Ron Howard’s live-action versie van “How the Grinch Stole Christmas” van Dr. Seuss was 25 jaar geleden een groot succes tijdens de feestdagen. Het bracht $ 348 miljoen op tegen een budget van $ 123 miljoen, en kreeg een respectabele A-Cinemascore. Het was echter geen hit bij critici, die de prestaties van Jim Carrey als titelpersonage verontrustend (zo niet ronduit gruwelijk) vonden, en de afbeelding van Whoville vreemd genoeg onaangenaam. Zeker, het productieontwerp en natuurlijk Rick Baker’s make-up FX-werk aan de Carrey met rubberen gezichten waren verbazingwekkend, maar wat betoverend was op de pagina en in geanimeerde vorm zag er gewoon uit fout wanneer ze tot tactiel leven worden gebracht.
Niettemin hebben Howard en Universal Studios kosten noch moeite gespaard om het misplaatste gedrocht op het grote scherm te brengen en daarbij een hoop talent verspild. Afgezien van het verkwisten van Bakers werk en een maniakaal geëngageerd optreden van Carrey (die naar verluidt wreed was tegen de bemanning van Baker), verspilden ze ook de aanzienlijke talenten van Alec Berg, Jeff Schaffer en David Mandel, drie briljante komedieschrijvers die net hun run op ‘Seinfeld’ hadden voltooid en aan de vooravond stonden van een enorm succesvolle carrière als team en als soloschrijvers (voor geliefde series als ‘Curb Your Enthusiasm’, “Veep”, “Silicon Valley” en “The League”).
De eerste versie van ‘How the Grinch Stole Christmas’ werd aanvankelijk uitgeschakeld door het scenarioschrijversduo Jeffrey Price en Peter Seaman (‘Who Framed Roger Rabbit?’), maar zoals vaak het geval is in Hollywood, werd er naar andere schrijvers gezocht om een nieuw perspectief in het herschrijfproces te brengen. Dit is waar Berg, Schaffer en Mandel in beeld kwamen. Ze waren dankbaar voor het werk, vooral toen ze zich realiseerden dat ze ‘geschreven door’-credits zouden ontvangen, wat zou leiden tot restanten van wat zeker een blockbuster-film zou worden. Helaas, op het laatste moment werd hun krediet geweigerd.
Het schrijven van bijna elke regel van Jim Carrey’s dialoog was niet goed genoeg voor een schrijfkrediet
In een mondelinge geschiedenis over het maken van “How the Grinch Stole Christmas” voor GierMandel zei dat hoewel het trio afzonderlijke televisiedeals had getekend bij verschillende Hollywood-studio’s, er “veel vraag was naar komische films om een beetje van wat zij vroeger ‘Seinfeld slimme’ humor noemden, in de scripts te brengen.” Berg voegde eraan toe: “Ons ding was eigenlijk de twee weken durende herschrijving waarin we alleen maar komische punch-ups deden. God, we hebben aan zoveel films gewerkt.”
“How the Grinch Stole Christmas” was echter anders, omdat ze werden ingeschakeld om een uitgebreid herschrijving uit te voeren op een script dat niet werkte. “We kwamen in een vrij laat stadium binnen”, zei Berg. “Het was volledig gecast. Ze waren sets aan het bouwen.” Terwijl ze aan de film bleven werken, werd het de drie schrijvers duidelijk dat ze krediet zouden krijgen. “De manier waarop het werkt met de Writers Guild is dat de studio of de filmmakers een krediet voorstellen”, aldus Berg. “En wat ze voorstelden, wat eerlijk was, was een verhaal van (Price en Seaman) en vervolgens een scenario van ons allemaal.” Toen hun namen in de eerste teaser-trailer van de film verschenen, leek dit een uitgemaakte zaak.
Toen veranderden Price en Seaman van makelaar en nam de WGA-kredietarbitrage een wending.
Van de Grinch tot de Kat met de Hoed
Hoewel de tijd voor de bovengenoemde voorlopige kredietovereenkomst was verstreken, zei Berg dat Price en Seaman ten onrechte op de hoogte waren gesteld, wat tot arbitrage leidde. “Er waren drie mensen die de verschillende concepten lazen”, zei hij. “Tweezijdig met hen en één met ons.” Schaffer voegde eraan toe: “Ik herinner me duidelijk dat de fooi-lezer zei: ‘Rewriters mogen nooit krediet krijgen.'”
Volgens Mandel schreven ze zowat elke regel van Carrey’s dialoog, maar dat was niet goed genoeg voor de WGA. Het is waarschijnlijk een koude troost, maar Mandel zei dat Ron Howard en zijn Imagine-productiepartner Brian Grazer het trio altijd dankbaar zijn geweest voor hun harde werk. In het Vulture-stuk zei Carrey: “(O)h mijn God, nee, die schrijvers verdienden zeker veel lof.” Door een wrede speling van het lot zouden Berg, Schaffer en Mandel drie jaar later de enige ‘geschreven door’-credit krijgen voor een andere live-action Dr. Seuss-bewerking: Bo Welch’s ‘De kat met de hoed’. Die catastrofe, waardoor ‘How the Grinch Stole Christmas’ lijkt op ‘A Christmas Carol’ van Alastair Sim, was een bekende ramp tijdens de opnames, waardoor mensen op de Universal-kavel het ‘The S****y Kitty’ noemden. Die film bombardeerde, dus de jongens hadden niet eens noemenswaardige resten om te laten zien voor hun gemartelde inspanning.
