Verhaal: Nadat hij is gearresteerd voor zijn dakovervallen, ontsnapt ex-soldaat Jeffrey Manchester uit de gevangenis en verstopt zich in een Toys R Us-winkel, waar hij een onwaarschijnlijke band vormt met een alleenstaande moeder en haar dochters terwijl de autoriteiten hem achtervolgen.Beoordeling: ‘Roofman’ vertelt zijn verhaal op een rustige en zorgvuldige manier, waarbij hij ervoor kiest om te observeren in plaats van drama te pushen. Geregisseerd door Derek Cianfranceblijft de film gefocust op alledaagse momenten in plaats van spanning op te bouwen door middel van spektakel. De film volgt het ongelooflijke, waargebeurde verhaal van een slimme ex-legermilitair die overgaat tot overvallen nadat hij zich geen fiets kan veroorloven voor de verjaardag van zijn dochter. Het zit vol emotie en blijft de hele film trouw aan de kern zonder ooit af te wijken. Het probeert zijn verhaal niet om te zetten in iets dat groter is dan het leven. In plaats daarvan blijft het dicht bij het centrale karakter en laat het de details voor zich spreken. Channing Tatum benadert de rol terughoudend en houdt zijn optreden rustig en beheerst, en het resultaat is een film die je in zijn greep houdt.Het verhaal volgt Jeffrey Manchester (Channing Tatum), een voormalige soldaat, die fastfoodrestaurants begint te beroven door hun daken door te snijden. Deze ongebruikelijke werkwijze levert hem de bijnaam Roofman op. Jeffrey behandelt deze inbraken als een vaste routine en toont weinig interesse in conflicten of gevaar. Hij is voorzichtig en attent en zorgt er zelfs voor dat de medewerkers jassen hebben voordat hij deze in de vriesruimte opsluit. Nadat hij is gearresteerd en later is ontsnapt, verstopt hij zich in een Toys R Us-winkel en leeft hij rustig tussen planken en opslagruimtes. Gedurende deze tijd ontmoet hij Leigh (Kirsten Dunst), een alleenstaande moeder die probeert werk, geld en haar dochters te beheren. Jeffrey wordt langzaamaan onderdeel van hun dagelijks leven, waarbij hij maaltijden en kleine momenten deelt die voor hem gewoon maar betekenisvol aanvoelen. Tegelijkertijd begint de politie zijn bewegingen te volgen.De film besteedt minder tijd aan misdaad en meer aan wat er ontbreekt in Jeffrey’s leven. Het laat zien hoe iemand gedisciplineerd en capabel kan zijn, maar toch emotioneel onzeker. Jeffrey kan goed met gestructureerde systemen omgaan, maar lijkt verloren als hij wordt geconfronteerd met persoonlijke relaties. Scènes mogen zich in hun eigen tempo ontvouwen, vaak rustend op pauzes, herhaalde acties en onafgemaakte gesprekken. Sommige kijkers vinden dit misschien traag, maar in het grotere geheel past het bij de innerlijke toestand van het personage. De film vermijdt heldere antwoorden en probeert Jeffreys keuzes niet uit te leggen of te rechtvaardigen. In plaats daarvan presenteert het een portret van een man gevormd door eenzaamheid, routine en immense liefde voor haar dochter.De performance van Channing Tatum is gebouwd op subtiele keuzes. Hij speelt Jeffrey als iemand die meer kijkt dan spreekt en behoedzaam reageert op de wereld om hem heen. Kleine bewegingen en uitdrukkingen verraden zijn ongemak in normale sociale omstandigheden, en hij levert prima prestaties. Kirsten Dunst brengt balans in de film met een geaarde en natuurlijke uitvoering. Ze speelt Leigh als praktisch en moe, maar nooit vlak of afstandelijk. Haar karakter voelt echt en doorleefd. Peter Dinklage speelt Mitch, de winkelmanager, die een rustige autoriteit meebrengt die spanning toevoegt en voorkomt dat het verhaal een typische misdaadthriller wordt. De ondersteunende cast past op natuurlijke wijze in de setting en houdt de focus op de emotionele kern van de film.Naarmate de film zijn einde nadert, blijft ‘Roofman’ trouw aan zijn toon. Het streeft niet naar een dramatische oplossing of emotionele bevrijding. Deze vaste aanpak werkt, ook al voelt de film soms afstandelijk aan. ‘Roofman’ werkt het beste als een blik op een man die de regels begrijpt, maar moeite heeft om erbij te horen. Het effect komt van de langzame opbouw van momenten in plaats van grote scènes. Wat blijft hangen nadat de film is afgelopen, is een stil gevoel van verdriet, geworteld in tijdelijke verbindingen en gemiste kansen. De subtiele vertolkingen en kleine details maken dit waargebeurde misdaaddrama tot een boeiend kijkstuk.
