Leestijd: 4 notulen
Jinger Duggar groeide op zonder Disney-films.
Zoals de meeste muziek, televisie en film kreeg het een verbod de sekte die haar heeft grootgebracht omdat deze verhalen ideeën, concepten en boodschappen bevatten die niet afkomstig zijn van het christelijk fundamentalisme.
In veel opzichten Jinger en Jeremy bevinden zich op een heel ander pad dan haar beruchte ouders.
Maar er is één iconische Disney-film die Jinger is nooit is van plan haar kinderen te laten zien.
Zijn Disney-films op de een of andere manier ‘demonische’? Nee, maar Jinger Duggar groeide op in de overtuiging dat dit wel zo was
In de aflevering van woensdag 10 december van hun De Jinger en Jeremy PodcastJinger Duggar en Jeremy Vuolo spraken over de grenzen waarop kinderfilms hun kinderen kunnen bekijken.
“Magie was iets waarvan zij, ik denk dat het als christen logisch is, waarom je dat zou willen vermijden,” reflecteerde Jinger, verwijzend naar Jim Bob en Michelle die klassieke sprookjes verboden.
“Ik weet niet of dat een leer van Bill Gothard was of niet,” gaf ze toe, verwijzend naar de in ongenade gevallen oprichter van de IBLP.
‘Maar we denken zeker aan de spirituele wereld en aan de dingen waar we niet mee willen rotzooien,’ vervolgde Jinger. “Ik denk dat dat iets was waar veel christenen voor terugdeinsden.”
Terwijl de meerderheid van de Amerikaanse christenen, die minstens 60% van de bevolking uitmaken, schuwt sprookjes en Disneyfilms niet noodzakelijkerwijs; sommige meer extreme groepen – zoals fundamentalisten en Jehova’s Getuigen – doen dat in het algemeen wel.
“Ik denk dat Disney zeker veel van die magie heeft gepromoot. En het was alsof, weet je, dat is waar ze bekend om staan,” vervolgde Jinger.
Ze herinnerde zich een keer dat ze een paar Disney-films kon uitkiezen. Jinger koos voor The Shaggy DA en Herbie the Lovebug.
Zoiets als Fantasieeen artistiek eerbetoon aan orkestmuziek met tovenaars, geesten en beelden uit andere religies, stond echter niet op het menu.
Jinger vertelde dat haar kinderen – de 7-jarige Felicity, de 4-jarige Evangeline en de 8-maanden oude Finnegan – niet veel schermtijd krijgen. Maar ze kunnen wel PBS-shows bekijken Franklin of Nieuwsgierig George.
(Die zijn allemaal goed en wel voor Evangeline, maar 7 is een soort van push)
‘Bijgeloof neemt de overhand’
“Ik hou van de langzamere films, de oudere films en zelfs oudere Disney-films”, zei Jinger Duggar. “Het is best leuk om de kinderen daar naar te laten kijken.”
Extremere sekten binnen het christendom geloven dat Disney-films ‘demonische’ kunnen zijn. Geen demonische beelden bevattend, maar op de een of andere manier gerelateerd aan de geestelijke oorlogvoering waarin zij geloven letterlijk demonen voeren tegen christenen. (Wat, als dat deel uitmaakt van je geloofssysteem, de wereld waarschijnlijk een heel enge plek maakt!)
“Ik denk dat veel christenen denken dat dingen hen onbewust zullen overkomen”, generaliseerde Jinger. “En dat is een beetje de omgeving waarin ik ben opgegroeid: bijgeloof neemt de overhand.”
Ze legde uit: “Dus je denkt dat als ik in welke vorm dan ook met deze duisternis in aanraking kom, het me zal inhalen en ik het niet eens zal weten. En er is een angst die je in zijn greep kan houden.”
Jinger erkende: “En dat is wat ik als kind dacht.”
Als het gaat om welke Disney-film Jinger en Jeremy uit hun huishouden hebben verbannen, klinkt het misschien als openlijke onverdraagzaamheid, maar zo bedoelt ze het niet.
“Het is net als de groene prinsessenjurk. Ik weet haar naam niet eens meer, maar het is met de kikker en de prinsessenjurk. Is het Tiana? Ik weet het niet eens”, beschreef Jinger over de film die “in voodoo gaat.”
Dat filmpje is uiteraard De prinses en de kikker.
“Ik heb een keer een deel ervan bekeken, en het ging over voodoo, en ik dacht: ik laat mijn kinderen daar niet naar kijken, omdat ik niet geloof dat dat waar is,” legde Jinger uit. “Ik wil niet dat ze denken dat dat goed is.”
In De prinses en de kikkereen beoefenaar van een kwaadaardige, fantastische versie van Vodun, Dr. Facilier, gebruikt zijn sinistere krachten om een van Disney’s knapste prinsen in een kikker te veranderen. Een mambo, een vrouw die Vodun beoefent met als doel haar gemeenschap te dienen, biedt tijdens hun verhaal een magische helpende hand aan Tiana en Naveen.
‘Ik denk niet dat dat een gekke samenzwering is’ (maar is dat niet zo?)
Zoals we al zeiden, denken we niet dat Jinger Duggar bewust onverdraagzaamheid koestert tegen Afro-Caribische geloofsgemeenschappen. In plaats daarvan weet ze, net als de meeste Amerikanen, waarschijnlijk gewoon niet veel over hen. (Misschien kan zij dat oplossen)
Ondertussen klaagde Jeremy Vuolo over hoe hij vindt dat veel Disney-personages ‘beloond’ worden voor ‘ongehoorzaamheid aan hun ouders’.
Hij betoogde: “Je begint bepaalde thema’s naar voren te zien komen. En ik denk niet dat dat een gekke samenzwering is.”
(Je eigen keuzes maken en op eigen houtje op pad gaan, en ontdekken dat de wereld eng is, is een normaal verhaalverhaal. Als je echter gelooft dat Disney kinderen probeert te hersenspoelen om hun ouders te tarten, dan ben je inderdaad de plot kwijt.)
Voor de goede orde: het is logisch dat ouders – en niet de samenleving als geheel – redelijke beperkingen opleggen aan waar hun jonge kinderen naar kunnen kijken. Overmatige beperkingen kunnen vaak leiden tot levenslange wrok, en kunnen ervoor zorgen dat kinderen iets missen, simpelweg omdat het hun ouders niet genoeg kan schelen om het te begrijpen.
Uiteindelijk gaat het erom dat je beperkt hoeveel ideeën een kind ervaart. In werkelijkheid bestaan er allemaal andere religies en andere culturen – hoe graag fundamentalisten zoals Jingers ouders ook zouden willen dat ze niet bestonden. Jinger doet het in ieder geval beter dan haar ouders, maar dat is een lage lat.
