In de maanden na de stakingen van de Writers Guild of America (WGA) en de Screen Actors Guild-American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) van 2023 adopteerden werknemers uit de filmindustrie het refrein: ‘Overleef tot ‘25’ – een magere doelstelling die de realiteit van de industrie weerspiegelt. De stakingen kwamen kort nadat de COVID-19-pandemie de productie tot stilstand bracht. De droomfabriek was een nachtmerrie geworden.
De door de pandemie veroorzaakte productiepauze deed de spaargelden van de werknemers leeglopen, waardoor velen gedwongen werden inkomsten buiten de industrie te zoeken. Toen het werk eenmaal was hervat, ontdekten degenen die weer aan het werk wilden – grips, cameramensen, schrijvers, regisseurs, administratief personeel, de Teamsters die cast en crew naar filmsets vervoerden – dat sommige van die banen nooit meer terugkwamen. Het nieuwe normaal van een kleiner, slanker Hollywood was aangebroken. Terwijl de vakbondsleden vrijwel unaniem vóór de tweelingsstaking van schrijvers en acteurs stemden, duurde deze voort en zette de inkrimping van de industrie zich voort. Twee jaar na het einde van die stakingen ligt de productie nog steeds laag.
Toen het nieuws dat bekendmaakte Netflix Toen ze Warner Bros. Discovery wilden kopen voor 83 miljard dollar, een deal die de uitgestrekte Burbank-studiokavels en HBO Max (de kabelkanalen van WBD zouden worden afgesplitst in een aparte entiteit) omvatte, waren de arbeiders uit de industrie er snel bij om hun tegenstand te uiten.
“Het grootste streamingbedrijf ter wereld dat een van zijn grootste concurrenten opslokt, is wat de antitrustwetten moesten voorkomen”, zeiden de WGA-West en WGA-East in een verklaring waarin ze aandrongen op blokkering van de deal. “De uitkomst zou banen elimineren, de lonen drukken, de omstandigheden voor alle entertainmentwerkers verslechteren, de prijzen voor consumenten verhogen en het volume en de diversiteit van de inhoud voor alle kijkers verminderen.”
De Directors Guild of America (DGA) bracht een soortgelijke verklaring uit. James Cameron eerlijk gezegd gewaarschuwd dat de uitkoop ‘een ramp’ zou zijn. SAG-AFTRA was iets meer gemeten. “Een deal die in het belang is van SAG-AFTRA-leden en alle andere werknemers in de entertainmentindustrie moet resulteren in meer creatie en meer productie, niet minder”, aldus de vakbond in een verklaring.
Netflix-CEO Ted Sarandos ziet alleen de positieve kant beschrijven de fusie als ‘pro-consument, pro-innovatie, pro-werknemer’, maar ook als ‘pro-creator’ en ‘pro-groei’. De vooruitzichten voor de streaminggigant lijken rooskleurig: dinsdag Bloomberg gerapporteerd dat WBD de poging van Paramount Skydance tot een vijandige overname afwijst, deels als gevolg van zorgen over de financiering van de deal. Het bod van Netflix biedt volgens het bestuur nog steeds een grotere aandeelhouderswaarde. David Ellison, de CEO van Paramount Skydance, heeft geprobeerd de kritiek op zijn voorgenomen overname weg te nemen door te stellen dat een gecombineerde Paramount-WBD meer dan 30 bioscoopreleases per jaar zou hebben, een gering verhogen ten opzichte van de huidige productie van de twee studio’s.
Maar het scepticisme onder de werknemers in de industrie komt voort uit een precedent. Wanneer bedrijven fuseren, betekent dit banenverlies en minder projecten. De International Alliance of Theatrical Stage Employees (IATSE), de vakbond van ‘below the line’-filmwerkers – cameramensen en technici, make-up- en kostuumkunstenaars, grips, elektriciens en dergelijke – merkte in een recent nummer van zijn tijdschrift de schadelijke gevolgen op die uit dergelijke deals voortvloeien. bulletin.
“Helaas, wanneer grote entiteiten fuseren, blijven ze niet dezelfde hoeveelheid inhoud produceren als toen ze twee afzonderlijke bedrijven waren”, schreef de vakbond. (IATSE heeft nog geen commentaar gegeven op de Netflix-WBD-deal.)
Bloedende banen
In april 2020 registreerde het Bureau of Labor Statistics (BLS) een verlies van 217.000 banen in de film- en geluidsopname-industrie – de grootste daling ooit in één maand. Zelfs toen de pandemie afnam, keerde de productie niet terug. FilmLA, een non-profitorganisatie opgericht door de stad en provincie Los Angeles, gevonden Het metrogebied van LA verloor tussen 2022 en 2023 bijna 19,7% van zijn aandeel in de eerste scripted televisieprojecten, een van de grootste dalingen sinds de organisatie begon met het bijhouden van de gegevens. Het aantal vertaalt zich in duizenden verloren banen.
