Noem het de Geweldige bevriezing – of de grote frustratie.
Business Insider sprak in 2025 met tientallen werkzoekenden van generatie op generatie, van wie sommigen al meer dan een jaar werkloos zijn.
Ze uitten een breed scala aan frustraties over hun zoekopdrachten, waaronder trage wervingstijdlijnenzogenaamde “spook banen,” vermoedens van leeftijdsdiscriminatie, werkgevers die halverwege het proces zwijgen, overweldigende concurrentie voor elke rol en de overtuiging dat AI-filters dat wel zijn vaak het screenen van hun cv voordat een mens ze ooit ziet.
Hun zoektocht naar een baan komt op een moment waarop werkgevers nemen mensen aan tegen een van de laagste tarieven sinds 2013.
Of de werkzoekenden AI nu de schuld geven, bedrijfsefficiëntie duwtOf bredere economische onzekerheid: ze zeggen dat het allemaal neerkomt op een stortvloed aan sollicitaties en een tekort aan vacatures. Toch hebben ze door de frustratie ook manieren gevonden om ermee om te gaan en verbinding te maken met een gemeenschap van collega-werkzoekenden.
“Ik denk dat het wervingssysteem kapot is”, zegt Matthew English, die dat ook heeft gedaan op zoek naar fulltime werk sinds oktober 2024 na een decennialange carrière in de boekhouding. Ondanks dat hij op honderden banen heeft gesolliciteerd – van boekhoudfuncties tot de Chick-fil-A-koemascotte – heeft hij geen fulltime aanbod kunnen bemachtigen. Hij zei dat hij een groot deel van zijn spaargeld had opgebruikt, en dat hij afgelopen kerst geen cadeaus voor zijn gezin kon kopen.
“Ik heb mijn spaargeld bijna opgebruikt”, zegt English, die in de zestig is en in Alabama woont. “Geld dat u verwacht te gebruiken tijdens uw pensioen, wordt nu gebruikt om te overleven.”
De New York Fed regelmatig vraagt mensen om de waarschijnlijkheid in te schatten dat ze, als ze vandaag hun baan zouden verliezen, in de komende drie maanden een nieuwe zouden kunnen vinden. In augustus 2025 daalde die gemiddelde waarschijnlijkheid naar het laagste niveau sinds het onderzoek in 2013 begon – en is in de maanden daarna slechts licht hersteld.
Kory Kantenga, hoofd economie voor Amerika bij LinkedIn, zei dat de arbeidsmarkt in 2025 een “laag momentum” had.
“Het cumulatieve effect van drie jaar van groeivertraging is volkomen begrijpelijk waarom ze het gevoel hebben dat dit misschien wel de slechtste arbeidsmarkt is waar ze ooit in hebben gezeten”, aldus Kantenga.
De frustraties van het zoeken naar een baan in 2025
Hilary Nordland begon op zoek naar werk nadat ze in juli 2024 uit haar marketingrol was ontslagen. Om de rekeningen te helpen betalen, zei ze dat ze plasma begon te doneren en een beroep deed op haar pensioenspaargeld.
Nordland, die in de vijftig is en in Minnesota woont, zei dat een van de meest frustrerende onderdelen van haar zoektocht naar een baan het binnenhalen van sollicitatiegesprekken was, maar dat kansen om onverwachte redenen misliepen. Ze zei dat er sollicitatiegesprekken zijn geannuleerd op dezelfde dag dat ze gepland waren, omdat de functie plotseling in de wacht werd gezet of intern werd ingevuld. Eén keer, zo zei ze, vertelde een HR-vertegenwoordiger haar dat ze goed bij haar zou passen, maar de vertegenwoordiger werd ontslagen voordat ze het sollicitatiegesprek konden plannen.
‘Deze arbeidsmarkt is angstaanjagend’, zei ze. “Het is een zwart gat waardoor je alles in twijfel trekt – en ik zie geen duidelijk pad er doorheen.”
Hilary Nordland zei dat het frustrerend is om veelbelovende vacatures onverwacht te zien mislukken. Hilary Nordland
Dat hebben Amerikaanse werkgevers bekendgemaakt 1,17 miljoen banenverlies tot nu toe in 2025, het meeste sinds 2020. Terwijl de het werkloosheidspercentage blijft relatief laag naar historische maatstaven is de economie gestegen naar het hoogste niveau sinds 2021, toen de economie zich nog aan het herstellen was van pandemie-gerelateerde ontwrichtingen.
