Onderzetterhet restaurant met twee Michelinsterren vlak bij London Bridge, doet het winterseizoen niet zoals je zou verwachten. In plaats van te kiezen voor het klassieke decor met een krans en een kerstboom, leunt Trivet op zijn voortreffelijke eten om zijn klanten te laten zien waar de winter om draait. De naam ontleent zijn naam aan een eeuwenoud kookgerei – een ijzeren statief dat boven een vuur wordt geplaatst om thuis te koken – en er zit een aangeboren warmte in de manier waarop Trivet gastvrijheid betoont.
Opgericht en geleid door Chef Jonny Meer en Meestersommelier Eén BalTrivet verwelkomt je met open armen, ondanks zijn hoogvliegende prestaties. Van de houten lambrisering aan de muren tot kerstverlichting die een oranje gloed van bovenaf laat opschorten, tot de kleurrijke, karaktervolle kunstwerken van de Turkse illustrator Merve Atilganzowel de ruimte als de borden zijn gemaakt door mensen die de eetervaring echt waarderen. Ze willen dat je ontspant en geniet van de schoonheid van het eten, en je niet laat intimideren door de twee sterren als je binnenkomt. De winter bij Trivet wordt gekenmerkt door vriendelijk personeel dat graag wil helpen, stamgasten die met Lake en zijn team een praatje maken en eten dat seizoensproducten naar een heel ander niveau tilt.
Geïnspireerd door gerechten uit de hele wereld, is het menu van Trivet meer een verkenning van de wonderen van eten dan een bepaalde keuken. “Isa en ik hebben veel gereisd en zijn altijd geïnspireerd door de buitengewone culinaire geschiedenis en internationale diversiteit om ons heen”, zegt het à-la-cartemenu van Lake of Trivet, dat beknopt genoeg is om niet overweldigend te zijn, maar breed genoeg om tegemoet te komen aan verschillende smaakpapillen.
We begonnen onze Trivet-ervaring met een klassieker waar je zelden de fout in kunt gaan: brood en boter. Ik ben een paar royale plakken zuurdesem aan het opdienen van Cornwall’s geliefde Coombeshead-boerderij en in eigen huis gemaakte focaccia, smeerden we met een relatieve overmaat de heerlijke zelfgemaakte, op kefir gekweekte gezouten boter in, voordat we onszelf temperden om de rest van de maaltijd niet te verpesten. Hierna zagen we dat Trivet’s talent om te profiteren van seizoensingrediënten echt een rol ging spelen. De artisjok van Jeruzalem, een betrouwbare groente uit het late seizoen, werd in gekonfijte vorm bereid en als voorgerecht op een bedje van velouté gelegd, gegarneerd met een witte truffel die alleen in het winterseizoen verkrijgbaar is. Daarna genoten we van kip afkomstig uit Devon’s Slades Down boerderijafgetopt met azijnsaus, cavolo nero en wintertruffel. Als dessert kozen we voor de in saffraan gepocheerde peer en geroosterde vanillecrème, waarvan de zoetheid wordt doorspekt met ingelegde gember en een gelato gemaakt van de Franse dessertwijn Sauternes. Allemaal prachtig gepresenteerd en overheerlijk, onze reis naar Trivet bevestigde de waarde van lekker eten om je op te vrolijken terwijl het nat en somber weer is.
En toen we ons klaarmaakten om te vertrekken, werden we getrakteerd op een laatste genot. Chef-kok Lake, die halverwege de maaltijd langskwam om even een praatje met ons te maken, bood ons een botertaart aan, een traditioneel, klein gebakje dat beroemd is in Lake’s geboorteland Canada, voor de reis naar huis. Dit vatte vooral de Trivet-ervaring samen. Warmte en verbinding dankzij een werkelijk geweldige keuken.
Fotografie met dank aan Trivet.
