanwezig zijn ongelijk verdeeld onder mensen die werken voor de kost. Econoom John Maynard Keynes voorspelde bijna een eeuw geleden dat “technologische werkloosheid” zou leiden tot 15-urige werkweken in 2030. Naarmate dat jaar nadert, wordt het duidelijk dat hij daarin ongelijk had.
Onderzoekers hebben ontdekt dat voor elk werkuur dat technologie ons bespaart, onze arbeidstijd toeneemt werkintensiteit. Dat betekent dat het werk stressvoller wordt en dat de verwachtingen ten aanzien van de productiviteit stijgen.
Beslissen wanneer en hoeveel tijd je moet werken
Veel volwassenen besteden zoveel tijd werken dat ze nog maar een paar uur wakker zijn voor fitness, relaties, nieuwe hobby’s of iets anders.
Als je de keuze hebt wanneer en hoeveel je werkt, moet je dan anders kiezen?
Zelfs de vraag stellen of je je aan de 40-urige werkweek moet houden is een luxe, maar het is zeker de moeite waard om te overwegen om je werkroutines te veranderen als het nieuwe jaar van start gaat, als dat voor jou mogelijk is. Om buy-in van werkgevers te krijgen, kunt u overwegen om te demonstreren hoe u uw kernwerk nog steeds binnen het door u gewenste tijdsbestek kunt afleveren.
En als u het geluk heeft om te kunnen kiezen om minder of anders te werken, kunt u dit misschien doorgeven: u heeft waarschijnlijk de macht en het voorrecht om invloed uit te oefenen op de werktijden van anderen die u in dienst heeft of waar u toezicht op houdt.
Jennifer Tosti-Kharas is hoogleraar management aan de Universiteit van Amsterdam Babson College.
Christopher Wong Michaelson is hoogleraar ethiek en ondernemingsrecht aan de Universiteit van Amsterdam Universiteit van St. Thomas.
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel.
