TL-verlichting die zacht zoemt. Tijdschriften die niemand leest. Een televisie in de hoek die kabelnieuws afspeelt terwijl een receptioniste mijn achternaam verkeerd uitspreekt.
Ik ben bij mijn eerste van verschillende doktersafspraken die opzettelijk gepland zijn tijdens de wintervakantie.
Niet omdat ik ziek ben. Omdat het de enige week van het jaar is waarin niets werkgerelateerds voor mijn tijd vecht. Het kantoor is gesloten. De investeerders e-mailen niet. De productupdatemeldingen zijn gestopt. Zeven dagen lang kan ik mijn lichaam op de eerste plaats zetten.
Dus ik plan het bloedonderzoek. De dermatoloog. Het fysieke stel ik al sinds maart uit. De tandarts die ik telkens verplaats omdat er altijd een bestuursvergadering is, of een telefoontje van een klant of een crisis die belangrijker voelt dan mijn tanden.
Ik kwam op de moeilijke manier tot dit ritueel.
Ik heb mijn hele carrière doorgebracht met het opbouwen van door durfkapitaal gesteunde technologiebedrijven, terwijl ik negeerde wat mijn lichaam me vertelde. Ik deed alles ‘goed’ volgens de normen van de oprichter. Ik heb niet gedronken, niet gerookt. Sportte wanneer ik kon. Ik zei tegen mezelf dat de stress tijdelijk was. Ik zei tegen mezelf dat ik zou rusten na de volgende mijlpaal.
Mijn nieren faalden toch. Tweemaal: één keer in 2016 en één keer in 2025. Nierziekte in het eindstadium. Twee transplantaties. Tien jaar dialyse en ziekenhuizen hebben me iets eenvoudigs geleerd: je lichaam onderhandelt niet. Luister ernaar terwijl het nog fluistert.
De dader? Spanning. Werkgerelateerde stress waarvan ik wist dat die mij pijn deed en die mezelf nog steeds toestemming gaf om te negeren.
Ik kreeg een tweede (en derde) kans. Niet iedereen doet dat.
Ik verloor een goede vriend van de oprichter door zelfmoord. Hij was briljant en succesvol in alle opzichten. Ik zag dat hij wegtrok. Ik gaf hem de ruimte, omdat ik dacht dat hij dat nodig had.
Ik had het mis.
We praten niet genoeg over wat dit leven eigenlijk kost. Uit onderzoek blijkt dat oprichters twee keer zoveel kans hebben om aan een depressie te lijden, drie keer zoveel kans hebben om te worstelen met middelenmisbruik, en dat 72% geestelijke gezondheidsproblemen rapporteert.
We vieren de overwinningen en zwijgen over al het andere. De oprichter die verkocht heeft en niet uit bed kan komen. Degene die zich afsloot en verdween. Degene die nog steeds aan het bouwen is, maar leeg blijft staan.
De fysieke tol verbergt zich ook in het volle zicht. Burn-out is geen uitputting waar je van herstelt met een vakantie. Het is een beroepsverschijnsel Wereldgezondheidsorganisatie erkend in 2019. Voor oprichters die gezondheidscontroles uitstellen of achterwege laten, kan dit zich uiten in hartziekten, auto-immuunziekten en een zenuwstelsel dat vergeet hoe het zich moet terugtrekken.
En de schade blijft niet beperkt.
Uit onderzoek blijkt 57% van de werknemers kan de stress van hun oprichter aflezen aan de hand van toon, energie en lichaamstaal. Uit hetzelfde rapport blijkt dat teams onder leiding van zeer gestresste oprichters een lager welzijn, een hogere burn-out en minder psychologische veiligheid rapporteren. Als oprichters lijden, absorbeert iedereen om hen heen dit.
Zorg dragen voor uw gezondheid
We stellen onze gezondheid uit omdat iets altijd dringender aanvoelt. Als je een oprichter bent, is dit een oefening van 15 minuten om tijdens de feestdagen naar je lichaam te gaan luisteren terwijl het nog fluistert.
Minuten 0–5: maak een lijst van wat is vermeden
Schrijf elk gezondheidsgerelateerd item op dat is uitgesteld. Afspraken uitgesteld. Symptomen genegeerd. Controles te laat. Voeg alles toe.
Minuten 5–10: Identificeer de kosten van wachten
Vraag bij elk item: Wat is het risico als u blijft uitstellen? Wat zou een vriend zeggen over het negeren ervan? Markeer de situaties waarbij wachten het meest op vermijden lijkt.
Minuten 10–15: Plan één ding
Kies het item dat het langst wacht of het meeste risico met zich meebrengt. Open de kalender. Zoek een tijd in de komende 30 dagen en boek deze. Geen herinnering. De daadwerkelijke afspraak.
Waarom dit werkt
We beschouwen gezondheid als iets dat we zullen bereiken als de zaken rustiger worden. De zaken worden niet rustiger. Eén afspraak lost niet alles op. Maar het kan het patroon van uitstel doorbreken.
Hoe het met een oprichter gaat, is de belangrijkste indicator van hoe zijn bedrijf het zal doen. Niet het pitchdeck. Niet de kaptafel. De persoon. Het is een belangrijke motor voor de ROI van investeringen.
Niemand praat er zo over.
In plaats daarvan houden beleggers de omvang van de markt, de concurrentiepositie en de eenheidseconomie onder de loep. Maar het grootste risico in elke portefeuille is niet de markt. Het is de oprichter die opbrandt en twijfelachtige beslissingen begint te nemen. Of loopt helemaal weg. Als een van beide gebeurt, staat elke dollar die wordt geïnvesteerd om hen te steunen op het spel.
Hier is de waarheid: welzijn is geen beloning die de oprichters claimen na de exit. Tegen die tijd zijn relaties verbroken, zijn lichamen aangetast en is het doel verloren gegaan. Wellness is de basis die het harde werk van een oprichter mogelijk maakt.
