Ik kom vandaan een lange rij Luddieten. Mijn grootmoeder bestelde speciaal haar Toyota Camry met krukramen, omdat ze ervan overtuigd was dat dit ‘een ding minder was dat kapot zou gaan’. Mijn vader weigerde ons stereosysteem met zes cd’s te upgraden, ook al ging de uitwerpknop niet open en kon hij alleen de eerste cd afspelen die hij er ooit in had gestopt. De reizende Wilburys Vol.1 was tien jaar lang de soundtrack van onze familiediners. Wat mijzelf betreft, ik ben pas in 2013 overgestapt op een smartphone, toen het ongeveer hetzelfde bedrag zou hebben gekost om mijn telefoon te repareren. flip-telefoon.
Nu ben ik hetzelfde als iedereen die dit leest. Mijn telefoon is mijn speeltje en mijn zwoegen, het eerste voorwerp dat ik aanraak als ik wakker word, het sprankeling van mijn vrije minuten, de levenloze partner in onze gedeelde leugen, namelijk dat het voor mij werkt en niet andersom. Meestal accepteer ik dit. Maar met de nieuwste iOS update, vorige week uitgebracht, er hangt een opstand in de lucht.
Technische bedrijven zijn gewend aan een bepaalde hoeveelheid schoppen en schreeuwen nadat ze het publiek nieuwe interfaces hebben opgedrongen. Je kunt niet alle mensen altijd tevreden stellen, vooral niet als ‘alle mensen’ in de miljarden lopen. Maar vraag het aan je vrienden – of Google of Reddit of Blauw lucht of ChatGPT – over de update van het besturingssysteem, en je zult worden meegesleurd in een rivier van woede. “Dit is fundamenteel slecht”, zegt auteur en muzikant John Darnielle reageerde op Bluesky aan iemand die het eens was met zijn originele tweet (over de slechte functie voor het bijsnijden van foto’s). Een Reddit-thread werd gepost onder de kop “De nieuwe iPhone-update maakte me zo overweldigd dat ik uiteindelijk mijn telefoon weggooide.” In het volgende bericht wordt niet gespecificeerd waar de telefoon is gegooid of naar wie, maar ik heb enkele suggesties. Je vraagt je af op welk punt de verstening van veroudering bij een bedrijf een self-fulfilling prophecy dreigt te worden. Vraag jezelf af: is dit goed voor de telefoons? Normaal gesproken zou ik nieuwsgierig zijn naar de sissende statistieken in Silicon Valley, naar het moment waarop de publieke onrust ernstig genoeg wordt om privégegevens te worden. Maar op dit moment heb ik mijn eigen problemen.
Ik heb vorige week Apple’s nieuwe iOS 26.2 gedownload omdat ik een getrainde circuszegel ben die op elke knop drukt die mij wordt aangeboden. Ik kwam laat thuis van een feestje, stemde bijna per ongeluk in met de nieuwste iOS en werd wakker in een nieuwe wereld. Er is iets heel Een dief in de nacht over elk nieuw besturingssysteem, maar in dit geval zijn de klachten, waarvan sommigen getuige zijn geweest, sommigen persoonlijk hebben ervaren, intens. Hier is een gedeeltelijke opsomming: de lage snelheid (elke actie duurt twee keer zo lang), de animatie van tekstballonnen, de ongerijmde mix van gevoeligheid en ondoordringbaarheid bij aanraking, de swipes naar nergens, de moeilijkheid om gedownloade foto’s te posten, het feit dat bijna niets zich bevindt waar je het achterliet (zoekvelden, bestanden), het ongevraagd delen van de status over de afnemende batterijduur (“24m tot 80%”), het gebrek aan visueel contrast, de drukte bij het maken van screenshots, de vereiste dat gebruikers naar een landhuis op Long Island rijden en fluister “Fidelio” om de functie “Liquid Glass” uit te schakelen. Je moet toegeven: het is een beetje grappig om een transparantiefunctie van een technologiebedrijf te krijgen.
Gezien mijn geschiedenis ben ik geneigd aan te nemen dat de meeste technologische snafus mijn schuld zijn. Ik heb geprobeerd te achterhalen welke aspecten van dit iOS ik kan achterhalen, ervan uitgaande dat de sluier van frustratie uiteindelijk zal oplichten. Idealiter hoef ik dit dure apparaat niet mentaal te downgraden naar een flip-phone. Maar intussen heeft de wijdverbreide aard van de verontwaardiging van anderen mij een pervers gemeenschapsgevoel gegeven.
Neem deze kwestie van batterijlevensduur. Ik werk vanuit huis, een bevoorrechte oplaadpositie. Toch heb ik ook mijn bedreigingen voor het nivelleren van de batterij opgemerkt. De iOS lijkt zelfbewust: de foto op het vergrendelscherm vervaagt nu standaard om energie te besparen. Je moet wat schakelen als je naar je kinderen wilt kijken met de onmiddellijkheid waaraan je gewend bent. Bovendien ben ik, net als heel Reddit, niet blij met het idee dat de oplossing voor mijn problemen is om mijn apparaat uit en weer in te schakelen (heb je geprobeerd je schoenen in de kast te zoeken?). Of dat ik mijn opslag moet controleren. Ha! Ik heb een telefoon van een jaar oud met voldoende opslagruimte om een paard te laten stikken. Dit is niet omdat ik onafhankelijke films regisseer. Het is omdat ik van mijn foto’s en tekstuitwisselingen houd waar ik van mijn martini’s houd: in mijn hand. Ik ben een schrijver. Twee van mijn favoriete dingen in deze wereld zijn transcripties en ter plekke gelijk hebben.
Helaas, mijn trouwe onderzoeksassistent voelt zich momenteel niet zo betrouwbaar. Met het nieuwe iOS is het alsof je een cadeautje krijgt van het familielid dat je het minst kent. Behalve erger omdat je telefoon je vrij goed kent. Dus als het je de touchscreen-versie van een slecht passende, lelijke trui vol insecten presenteert en zegt: “Ik zag dit en dacht aan jou”, creëert dat afkeer en frustratie. Mensen houden er niet van om data en dollars te verspillen in ruil voor ergernis, in ruil voor het moeten klinken als Luddites.
Historisch gezien waren de Luddieten 19e-eeuwse textielarbeiders die nieuwe machines schuwden (deels om financiële redenen), waardoor ze symbool werden voor machteloos verzet tegen de vooruitgang. Maar is dit vooruitgang? Het voelt niet zo. Geloof me, het is geen eer om je als onbekwaam te identificeren. De moderne Luddiet is net zo ongeduldig als de rest van de bevolking, net zo bezorgd om te willen dat dingen goed werken, of ja, beter. Dat doet me twee keer nadenken over mijn grootmoeder en haar auto. Ik ben er vrij zeker van dat de vrouw wist hoe ze op een knop moest drukken. Ze heeft geen speciale krukramen besteld omdat dat een leercurve minder was haarze bestelde ze omdat het een leercurve minder was de machine. Ze zou hebben gekozen voor alles wat zeker zou werken. Het enige wat ze wilde was dat de verdomde ramen opengingen.
Wat zeg je?
Laat ons weten wat je van dit artikel vindt in de reacties hieronder. U kunt ook een brief sturen naar de redactie via mail@wired.com.
