Rouwenden verzamelen zich dinsdag rond bloemenhulde in Bondi Pavilion ter ere van de slachtoffers van de schietpartij op Bondi Beach in Sydney.
David Gray/AFP via Getty Images
onderschrift verbergen
onderschrift wisselen
David Gray/AFP via Getty Images
Dit was een week waarin veel van het nieuws moeilijk en verdrietig was, en persoonlijk kon aanvoelen, zelfs als de verhalen uit het hele land of de andere kant van de wereld kwamen.
Afgelopen zondagavond was de eerste avond van Chanoeka toen twee gewapende mannen het vuur openden op Bondi Beach in Sydney, Australië, terwijl mensen het Joodse Lichtfestival vierden.
Vijftien mensen kwamen om.
De oudste was Alex Kleytman, een man die de Holocaust overleefde, vanuit Oekraïne naar Australië emigreerde en elf kleinkinderen kreeg. Hij was 87.
De jongste was de 10-jarige Matilda. Haar tante vertelde het aan Australië 9 Nieuws“Overal waar ze ging, was ze als de zon.”
Maar zelfs te midden van deze duistere en tragische verliezen vertelde rabbijn Shoshanah Conover van Temple Sholom in Chicago ons dat daden van moed bij een catastrofe ons kunnen herinneren aan het geschenk van Chanoeka, om ons eraan te herinneren degenen te koesteren die licht in ons leven brengen.
“Kijkend naar de helden die de duisternis verdrijven met hun rechtvaardige daden”, zegt Conover, “inspireert ons om meer te doen.”
Reuven Morrison, die 62 was en als kind de oude Sovjet-Unie verliet om aan het antisemitisme te ontsnappen, kon naar verluidt een paar stenen naar een van de schutters gooien voordat hij stierf.
Tibor Weitzen was 78 en stierf toen hij probeerde een vriend tegen geweervuur te beschermen.
Boris en Sofia Gurman confronteerden de schutters. Boris worstelde het pistool van een van hen af. Het echtpaar, dat bijna 35 jaar getrouwd was, stierf samen in een poging anderen te redden.
En Ahmed al-Ahmed, die in 2006 vanuit Syrië naar Australië kwam, een voormalige politieagent die nu eigenaar is van een fruitkraam op Bondi Beach, pakte een van de schutters aan en rukte het geweer van hem af, ook al raakte hij zelf gewond.
Als we in de nieuwsverslagen weer de namen horen van degenen die op een gevaarlijk moment zoveel riskeerden, kunnen we ons woorden herinneren van de Engelse dichter Stephen Spender, die schreef:
“De namen van degenen die in hun leven voor het leven vochten,
Die in hun hart het centrum van het vuur droegen
Geboren uit de zon, reisden ze een korte tijd in de richting van de zon
En verliet de levendige lucht ondertekend met hun eer.”
