ABC’s “Happy Days” heeft de wereld een aantal geweldige afleveringen opgeleverd en een aantal werkelijk verschrikkelijke afleveringen… maar het heeft ons vooral een gevoel gegeven. Er zijn maar weinig andere sitcoms die zo overduidelijk onrealistisch zijn als Garry Marshalls pseudo-jaren vijftig-kijkje in de levens van jongeren uit het Midwesten, wat het des te indrukwekkender maakt dat de show erin slaagt herhaaldelijk de nostalgische harten van de kijker te prikkelen. Of je nu daadwerkelijk in die tijd hebt geleefd of niet, er is iets inherent herkenbaar aan de manier waarop ‘Happy Days’ de goede oude tijd weergeeft. Dit wordt natuurlijk enorm geholpen door de enorme cast van sympathieke en excentrieke karakters van de show, waarbij de zachtaardige Richie Cunningham van de toekomstige filmmaker Ron Howard de show verankerde voordat Fonzie van Henry Winkler nam het over op een manier die hem zou vervloeken met jaren van typecasting.
De elf seizoenen van ‘Happy Days’ waren een langzame maar gestage beweging op de glijdende schaal van ‘kleine, relatief gewortelde inzetten’ naar ‘fuck it, here’s a space invader’ en verder – en nadat de sprong naar het surrealistische was gemaakt, heeft de show nooit echt het pedaal van het metaal gehaald. Daarom moeten we bij het samenstellen van een lijst met “Happy Days”-afleveringen die je moet bekijken, gewoon het goede met het slechte nemen. De volgende lijst is in feite een verzameling van groot “Happy Days”-momenten, die niet allemaal noodzakelijkerwijs zijn Geweldig degenen. Dat is slechts een deel van de allure van de show, oké?
Hollywood: Deel 3 (seizoen 5, aflevering 3)
Ga door en bekijk de hele driedelige ‘Hollywood’-boog als je wilt. De dubbele aflevering ‘Hollywood’, die de eerste twee delen vormt, opent het beruchte seizoen 5 van ‘Happy Days’. Als je echter maar tijd hebt voor één aflevering die de popcultuur definieert, zoek dan niet verder dan de toepasselijk genaamde derde, ‘Hollywood, deel 3’. Dit is de Aflevering ‘Happy Days’ waaruit de term ‘jumping the shark’ voortkwam die het exacte moment is gaan definiëren waarop de verhalen van een show voorbij het punt van herstel gaan. In dit specifieke geval gaat het om het letterlijk met waterski’s over een haai springen.
In de eerste twee “Hollywood”-afleveringen spannen de omstandigheden samen om van Arthur “Fonzie” Fonzarelli een potentieel tieneridool te maken. “Hollywood, Part 3” is beter bekend vanwege de vete van de Fonz met de onwaarschijnlijk genaamde strandzwerver uit Los Angeles, de California Kid (James Daughton). Aangespoord door de Kid trekt Fonzie de door hem gekozen kleding aan voor de uitdaging – zijn iconische leren jasje, ongemakkelijk gecombineerd met een zwembroek – en springt waterskiën recht over een hongerig uitziende tijgerhaai.
Er zijn hier ook nog andere dingen aan de hand, waaronder de voortdurende introductie van Fonzie’s neef Chachi (Scott Baio) in de show en de verrassende Hollywood-shows bij Richie Cunningham. Toch overschaduwt het haaienspringende moment al het andere, zowel in de aflevering (het is precies zo stom als het klinkt) als in de culturele tijdsgeest. Als zodanig is elke liefhebber van popcultuur het aan zichzelf verplicht om te zien waar het om draait.
Raad eens wie er naar Kerstmis komt (seizoen 2, aflevering 11)
Het is Fonzie. Fonzie komt naar Kerstmis. Dit seizoen biedt ons echter een verrassend diepe duik in het leven van zijn met leer beklede breakout-karakter.
In “Guess Who’s Coming to Christmas” heeft Fonzie heel duidelijk geen plek om Kerstmis door te brengen, maar is ze te koppig om het aan iemand toe te geven. Het is een groot ‘red de vakantie van een personage’-uitgangspunt dat de aflevering het voor alles wat het waard is uitmelkt. Fonzie botst eerst met pompadour tegen de muur van dat specifieke type giftige mannelijkheid dat de persoon zelf pijn doet. Zelfs als Richie en Howard (Tom Bosley) erachter komen dat het momenteel niet cool is in Fonzieland, zal de smeerder absoluut niet toegeven hoezeer het idee om de vakantie alleen door te brengen hem verdrietig maakt. Zelfs als hij volledig weet dat het goed is, blijft hij een dreigende, luxueuze kerstreis in scène zetten om verre familieleden te bezoeken, en gooit hij alles behalve de gootsteen naar de mensen die hem proberen te helpen – uitsluitend uit angst dat hij op een liefdadigheidszaak lijkt.
Hiermee wordt de aflevering kortstondig een puzzeldoos waarin je een manier vindt om Fonzie’s Kerstmis te redden van de man zelf. Nadat een defecte Santa-robot hem het excuus biedt om hem midden in de idyllische Cunningham Christmas te hijsen, gaat de show over in zijn laatste act: een hartverwarmend samenzijn met de Fonz voorop en in het midden, waarbij zijn act slechts kort wordt onderbroken om stiekem complimenten te geven aan degenen die weten dat hij zijn dag heeft gered.
