Gen Z-ers, die praktisch zijn geboren met smartphones en iPads in hun handen, zijn opgegroeid volledig ondergedompeld in de informatiesnelweg. Het mag dan ook geen grote verrassing zijn dat deze geboren als digital natives– diep verbonden met cultuur, trends, politiek en zakenleven – hebben verschillende ideeën over hoe hun bijdragen aan de wereld eruit zouden moeten zien. Ze hechten grote waarde aan de balans tussen werk en privéleven en moeten het gevoel hebben dat het werk dat ze doen betekenis heeft.
Wereldwijd zijn zij de generatie die zich het meest zorgen maakt over kwesties als corruptie en ongelijkheid. Ze streven ernaar verandering teweeg te brengen, en ze zijn toegewijd.
Toch worden Gen Z-ers vaak geroepen omdat ze recht hebben, lui zijn of simpelweg niet gedreven zijn. Echter, volgens een recente gesprek tussen directeur Garry Ridge, voormalig CEO van WD-40, en Simon Sinek, auteur en opinieleider, is het niet een gebrek aan inzet of gedrevenheid dat Generatie Z zich onderscheidt op de werkvloer. Het is een welverdiend gebrek aan vertrouwen in leiderschap.
Op zijn podcast, Een beetje optimismestelde Sinek een vraag aan zijn gast over waarom Generatie Z achteruit lijkt te werken in vergelijking met voorgaande generaties. In tegenstelling tot het oude draaiboek, waarin van werknemers werd verwacht dat ze hard werkten en hun inzet lieten zien voordat ze een loonsverhoging, promotie of andere uitbetaling kregen, moet Generatie Z de beloning vooraf zien.
“Dat kan worden geïnterpreteerd als recht”, zei Sinek. “Ik begrijp het omdat ze opgroeiden in een wereld waar er geen loyaliteit van het bedrijf is.”
Kortom, als een bedrijf niet achter een werknemer staat, mag van de werknemer dan echt worden verwacht dat hij zich voor dat bedrijf inzet? Gen Z denkt van niet. In zijn gesprek met Sinke was Ridge het daarmee eens en merkte op dat de logica volkomen begrijpelijk is, gezien de diepgang van de generatie wantrouwen tegenover grote bedrijven.
Ridge beweerde dat bedrijven deze jonge werknemers niet mogen afdoen als lui of ongemotiveerd. In plaats daarvan zouden ze met hen moeten samenwerken om dat essentiële vertrouwen op te bouwen, door vaker en duidelijker omlijnde stappen te zetten om hogerop te komen.
“Er waren eens beoordelingen waarbij je eigenlijk terugkeek. Misschien is de beste manier om nu stappen te zetten, zodat je de prestaties kunt herkennen”, zei Ridge, waarbij hij het voorbeeld gebruikte van werknemers de kans geven om onderscheidingen te verdienen door elke paar maanden check-ins te hebben om de prestaties te beoordelen.
Verder waren Ridge en Sinek het erover eens dat eindejaarsbeoordelingen ook geen goed opstapje zijn. En vanuit die lens misschien Generatie Z is perfect als het gaat om het uitfaseren van het oude systeem.
“Ik wil niet 364 dagen wachten voordat je me vertelt wat ik beter had moeten doen of hoe goed ik het heb gedaan”, legde Ridge uit over de Gen Z-mentaliteit. “Wat ik wil doen, is onderweg gecoacht worden.”
Noem ze lui en heb recht op zoveel je wilt, maar Gen Z-ers, waarvan velen hun ouders hun hele leven hard hebben zien werken financieel valt er weinig van te merken in hun latere jaren willen ze zich niet druk maken zonder een duidelijke uitbetaling.
Eerlijk gezegd, wie kan het hen kwalijk nemen?
