PinkPantheress brak in 2021 uit met een reeks charmante en inventieve singles die haar hoge, ademende zang plaatsten over schokkende beats opgebouwd rond gemakkelijk herkenbare samples. Het was alsof de Engelse zangeres en producer vanachter een laptop in haar slaapkamer zichzelf in de geschiedenis van de popmuziek probeerde te verdiepen – wat uiteindelijk ook zo ongeveer gebeurde.
In 2023 verscheen haar nummer ‘Boy’s a Liar Pt. 2′, een samenwerking met IJskruidging naar nummer 3 in de Billboard Hot 100; Enkele maanden later belandde ze een nummer op de succesvolle soundtrack van Greta Gerwigs ‘Barbie.” Vorig jaar ging ze op pad als openingsact voor Olivia Rodrigoen nu is ze genomineerd voor haar eerste twee Grammy Awards: dance/elektronisch album voor ‘Fancy That’ van dit jaar en dancepop-opname voor het openingsnummer van het project, ‘Illegal’.
Met negen nummers in slechts 20 minuten handhaaft “Fancy That” de economie uit het TikTok-tijdperk van het vroege werk van PinkPantheress. Het staat ook vol met samples van onder meer Underworld, Basement Jaxx en Panic! at the Disco – een reden waarom de 24-jarige zanger het misschien beschrijft als een mixtape in plaats van als een album. (Een begeleidende remixset, “Fancy Some More?”, bevat optredens van Basement Jaxx, Kylie Minogue, Sugababes, Ravyn Lena en Groove Armada, onder vele anderen.)
Toch laat “Fancy That” ook een zich uitbreidend emotioneel palet zien: het is afwisselend grappig, weemoedig, geil, melancholisch en niet onder de indruk. Ze sprak erover tijdens matcha lattes in Los Angeles, waar ze woont als ze niet thuis is in Londen. “Als je een muzikant bent, wordt dit verkocht als de plek waar je moet zijn”, zegt ze over LA. “Ik probeerde het niet leuk te vinden, maar dat vind ik echt wel.”
Je geniet ondanks jezelf van de stad.
Ik denk dat het voor mij gewoon een geval was van: als ik me ergens op mijn gemak voel, houd ik niet van ontdekken. Wat ik weet dat veilig is, is waar ik verblijf.
Waarom?
Het heeft iets te maken met de manier waarop mijn hersenen werken – ik denk niet dat het een keuze is. Mijn brein associeert verandering – verschillende omgevingen en reizen – met angst. Om die reden ga ik niet op vakantie. Ik vind het heel lastig omdat ik me echt niet veilig voel. Het maakt niet uit waar ik ben.
Wat doe je in LA?
Ik ga om met mijn vrienden. Ik krijg eten. Ik doe alle gewone dingen. Maar het heeft mij jaren gekost. Toen ik hier voor het eerst kwam, dacht ik niet: Oh mijn God – het Hollywood-bord! Het was net alsof, Laat me mijn houvast vinden. Ik denk dat ik mijn huis kreeg toen het goed met me ging. Ik hou niet van de stress die gepaard gaat met ergens uitgaan en me zorgen maken over hoe ik op mensen overkom.
Als je in een restaurant zit, is het moeilijk om er niet aan te denken dat iemand misschien weet wie je bent.
Af en toe, als ik niet goed genoeg vermomd ben.
Wat zijn de vermommingen?
Ik denk dat ik ga stoppen met het dragen van mijn haar in het openbaar.
Dus popsterrendom – leuk of niet?
Het is net zo absurd als iedereen zegt. Maar het is 100% wat ik altijd al wilde zijn. Dus ik mag nu niet klagen.
Ik bedoel, dat zou je kunnen doen.
Maar dat zal ik niet doen.
Dat zou een slechte vorm zijn?
Ik ben er een groot voorstander van dat mijn woorden een effect hebben op alles wat ik in de toekomst doe. Dus als ik me op mijn gemak zou voelen om te klagen over mijn baan – terwijl ik zo hard heb gewerkt om hier te komen – dan zal het bij mij blijven en zal het tot uiting komen in mijn gedrag.
Rijd jij?
Ik hou van autorijden. Dat is nog een reden waarom ik het hier leuk vind, omdat ik kan rijden.
Vind je het leuker om hier te rijden dan in Londen?
Ik heb hier een mooiere auto. Nou ja, eigenlijk heb ik geen auto meer in Londen. De politie heeft het meegenomen.
Waarom?
Weet het niet.
Je moet het weten.
Ik weet het eigenlijk gewoon niet. Ik kwam daar letterlijk aan en het was weg, en ik dacht: Prima. Het was zo goedkoop, ongeveer 2.000 pond.
Wat voor auto was het?
En de Peugeot 208.
In een recent interview met Zane Lowe, Je noemde de mensen die je je blauwdrukken noemde: MIA, Kelela en Tinashe. Het gaat allemaal goed–pioniers beschouwd, maar geen van hen, zou ik zeggen, is een pop-superster. Dat zette mij aan het denken: wil jij de top van de pops zijn?