Henry Winkler staat hier aan de top van zijn vroege spel en brengt Fonzie’s innerlijke verdriet over terwijl hij zijn kalmte nog steeds als een pantser draagt. Deze zeldzame kwetsbaarheid biedt een kijkje in de Arthur Fonzarelli achter de Fonz-gevel, en de aanblik van hem die alleen zit terwijl hij ingeblikte ravioli eet, zal het hart van de kijker doen zinken.
Richie Fights Back (seizoen 3, aflevering 6)
“Richie Fights Back” is misschien wel de meest “Happy Days”-aflevering op deze lijst, ondanks het onconventionele uitgangspunt. Alle ingrediënten voor een geweldige aflevering van de show zijn aanwezig: topinteractie tussen de hoofdpersonen, leuke gaststerren en mensen die verrassende kanten van zichzelf laten zien.
De aflevering kondigt de toekomstige status van Pat Morita als popcultuurlegende aan, waarbij Arnold Takahashi, de restauranteigenaar, wordt erkend als een vechtsportmeester … wat natuurlijk een voorafschaduwing is van Morita’s uiteindelijke rol als Mr. Miyagi in de serie “The Karate Kid”. Het is ook een Fonzie-verhaal, aangezien de vaste smeerder van de show uiteindelijk de gepeste en niet gerespecteerde Richie Cunningham coacht om zijn pestkoppen Frankie (Ken Lerner) en Rocko (Jeff Conaway) het hoofd te bieden. Het allerbelangrijkste is echter dat dit een Richie-verhaal is, aangezien de jongeman zijn eigen manier vindt om zijn tegenstanders het hoofd te bieden, wat natuurlijk heel anders is dan de versie die andere mensen hem hebben voorgeschoteld.
“Richie Fights Back” slaagt erin een hele coming-of-age-boog in zijn looptijd te proppen. Richie besteedt het grootste deel van de aflevering aan het krijgen van brutale en vaak vernederende lessen van anderen, voordat hij uiteindelijk leert de dingen te doen zoals hij moet. ‘Happy Days’ kan soms verrassend diepgaand worden, en hoewel deze aflevering het achter een hele hoop grappen maskeert, is het zeker een van deze gevallen.
Een date met Fonzie (seizoen 3, aflevering 10)
“A Date With Fonzie” is “Happy Days” op het toppunt van zijn kunnen. Op zijn sterkst zou de show van een simpele dubbele date een iconische aflevering kunnen maken die veel plezier biedt en twee gloednieuwe personages introduceert die op zichzelf tv-kampioenen zouden worden.
In deze aflevering lijdt Richie onder zijn gebrek aan succes op het datingfront, dus het is tijd voor de populairste man in het ‘Happy Days’-universum om als Amor op te treden. Helaas maakt de Fonz een strategische fout als het gaat om de vriendelijk van de meisjes die Richie misschien leuk vindt, en regelt een dubbeldate met twee dames uit zijn eigen kring: brouwerijarbeiders Laverne DeFazio (Penny Marshall) en Shirley Feeney (Cindy Williams). Klinken die namen bekend? Dat zouden ze moeten doen.
“Happy Days” was een spin-off-machineen geen van de shows die eruit voortkwamen was zo beroemd als ‘Laverne en Shirley’. De spin-off duurde acht seizoenen nadat “A Date With Fonzie” optrad als stealth-piloot voor de eigen avonturen van het duo. “Laverne and Shirley” deelde technisch gezien altijd het universum met de moedershow, en af en toe vonden er cross-overs plaats. De spin-off-serie begon echter wilder te experimenteren, van een seizoen met een militair thema tot het veranderen van de setting naar Californië. Een van de beste vrouwelijke vriendschappen in de tv-geschiedenis eindigde uiteindelijk en de show werd in de wei gezet. Toch was ‘Laverne and Shirley’ een geweldige, chaotische rit, en ‘A Date With Fonzie’ is waar het allemaal begon.
Mijn favoriete Orkan (seizoen 5, aflevering 22)
Tegen de tijd dat ‘My Favorite Orkan’ werd uitgezonden, bevond ‘Happy Days’ zich stevig in het post-haaiensprong-tijdperk, en welke aflevering kan dit beter duidelijk maken dan degene waarin daadwerkelijk een buitenaards wezen te zien is? Gelukkig heeft “My Favorite Orkan” er een aanzienlijk reddende genade: een jonge, moedige komiek genaamd Robin Williams.
Williams’ vroege breakout-serie ‘Mork & Mindy’ maakt deel uit van de ‘Happy Days’-franchise, en de sitcom met buitenaards thema begon toen Williams maakte een ondermaats “Happy Days” -script dat de spin-off waardig was. Deze bizarre aflevering toont onze eerste ontmoeting met Mork van Ork, die naar de aarde arriveert op zoek naar een perfect gemiddeld menselijk exemplaar om mee naar huis te nemen, en zich onmiddellijk in Ritchie nestelt. Natuurlijk heeft Arthur Fonzarelli hier iets over te zeggen.
Is ‘Mijn favoriete orkan’ belachelijk? O ja. Is het een erg goede “Happy Days” aflevering? Op zichzelf niet, nee. Williams is echter een absolute natuurkracht die het verhaal op zijn schouders hijst en het geheel schijnbaar moeiteloos draagt. Met grenzeloze energie verandert hij wat een dieptepunt ooit had kunnen zijn, vergelijkbaar met ‘Hollywood, deel 3′, in een van de meest vermakelijke, vrolijk belachelijke momenten van de show. Mork’s karakter en de manier waarop Williams hem speelde waren onmiddellijke winnaars, en de titel van de aflevering bleek al snel profetisch toen de aanbidding van het publiek Mork naar zijn eigen spin-offshow bracht … en Williams op weg naar een superster voortstuwde.