De grote vraag naar banen – gecombineerd met de opkomst van AI-ondersteunde toepassingen – heeft bijgedragen aan een toestroom van inzendingen voor openstaande vacatures, waardoor het voor gekwalificeerde kandidaten moeilijker wordt om op te vallen. Afgelopen kwartaal ontving de gemiddelde vacature 242 sollicitaties, bijna drie keer zoveel als in 2017, volgens gegevens van Greenhouse, een leverancier van wervingssoftware.
Aaron Terrazas, een onafhankelijke econoom, zei dat de frustratie van werkzoekenden over de arbeidsmarkt van dit jaar terecht was.
“Het feit dat de totale werkgelegenheidsgegevens er stabiel, stabiel, vertragend maar stabiel uitzien, betekent niet dat het voor sommige mensen niet erg moeilijk is geweest”, aldus Terrazas.
Heather Driscoll ging op zoek naar een baan als management in de gezondheidszorg nadat ze vorig jaar werd ontslagen. Ze zei dat ze moeite had om de rekeningen te betalen en een beroep moest doen op haar 401(k).
“De hoeveelheid tijd, onderzoek, enthousiasme – het verkleden, het haar, de make-up – om alleen maar aan een Zoom-gesprek deel te nemen en geen feedback of afwijzing te krijgen, is krankzinnig”, zei ze.
Driscoll, die in de vijftig is en in Colorado woont, zei dat ze meerdere keren de laatste sollicitatieronde heeft bereikt, maar er niet in is geslaagd een aanbod te bemachtigen. Ze vermoedt dat leeftijdsdiscriminatie en seksisme tegen haar kunnen werken.
Het opgeven van werkdoelen
Een uitdagende arbeidsmarkt heeft sommige werkzoekenden gedwongen de mogelijkheid onder ogen te zien dat hun doelen en ambities buiten bereik liggen.
Op 40-jarige leeftijd, Kenneth Ferraro zijn baan opzeggen als vrachtwagenchauffeur om een bachelordiploma in politieke wetenschappen te behalen aan de New York University. Hij hoopte dat het hem zou voorbereiden op een carrière in de openbare dienst, maar nadat hij moeite had gehad om werk te vinden, keerde hij vorig jaar terug naar het vrachtwagenvervoer. Hij zei dat hij vastzit met een studieschuld van meer dan $100.000.
Hoewel het behalen van een universitair diploma zijn kwalificaties verbeterde, zei Ferraro dat hij dacht dat zijn leeftijd hem had tegengehouden op de arbeidsmarkt.
Hij herinnerde zich dat hij had gesolliciteerd naar een overheidsfunctie op instapniveau die goed bij hem leek te passen. De beginfase van het interviewproces voelde veelbelovend, maar hij zei dat de zaken veranderden na het persoonlijke interview – en hij vermoedt dat zijn leeftijd een factor was.
“Zodra de rekruteringsmanager mij zag, veranderde zijn hele houding”, zei Ferraro. “Hij heeft de vragen doorgenomen en heeft nooit echt contact met mij gehad.”
Kenneth Ferraro zei dat hij gelooft dat zijn leeftijd hem heeft tegengehouden op de arbeidsmarkt nadat hij op zijn veertigste een bachelordiploma had behaald. Kenneth Ferraro
Dat hoopte Solomon Jones het behalen van een universitair diploma deuren zou openen. Nadat hij in mei zijn bachelordiploma sportcommunicatie had behaald, had hij moeite om werk te vinden. Jones zei dat sommige vacatures in de sportcommunicatie die hij tegenkwam meer dan duizend sollicitanten hadden aangetrokken.
“Het doel is uiteraard om een baan te krijgen in de sportindustrie, maar realistisch gezien weet ik dat het leven niet eerlijk is”, zegt Jones, die in de twintig is en in New Jersey woont. “Dus op dit moment probeer ik gewoon een baan te vinden, punt uit.”
