Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Stel je een wereld voor waarin fysieke pijn niet bestond. Het zou betekenen dat u regelmatig naar het ziekenhuis moet, want als u per ongeluk en onbewust een bot breekt of uzelf snijdt, kunt u aan een infectie overlijden of vrij snel bloeden. Nathan “Novocaine” Caine van Jack Quaid in Novocaïne (2025) heeft precies dit probleem, maar hij gebruikt het in zijn voordeel wanneer hij de potentiële liefde van zijn leven moet redden van een groep bankovervallers. Gebruikmakend van zijn toestand, die zowel een zegen als een vloek is Novocaïnegaat hij op een gewelddadige burgerwacht, wetende dat zijn vijanden hem op geen enkele zinvolle manier pijn kunnen doen, waardoor hij de overhand krijgt.
Het biedt een enorm leuk uitgangspunt waarbij je elke laatste druppel ongeloof die je in je lichaam hebt, moet opschorten, Novocaïne is een van die films waarvoor je je hersenen moet uitschakelen. Niet omdat het per definitie dom is, maar omdat alles eraan compleet gestoord is. Terwijl onze held wordt geslagen, gesneden, gestoken en in steeds vijandiger scenario’s geduwd, wil je een happy end zien, ook al weet je dat hij waarschijnlijk in een volledige cast terecht zal komen.
Nathan ‘Novocaine’ Caine is een onwaarschijnlijke held
Nathan Caine, als kind bijgenaamd Novocaine vanwege zijn aangeboren ongevoeligheid voor pijn bij anhidrose (CIPA), voelt er niets van Novocaïne. Nou, hij voelt zich ongemakkelijk bij vrouwen en zijn leeftijdsgenoten, maar fysiek is hij volledig gevoelloos. Hij wordt uit zijn schulp getrokken door Sherry Margrave (Amber Midthunder), een medewerker van de kredietvereniging, en uiteindelijk vertelt hij over zijn toestand. Hij legt uit dat hij volgens een vast schema naar het toilet gaat omdat hij het gevoel van de natuur niet kan voelen, en verrassend genoeg duwt dit Sherry niet weg. In plaats daarvan biedt ze hem zijn eerste hap kersentaart aan (dit is geen woordspeling, maar dat is het wel).
Nathan ontwikkelt een zelfvertrouwen dat hij nooit heeft gehad dankzij Sherry, die hem waardeert om wie hij is, zelfs als het vrijen ingewikkeld blijkt te zijn. Hun verbinding voelt oprecht aan, waardoor wat daarna komt veel beter werkt dan waar het recht op heeft.
Wanneer de kredietvereniging wordt beroofd en Sherry daarbij wordt ontvoerd, besluit Nathan zijn handicap in zijn voordeel te gebruiken door achter haar ontvoerders aan te gaan, waarbij hij volledig bereid is onderweg een belachelijk aantal treffers te verwerken. Nathan neemt het heft in eigen handen, steelt een politieauto en veroorzaakt een overweldigende hoeveelheid bijkomende schade tijdens zijn zoektocht om Sherry te redden, waardoor hij regelrecht op de radar van rechercheur Mincy Langston (Betty Gabriel) en Coltraine Duffy (Matt Walsh) komt te staan. Nathan maakt de agenten duidelijk dat hij de liefde van zijn leven probeert te redden, en hoewel ze sympathiseren, hebben ze nog steeds een taak te vervullen.
Oké, hier is het probleem
Novocaïne is zo’n leuk horloge, grotendeels vanwege het misbruik dat Nathan ondergaat. Omdat hij geen pijn voelt, stormt hij regelrecht het gevaar tegemoet met een niveau van vertrouwen dat zeer alarmerend zou moeten zijn. Hij pakt gloeiend hete gietijzeren pannen op en slaat er handlangers mee, waarbij hij zonder aarzelen derdegraads brandwonden oploopt. Hij rolt zijn vuisten in gebroken glas voordat hij met zijn handen gooit en beatdowns uitdeelt. Op een gegeven moment wordt hij zelfs gemarteld en moet hij doen alsof het pijn doet, alleen al om zijn ontvoerder ervan te overtuigen dat het verhoor werkt. Het is enorm vermakelijk omdat het een vorm van wensvervulling is waar je gemakkelijk achter kunt komen.
Hier is echter het probleem. Hoewel Nathan geen pijn kan voelen, loopt hij nog steeds ernstige verwondingen op die zijn vermogen om te functioneren zouden moeten beïnvloeden. Dit is waar Novocaïne wordt een beetje inconsistent. Als u uw enkel verstuikt, uw hand snijdt, of verbrand of neergeschoten wordt, zal uw lichaam nog steeds reageren, of u het nu voelt of niet. Dit is een klein minpuntje in een film die gedijt op zijn eigen belachelijkheid, maar het is moeilijk om het niet op te merken. Nathan blijft doorgaan als het Energizer Bunny, ook al weten we allemaal beter. Als je je been breekt, laat je lichaam je niet meer rennen. Het is vrij eenvoudige wiskunde.
Eenvoudig wiskunde terzijde, ik ben bereid te vergeven Novocaïneeen film waarin het primaire conflict uiteindelijk in gang wordt gezet door de zoektocht van een man naar kersentaart, een voedsel dat hij zijn hele leven vermeed uit angst op zijn eigen tong te bijten. Ik kan deze woordspeling niet meer spellen zonder hem in de grond te slaan (we hebben allemaal het Warrant-lied gehoord), maar de film brengt het twee keer ter sprake, en ja, deze man doet dit allemaal voor de eerste vrouw met wie hij ooit intiem is geweest.
Met meer dan een paar sequenties die gegarandeerd je tenen doen krullen en je mond droog laten worden van angst, Novocaïne is brutaal gewelddadig, heeft een meedogenloos tempo en verliest nooit zijn gevoel voor humor. Er is iets eindeloos grappigs aan het kijken naar een gemiddelde man die als een lappenpop heen en weer wordt geslingerd terwijl hij zichzelf als een superheld draagt.
Novocaïne wordt gestreamd op Paramount+
