15 jaar geleden zette een verrassende sciencefictionfranchise de norm voor een superveilige reboot

In sommige opzichten Tron: erfenis is de perfecte herstart. Dat wil zeggen: we definiëren narratieve perfectie als een wiskundige vergelijking of een strikt recept. En hoewel het idee van remakes of het opnieuw bedenken van reeds bestaande genrewerelden al heel lang bestaat, is het woord ‘reboot’ na 2005 een alledaagse bekendheid geworden en wordt het gebruikt om beide te beschrijven. Batman begint en de 2009 StarTrek film. In 2010, Tron: erfenis kwam dat culturele moment binnen, technisch gezien, als een vervolg op de film uit 1982, Tronmaar omdat er 28 jaar waren verstreken, Nalatenschap was eigenlijk ook een reboot: een vervolg dat ook probeert een hele franchise terug te brengen, zonder het de gewone kijkers te moeilijk te maken.

En 15 jaar na de release op 17 december 2010, Tron: erfenis houdt nieuwsgierig stand. Een deel van de reden voor zijn kijkbaarheid is het feit dat deze film in veel opzichten een stevige basis heeft gelegd voor de film zacht reboot-formule, die tot op de dag van vandaag voortduurt, in positieve of negatieve zin.

Als je bepaalde soorten filmliefhebbers echt gek wilt maken, verwijs dan zeker naar regisseur Joseph Kosinski als het brein achter Tron: erfenisen niet de man die dat deed Topgun: Maverick of F1: De film. En toch, met Tron: erfenisKosinski doet eigenlijk precies waar hij zo succesvol op deed Topgun: Maverick, toen het uiteindelijk in 2022 werd uitgebracht. En die truc is: maak de originele film opnieuw, voeg wat jongere personages toe en stel je film in als het nieuwe startpunt voor dit verhaal.

Tron: erfenis omarmt volledig de erfenis van de originele film, maar voegt op slimme wijze een ontbrekend verhaal toe om de leemte op te vullen: ergens tussen Tron en deze film verdween de briljante programmeur en game-ontwerper Kevin Flynn (Jeff Bridges), waardoor zijn jonge zoon Sam Flynn (Garrett Hedlund) met een hoop vaderproblemen achterbleef. Dit is eigenlijk dezelfde truc als die De kracht ontwaakt gebruikt in 2015, met de zinsnede “Luke Skywalker ontbreekt.” En zoals Tron: erfenis, De kracht ontwaakt gooide er een nieuw decennialang achtergrondverhaal in, een aardige vaderfiguur (Han Solo/Alan Bradley), en de zoektocht naar een andere vaderfiguur die, de laatste keer dat we hem zagen, een superjonge kerel was (Luke Skywalker/Kevin Flynn). Plus, zoals De kracht ontwaakt, Tron: erfenis volgt ook de verhaallijnen van de originele film, en doet dit onbeschaamd, waarbij de structuur wordt benaderd met een ‘als het niet kapot is, repareer het dan niet’-niveau van gelijkheid.

Het ding is, Tron: erfenis is waarschijnlijk een betere herstart dan De kracht ontwaakt, of de laatste tijd zeer veilig Apandrecht: Romulus, het meest recente voorbeeld van deze bijzonder veilige reboot-franchiseformule. En de reden waarom Nalatenschap beter is dan een van deze twee films, is simpelweg dat er cultureel gezien veel minder op het spel staat. Met TFAEr was veel druk op de film om Star Wars niet te verpesten, omdat Star Wars zo groot en belangrijk is in de harten en geesten van miljoenen. Dit geldt, misschien in mindere mate, voor zaken als Toppistool En Vreemdelingof Ghostbustersmaar als het erop aankomt Tronde dreiging om het te verpesten was (en is) zo laag dat het bijna schattig is Tron: erfenis zo hard geprobeerd om trouw te zijn.

Om het simpeler te zeggen: Tron: erfenis het had een radicalere herstart of heruitvinding kunnen zijn, misschien in de vorm van 2003 Battlestar Galactica. Maar omdat de regels en het verhaal ervan een voortzetting zijn van de film uit 1982 – compleet met verklaringen voor wat er met de Grid is gebeurd, wat er met Flynn is gebeurd en zelfs wat er met Tron zelf (Bruce Boxlientier) is gebeurd – is er niets gewaagds of nieuws aan Nalatenschap wordt getemperd met nostalgie naar iets dat alleen maar hardcore is Tron hoofden bezorgd.

En toch, Nalatenschap creëerde ook een soort nieuwe standaard, niet alleen voor de verhalen van deze franchise, maar ook voor de esthetiek ervan Tron in de 21e eeuw. Terwijl dit jaar verkeerd begrepen Tron: Ares is in sommige opzichten narratief, visueel en sonisch superieur aan Nalatenschapdie film heeft niet geprobeerd het uiterlijk van de film opnieuw uit te vinden Tron wereld helemaal niet. In plaats daarvan is de upgrade uitgevoerd Nalatenschap pakken en technologie werden de basis voor wat Ares deed, en bewees op een subtiele manier dat waar we aan denken als we denken Tron vandaag de dag is vooral het productieontwerp van Nalatenschapniet de originele film. Als iemand in de jaren negentig had gesuggereerd dat Daft Punk of Nine Inch Nails de partituur voor a Tron vervolg zou het spannend en grensoverschrijdend hebben geleken, maar in 2010 zijn dit soort dingen gewoon logisch.

Als er iets is, is het probleem met Nalatenschap vandaag is dat het vreemd genoeg niet echt de deur opende voor een direct vervolg, althans niet een die dringend aanvoelde. Nogmaals, dit probleem doet zich voor bij andere perfect uitgevoerde, superveilige reboots; Ghostbusters: hiernamaals was behoorlijk stevig, Bevroren rijkniet zo geweldig. StarTrek in 2009 bijna universeel geliefd; Star Trek in de duisternisIn 2013 niet zo veel.

Maar met Tron: erfenisis het probleem zoveel erger omdat, in ieder geval bij die andere grote franchises, de culturele inzet hoger is. Door bijna te beleefd te zijn over het bronmateriaal, Tron: erfenis slaagde er niet in een gevoel van urgentie te creëren voor een hypothetisch vervolg, wat waarschijnlijk de reden is dat we er pas vijftien jaar later een kregen, en Dat vervolg (Ares) was een ander soort herstart. De lessen van Nalatenschap vandaag zijn duidelijk: je kunt een behoorlijk solide film maken op basis van een reeds bestaand IP-adres, en voorkomen dat je deze verprutst.

Maar om welke reden dan ook is het idee dat je tegelijkertijd een franchise opnieuw lanceert zwak. Alleen hardcore Tron-fans schreeuwden om Tron: erfenis 2en vandaag de dag, de box office prestaties van Ares Je vraagt ​​je af of deze reis naar de Grid niet wat riskanter had kunnen zijn.

Tron: erfenis streams op Disney+.