Ik heb het gevoel dat ik, om de beste van de pop te zijn, veel compromissen moet sluiten over mijn artistieke keuzes. Als de post-“Snot” Het tijdperk heeft ons alles over muziek geleerd, het is dat je zo experimenteel kunt zijn als je wilt, en als het zich vertaalt, zal het ook vertalen. Dus eigenlijk is het niet per se een recept dat te formeel is, zoals je zou denken.
Wil ik de top van de pops zijn? Ik denk dat dat misschien te veel druk is. Ik vind het niet leuk om mezelf uit te leggen, en ik ben bang dat ik, omdat ik groot ben, veel over mezelf moet uitleggen. Maar ik wil wel goed gewaardeerd worden. Ik wil wel invloedrijk zijn. En ik wil me geen zorgen maken, Hoe goed zal dit werken? Het gaat minder om top-of-the-pops en meer om het hebben van een zeer loyale schare fans, die ik boven alles prioriteit geef.
Ik sprak met Heer onlangs, en ze vertelde me dat ze graag begrepen wil worden, ook al zou ze willen dat ze dat niet deed. Je zei dat je het niet leuk vindt om jezelf uit te leggen. Maar voel jij je daartoe verplicht?
Ik zou zeggen dat ik mezelf in het begin zeker te weinig heb uitgelegd. En helaas was dat een cruciale fout, want als ik mijn muziek en mijn muzikale geest vanaf het begin had uitgelegd, zou ik nu misschien meer als producer worden beschouwd. Maar omdat ik dat niet deed, en vanwege de manier waarop ik mezelf presenteer, denk ik dat mensen mij beschouwen als meer oppervlakkige pop, en dat ben ik eigenlijk niet – ik ben eigenlijk een volledig kunstmeisje, zoals alle vrouwen die ik heb genoemd.
Het is dus een beetje veranderd van mezelf niet uitleggen naar teveel uitleggen. Ik haatte dat ook, want dan stelden mensen me meer vragen. Nu wil ik niets meer uitleggen.
Je hebt de Sugababes op je remixalbum. Geweldig voorbeeld van een act die geliefd is in Engeland, maar in de Verenigde Staten niet gearresteerd kon worden. Waarom denk je dat sommige Britse acts elkaar kruisen en andere niet?
Als je iemand in je marketingteam hebt die prioriteit geeft aan Amerika, dan ben ik er 99% zeker van dat je dat altijd kunt doen. Ik denk niet dat Amerikaanse mensen zich laten afschrikken door de Britse identiteit; ik denk niet dat de muziek te gek is om te begrijpen. De reden dat ik het goed deed in Amerika was omdat ik een platform gebruikte waar de meerderheid van de gebruikers Amerikaans is.
Je bedoelt TikTok. Heb je TikTok gebruikt omdat dat het platform was waar je goed in was of omdat je wist dat dit het platform was met het grootste bereik?
Ik had geen idee hoe het werkte; ik dacht alleen aan wat het meeste bereik heeft. Ik ben een kind van internet. Ik ben altijd online geweest.
Wat is er slecht aan internet?
Er was een tijd dat ik niets zou hebben gezegd.
Op welke leeftijd?
Zestien – zelfs ouder, eerlijk gezegd. De hele druk van gegenereerde dingen heeft het zo ongelooflijk anders gemaakt. Toen ik nog op internet zat, hoefde je niet te twijfelen aan een bericht dat je zag.
Terwijl je je nu moet afvragen of iets echt is of AI.
Is dit propaganda of niet? Dat is slecht.
Is TikTok nog leuk?
Ik zit helemaal niet op sociale media, dus ik weet het niet.
Je plaatst gewoon je berichten –
En dippen. Of ik heb contact met mensen die mij helpen bij mijn vak. Mensen die fan-bewerkingen maken, ik vind het geweldig, dus ik zal met ze communiceren. Maar ik scroll niet echt.
Heeft iemand tegen je gezegd: “Luister, je moet stoppen met scrollen”?
Nee. Ik heb eigenlijk geen ondeugden, dus ik had er geen probleem mee.
Iedereen is verslaafd aan scrollen.
Nee, dat ben ik niet. Als ik iets wil stoppen, kan ik nu meteen stoppen.
Drink je? Wiet roken?
Ik kan geen medicijnen gebruiken. Ik word een of twee keer per maand dronken, en dat is mijn limiet. Ik zorg ervoor dat ik dat meetel.
Waarom geen medicijnen?
Ik ben een hypochonder.
Waar ben je bang voor dat er gebeurt?
Sterven. Bovendien is het voor mij gewoon niet leuk. Als ik dronken word, is dat de beste hoeveelheid chaos die ik in mezelf kan ervaren.
Sterven?
