Door Hendrik Hards
| Gepubliceerd
In 2017 stopte Netflix Naar het boteen film die een prestigehit had moeten zijn. Het speelde Keanu Reeves, had een rauw, karaktergedreven uitgangspunt en beloofde de duistere psychologie van eetstoornissen te onderzoeken.
In plaats van, Naar het bot eindigde als een van die films waar iedereen over hoorde, maar waar bijna niemand daadwerkelijk naar keek. Het was geen ramp, maar het verdween sneller dan een kunstfilm in beperkte oplage tijdens het openingsweekend. Misschien zou het een kans hebben gehad als er geen druk was geweest om de film te verbieden.
Wat is tot op het bot
Naar het bot volgt Ellen (Lily Collins), een jonge vrouw die vecht tegen anorexia onder de onconventionele zorg van Dr. Beckham (Keanu Reeves, die de kalmste, meest afstandelijke therapeut ter wereld speelt). Het is goed geacteerd, Collins stort zich in een pijnlijk echte voorstelling, maar de film kan niet beslissen wat hij wil zijn.
Omringd door andere patiënten die worstelen met eetstoornissen, vormt Ellen een voorzichtige band. Door hun ervaringen en tegenslagen wordt Ellen geconfronteerd met haar ontkenning en begint ze in te zien hoe haar ziekte haar identiteit heeft aangetast. Het verhaal volgt haar langzame, ongelijke reis naar zelfacceptatie en overleving.
Is het een rauwe verkenning van psychische aandoeningen, een verlossingsboog of een ongebruikelijk, bijna romantisch coming-of-age-verhaal? In plaats van er één te kiezen, zweeft het tussen tonen als een Netflix algoritme dat verschillende thumbnails test.
Activisten voeren campagne om de film van Keanu Reeves te verbieden
Regisseur Marti Noxon, vooral bekend van haar werk aan Buffy de vampierdoder En Onwerkelijkprobeerde authenticiteit te brengen. Ze heeft openlijk over haar eigen strijd gesproken, maar dat was niet genoeg om controverse te voorkomen.
Naar het bot zorgde meteen voor verdeeldheid. Belangengroepen uitten hun bezorgdheid over de afbeeldingen in de film van anorexia en andere eetstoornissen. Sommigen waren van mening dat bepaalde scènes mogelijk kwetsbare kijkers zouden kunnen triggeren, met het argument dat de grafische beelden en discussies over het tellen van calorieën en het gewicht de stoornis onbedoeld zouden kunnen verheerlijken of te simpel maken.
Het debat concentreerde zich op de vraag of de film een realistische weergave was en of de film het risico inhield dat misvattingen en mogelijk schadelijk gedrag zouden worden verergerd. Terwijl Keanu Reeves stond niet centraal in deze aspecten van de film; zijn rol was belangrijk in het algemene verhaal.
Daarbij kwam nog de schijnwerpers op het gewichtsverlies van Lily Collins voor de rol, wat vragen opriep over de ethische implicaties en de potentiële gevaren voor een actrice om een dergelijke transformatie te ondergaan, vooral gezien het feit dat Collins zelf heeft gesproken over haar eigen worsteling met eetstoornissen in het verleden.
Kritisch, Naar het bot zorgde voor verdeeldheid. Het kreeg lof voor de moed van Collins en voor het starten van een gesprek, maar het werd ook beschuldigd van het verheerlijken van anorexia. Kijkers waren het er niet over eens of het krachtig of onverantwoordelijk was, en dat soort morele whiplash maakte het momentum kapot.
Netflix verlaat de film
Netflix heeft nooit promotie gemaakt Naar het bot zwaar na de eerste golf van controverse, en de aanwezigheid van Reeves, hoewel een aardig vleugje sterrenkracht, was niet genoeg om het te redden van culturele onbekendheid. Het is nog steeds beschikbaar om te bekijken op Netflix, maar verwacht dit niet streamen platform om het aan te bevelen.