Hoe werkzoekenden omgaan met de stress – en doorbreken
Sommige werkzoekenden met wie Business Insider sprak, hebben bij hun zoektocht naar een baan op anderen vertrouwd – waaronder vrienden, familie, professionele contacten en collega-werkzoekenden – voor steun en solidariteit.
Na zijn ontslagen door Microsoft in mei had Ian Carter moeite om een nieuwe baan te vinden. Hij schakelde over op een maandelijks huurcontract voor zijn appartement in Redmond, Washington, maar verhuisde uiteindelijk naar Florida om geld te besparen door bij familie te gaan wonen terwijl hij zijn zoektocht voortzette.
Carter zei dat hij banden heeft met anderen die hun baan zijn kwijtgeraakt en dat hij de privé-Facebook-groep “MSFT Survivors” bezoekt, waar mensen in zitten die in de geschiedenis van Microsoft zijn ontslagen.
“Ontslagen hebben een mentale invloed op mensen”, zegt Carter, een dertiger. “Ik heb contact opgenomen met mensen zodat we elkaars ondersteuningssysteem kunnen zijn.”
Ian Carter verhuisde van Washington naar Florida om bij zijn gezin te gaan wonen nadat hij moeite had gehad om werk te vinden. Ian Carter
In juli was Sriram Ramkrishna dat ontslagen door Intel voor de tweede keer. Op zijn laatste officiële dag bij het bedrijf verloor ook zijn vrouw haar baan. Toen hij het nieuws hoorde, veranderde zijn mentaliteit van ‘Ik zal een baan vinden als ik kan’ naar ‘Ik kan maar beter een baan zoeken’.
Maar de afgelopen maanden heeft hij moeite gehad om veel vooruitgang te boeken. Ramkrishna zei dat een van de dingen die hem op de been houden de steun is van zijn voormalige Intel-collega’s, die ook hun baan verloren.
“Velen van ons hebben elkaar geholpen bij het zoeken naar een baan, door kansen te delen en ondersteuning te bieden”, zegt Ramkrishna, een vijftiger en woonachtig in Portland, Oregon. “Het voelt alsof we allemaal voor elkaar zorgen.”
Chris Martin, hoofdonderzoeker bij Glassdoor, zegt dat onzekerheid dit jaar heeft bijgedragen aan de aansturing van de banenmarkt met weinig vacatures, zoals bedrijven die door de effecten van tarieven en AI moeten navigeren. Terrazas, de onafhankelijke econoom, denkt niet dat de onzekerheid volgend jaar volledig zal verdwijnen, maar zegt dat werkgevers niet te maken zullen krijgen met de eerste schok van beleidswijzigingen door een nieuwe regering.
De meeste werkzoekenden kunnen het zich niet veroorloven hun zoektocht uit te stellen totdat de omstandigheden verbeteren. Ondanks de uitdagingen zijn sommigen erin geslaagd door te breken.
Toen Alexander Valen werd ontslagen bij zijn projectmanager functie bij Accenturewas hij aanvankelijk optimistisch dat zijn meer dan twintig jaar ervaring hem zou helpen een nieuwe baan te vinden. Maar na bijna twee jaar zoeken naar een baan – en een achterstand met zijn hypotheek – was dat optimisme verdwenen. Valen, die in de vijftig is en in Florida woont, zei dat hij en zijn vrouw, een moeder die thuis blijft, afhankelijk waren van de inkomsten van DoorDash, werkloosheidsuitkeringen en hulp van familie om rond te komen.
Maar een paar maanden geleden raadde iemand in zijn netwerk hem aan om functies bij het freelanceplatform Toptal te verkennen. Valen solliciteerde naar de rol van projectmanager, doorliep het sollicitatieproces en kreeg de functie, die volgens hem binnen de vergoedingsrange van $80 tot $100 per uur viel waarop hij zich had gericht.
Valens belangrijkste advies voor andere werkzoekenden: herformuleer hoe u het proces bekijkt – en leun onderweg op anderen.
“De zoektocht wordt veel minder ontmoedigend als je het beschouwt als een kans om te groeien in plaats van als een oordeel over je waarde”, zei hij. “En in een markt die zo competitief is, is netwerken niet optioneel; het is de krachtvermenigvuldiger die mij uiteindelijk naar mijn rol heeft geleid.”