Te veel coke kan dodelijk zijn en een hartritmestoornis veroorzaken. En zoals ik al zei, als ik ergens bang voor ben, zal ik er geen voet in zetten.
“Ik denk niet dat Amerikaanse mensen zich laten afschrikken door de Britse identiteit”, zegt PinkPantheress. “Ik denk niet dat de muziek te gek is om te snappen.”
(Jason Armond/Los Angeles Times)
Wie zei nee tegen het remixalbum?
Niemand zei nee. Maar ik vraag het niet aan mensen waarvan ik weet dat ze nee zullen zeggen; ik weiger het ze gewoon te vragen. Er was één persoon die zei: “Oh, ik zag dit te laat” (trekt een “ja, goed” gezicht). En één persoon antwoordde niet. Misschien hebben twee mensen niet geantwoord.
Waren uw gevoelens gekwetst?
Nee. Ja. Misschien. Als het om features en dergelijke gaat, begrijp ik het heel goed: ik begrijp hoe de geest van een zanger werkt. Ik denk dat mensen die gewond raken, zichzelf misschien niet in hun schoenen plaatsen.
Je hebt op dit moment zeker nee gezegd tegen mensen.
Het is een vreselijk gevoel. En ik probeer het zo goed mogelijk te laten werken. Maar soms heeft het gewoon geen zin. De vibraties zijn uit.
Heb je het Lily Allen-album gehoord?
Ja.
Gedachten?
Echt goed. En serieus.
Ze ligt gewoon te liggen al haar zaken.
Ze is een Brit – dat is wat we doen.
Zijn Britten in wezen serieus?
Ik denk dat er iets in onze muziek zit dat buitengewoon serieus is. Daarom krijg je nu iemand als een Adele of iemand als een Raye. Je voelt ze bloeden. Ze bloeden uit op het podium, bloeden uit op de stukjes papier.
Behalve waar we het over hebben gehad, weet ik vrijwel niets over je persoonlijke leven.
Precies.
Terwijl ik nu enorm veel weet over Lily Allen. Wat denk je van die impuls om alles de wereld in te dumpen?
Wat ik leuk vind aan Lily Allen is dat ze vanaf dag 1 altijd heel eerlijk is geweest. Ze is een open boek in interviews – ze is overal een open boek. Het werkt voor haar omdat het haar erg persoonlijk maakt en haar muziek des te leuker maakt, omdat we het gevoel hebben dat we haar daadwerkelijk als mens ervaren.
Ik zou graag zo serieus willen zijn. Ik denk gewoon niet dat ik de helft van het bedrag dat zij in haar leven heeft meegemaakt, heb meegemaakt. Omdat ik zo bang ben, kom ik uiteindelijk niet in erg spannende of controversiële situaties terecht, en dat zou zich als saai kunnen vertalen. Maar ik zou niet zeggen dat ik een saai persoon was. Ik geniet van de alledaagsheid van de interactie met anderen en de opwinding van mezelf zijn. Ik ben eigenlijk geobsedeerd door mezelf. Als ik bij mijn beste vriendin ben, zijn we gewoon zo leuk samen. Andere mensen zeggen: “De f…?”
Je bent bezig Coachella volgend jaar. Je hebt het erover gehad dat festivals niet jouw ideale locatie voor optredens zijn.
Ik ben nu zeker beter. Twee jaar geleden was ik behoorlijk s-.
Wat heb je geleerd van de tour die je net hebt afgerond?
O, heel veel. Ik heb geleerd dat ik de controle heb over mijn lichaam. Ik heb geleerd dat ik vrijwel elk element onder controle heb als ik op het podium sta. Eén ding dat ik me realiseer terwijl ik praat, is dat de reden dat ik niet van drugs houd, is omdat ik van volledige controle houd. Als ik om de een of andere reden op het podium sta, stel ik me altijd voor dat ik de controle ga verliezen: ik zal moeten flauwvallen of moeten vluchten. Ik weet niet waarom, maar dat is mijn grootste angst bij optredens, en daarom ben ik altijd behoorlijk zenuwachtig geweest.
Maar tijdens die tour besefte ik dat ik nu kan kiezen of ik het leuk wil hebben. En ik heb ervoor gekozen om het echt naar mijn zin te hebben; het was echt een leuke ervaring. Ik leer nog steeds dansen. Ik leer nog steeds hoe ik er goed uit kan zien op het podium. Ik denk dat ik op een nogal grappige manier gebouwd ben, waardoor ik lang lijk. En als je lang gevormd bent en lange ledematen hebt, zie je er slecht uit in dansen.
Je bent groter dan ik had verwacht.
Dat zegt ieder mens.
Waarom denken we allemaal dat je kleiner wordt?
Mijn stem is behoorlijk hoog. Ik denk ook dat ik mezelf krimp – minder op fysieke manieren en meer in de manier waarop ik mezelf portretteer. ik ben niet zo van (schreeuwt), “Ik ben hier!” Ik ben meer van (fluistert), “Ik ben hier.”
