In Ron Howard’s kaskraker uit 2000 “Dr. Seuss’ How the Grinch Stole Christmas”, de titulaire goblin (Jim Carrey) wordt afgebeeld als een vuilnisminnende, glasetende misantroop die in een koude grot hoog boven Whoville leeft. De Whos zijn allemaal door Kerstmis geobsedeerde weirdo’s, en de Grinch wil niets met hen te maken hebben. De Grinch heeft een groene vacht over zijn hele lichaam, griezelige gele ogen en scherpe, scheve tanden. De make-up om Carrey in de Grinch te veranderen was zo uitgebreid dat hij marteltraining nodig had om het extreme en langdurige ongemak te weerstaan. Visueel komt de make-up zo dicht mogelijk bij het zien van een Grinch zoals gespeeld door een live-action acteur.
Halverwege de film krijgt de Grinch een ongebruikelijke flashback naar zijn eigen jeugd. Het is gebleken dat de Grinch ooit tussen de Whos leefde en naar een basisschool in Whoville ging. Hij werd pas een misantroop na een scheerongeluk en de daaropvolgende spot op het schoolplein die daaruit voortvloeide. Het is nooit helemaal uitgelegd welke soort de Grinch is in relatie tot de Whos.
De jonge Grinch werd gespeeld door een hardwerkende kindacteur genaamd John Ryan Evans. De jonge Grinch droeg gewone menselijke kleding, dus Evans hoefde niet de make-up-beproeving van het hele lichaam te ondergaan die Carrey deed, maar hij moest wel worden uitgerust met hetzelfde groene haar, contactlenzen en neusprothese. Je kunt het geduld van Evans al bewonderen, alleen al omdat hij bereid is dat masker te dragen.
Evans was namelijk vóór ‘Grinch’ al vijftien jaar een productief artiest en zou later een vaste rol spelen in een van de meest spraakmakende soapseries op tv. Helaas overleed Evans op 20-jarige leeftijd als gevolg van complicaties tijdens een hartoperatie.
De jonge Grinch werd gespeeld door wijlen Josh Ryan Evans
Evans werd geboren in 1982 en was dus al 18 toen hij werd gevraagd om de jonge Grinch te spelen. Evans was slechts 1,80 meter lang en werd vaak gevraagd om veel jongere kinderen te spelen of als baby-stuntartiest te dienen. Zijn eerste krediet was op een aflevering uit 1996 van “Family Matters”, waarin hij Stevil speelde, de poppenversie van Steve Urkel (Jaleel White). In 1998 nam Evans een baan aan als body double voor alle babyartiesten in de beruchte komedie ‘Baby Geniuses’. Hij deed alle lichaamsdansen. Het lijkt erop dat Peter MacNicol, zijn co-ster van ‘Geniuses’, zo onder de indruk was van de vaardigheden en het professionalisme van de jonge acteur dat hij Evans aanbeveelde om deel te nemen aan de cast van de succesvolle advocatenserie ‘Ally McBeal’. In die show speelde Evans een wonderkindadvocaat genaamd Oren Koolie. Hij verscheen in twee afleveringen.
Evans deed ook wat stemwerk: hij speelde een mysterieuze verschijning in de horrorshow ‘Poltergeist: The Legacy’ en een paar verschillende bijrollen in ‘Rugrats’ in 1999. Datzelfde jaar speelde Evans ook een personage genaamd Adam in een aflevering van ‘7th Heaven’. Hij zat nog op de middelbare school, maar de carrière van Evans was in de lift. In 2000 verscheen hij als de Grinch en wordt nu voor altijd geassocieerd met een van de best scorende films van dat jaar. Te midden van dit alles kreeg Evans een zeer lucratief optreden in de soapserie ‘Passions’. Hij speelde Timmy Lenox, een levende pop die de boze heks Tabitha Lenox (Juliet Mills) hielp bij haar kwaadaardige plannen. Timmy verlangde er net als Pinocchio naar om echt te zijn, maar werd gedood door een zombievirus voordat hij zijn wens vervulde. In totaal verscheen Evans in 312 afleveringen van de serie.
Wat de medesterren van Josh Ryan Evans van hem vonden
In een recente mondelinge geschiedenis met Vultureherinneren verschillende makers van “How the Grinch Stole Christmas” zich dat ze met Evans hebben samengewerkt, en iedereen was zeer positief. Jim Carrey zei: “Josh heeft fantastisch werk geleverd, en ik wist al jaren niet eens dat hij was overleden. Ik had geen idee. Dus dat was triest, maar jongen, hij is absoluut fantastisch.” Ron Howard werkte nauwer samen met Evans en had de volgende kinderwoorden:
“Josh had veel energie, was hardwerkend, vond het geweldig, begreep het. Slimme jongen. Ik denk dat hij een jaar of zeventien was. De hoeveelheid tijd die hij nodig had om make-up te doen, enzovoort, we hadden iemand nodig die langere uren kon werken, dus daar zat een praktische kant aan. Maar ik wilde ook dat hij hipper en volwassener was dan de andere kinderen. En misschien begreep hij dat hij zich als een klein persoon een buitenstaander voelde. Hij bracht veel ziel en een geweldige komische timing in die scènes. Ik was echt verdrietig dat we verloren hem.”
Howard, omdat hij zelf een kindacteur waswas waarschijnlijk gevoelig voor de behoeften van een 17-jarige op de set, en het klinkt alsof hij en Evans goed met elkaar overweg konden. Hij merkte ook op dat zowel Evans als Carry, omdat ze hetzelfde personage speelden, dezelfde maniertjes moesten beïnvloeden. En hij heeft het gehaald. Howard vervolgde:
“Josh begreep het volledig en had een geweldige timing. Jim werkte een beetje met hem samen, zodat hij enkele bewegingen en houding van Jim kon nabootsen. Die scènes waren enkele van mijn favorieten omdat we onszelf bevrijdden van het boek en iets creëerden waarmee ik verbinding maakte.”
De scènes met Evans zijn kort, maar gedenkwaardig. RIP voor een acteur wiens leven te kort werd gemaakt.