In 2023 hebben werknemers gestaakt om duurzamere lonen en uitkeringen veilig te stellen en bescherming te bieden tegen de bedreigingen die daaruit voortkomen kunstmatige intelligentie. Maar stakingen zijn een economische ontwrichting (inderdaad, daarin ligt hun kracht), en het besluit van de studio’s om na de recente inkrimpingen te gaan inkrimpen zou wel eens permanent kunnen blijken. Een 2025 rapport van het in LA gevestigde Otis College of Art and Design ontdekte dat de film-, televisie- en geluidssector in Californië ongeveer een kwart kleiner is dan in 2022. FilmLA’s 2025 Q2 rapport registreerde 5.394 opnamedagen op locatie, een daling van 6,2% ten opzichte van het voorgaande jaar en ruim 30% onder het vijfjarig gemiddelde. Producties blijven belastingvoordelen in het buitenland najagen (het zal je misschien verbazen hoeveel ongeschreven televisie er om deze reden in Ierland wordt opgenomen), waardoor de binnenlandse productie verder onder druk komt te staan.
Tegen het einde van 2024 telde de BLS 100.000 banen in de sector in de regio rondom Los Angeles, tegen 142.000 twee jaar eerder. Als je freelancers en aangrenzende industrieën in ogenschouw neemt – de dienstensector van de stad is bijvoorbeeld onlosmakelijk verbonden met de bioscoop – verliezen zijn nog hoger.
Er is voldoende bewijs om deze bewering te ondersteunen. Toen Disney in 2021 fuseerde met 21st Century Fox, 3.000 mensen verloren hun baan door inkrimping en vertraagde of definitief opgeschorte projecten. Disney gesloten Blue Sky Studios (vooral bekend van de Ijstijd franchise) in hetzelfde jaar, waardoor 450 animatiebanen werden geëlimineerd. Fusie van WBD met Cartoon Network Studios geëlimineerd ook talloze posities. En NBCUniversal, Lionsgate en Netflix hebben allemaal bedrijfsbrede projecten uitgevoerd ontslagen in de afgelopen jaren.
Ellison, zoon van miljardair Larry Ellison, heeft duizend mensen ontslagen mensen bij Paramount na de aankoop van het bedrijf eerder dit jaar. De CEO heeft verklaard dat hij van plan is het personeelsbestand met nog eens 2.000 in te krimpen; cijfers die zeker op de hoofden van de WBD-werknemers zullen wegen als Ellison’s poging tot vijandige overname van WBD zou slagen.
Onzekere toekomst
De Netflix-WBD-deal zal naar verwachting te maken krijgen met toezicht van de toezichthouder op de mogelijke gevolgen voor consumenten: Netflix is nu al het toonaangevende streaming-video-on-demand (SVOD) bedrijf, met 300 miljoen abonnees; het toevoegen van HBO Max aan de basis zou dat 430 miljoen opleveren. Antitrustregelgeving vereist onderzoek voor elke deal waarbij één enkele entiteit meer dan 30% van een markt zou kunnen controleren; deze zou Netflix een aandeel van 43% op de SVOD-markt geven.
Maar het zijn niet alleen de potentiële stijgingen van de abonnementsprijzen en de voortdurende decimering van de bioscoopervaring die in het geding zijn. Oppositie van werknemers kan er ook toe leiden dat het ministerie van Justitie de fusie blokkeert, zoals het geval was met het bod van Penguin Random House ter waarde van 2 miljard dollar om Simon & Schuster over te nemen. Auteurs, waaronder Stephen King, getuigden dat de gefuseerde superuitgever lagere winsten voor hun boeken zou betekenen, met ernstige gevolgen.
Een gecombineerde Netflix-WBD brengt dezelfde risico’s met zich mee. Een schrijver of regisseur die hoopt dat een project groen licht krijgt van een studio, heeft één potentiële koper minder. Het megabedrijf zou uiteindelijk een monopsoniewerkgever kunnen worden, die in staat is de arbeidsnormen in de hele sector te dicteren op basis van zijn omvang. De heerszuchtige studiodirecteur die verklaarde: “Je zult nooit meer in deze stad werken!” voor een ondergeschikte is een bekende trope in Hollywood; De leidinggevenden van Netflix-WBD zullen deze macht hebben. Minder bedrijven betekent dat minder mensen beslissen welke kunst je kunt zien, welke opties de kijker heeft. Het betekent een grotere buitensporigheid van visionair werk, het soort werk dat leidinggevenden afdoen als te raar, niet verhandelbaar of politiek lastig.
Het is nog te vroeg om te zeggen hoe dit allemaal zal uitwerken. Netflix en WBD denken dat het 18 maanden zal duren om de deal af te ronden en alle hindernissen op regelgevingsgebied uit de weg te ruimen. De afwijzing door WBD van het tegenbod van Ellison zal wellicht geen einde maken aan zijn campagne om het publiek en de toezichthouders tegen de aankoop van Netflix te keren. Toch kent de door Ellison voorgestelde aankoop van WBD zijn eigen problemen – van het conglomeraat van geldschieters wier banden met de regering-Trump velen in de sector zullen alarmeren, tot de eigen mogelijke antitrust-obstakels.
Voor Sarandos, Ellison en David Zaslav, CEO van WBD, is het maken van kwaliteitsfilms die werknemers voldoende betalen om ze in de industrie te houden uiteraard niet het doel. Het maximaliseren van de aandeelhouderswaarde blijft de prioriteit. Wat de leidinggevenden ook zeggen, geen van beide potentiële fusies zal waarschijnlijk goed zijn voor de werknemers. En dus is het aan hen om op hun eigen film te letten – en bij uitbreiding ook op de film zelf. Zelfs op de meest ongunstige arbeidsmarkt schuilt er kracht in een dergelijke helderheid van visie.
