Als de machtige generaal van het leger van Pakistan Asim Munir wordt geconfronteerd met hevige kritiek in binnen- en buitenland vanwege wat velen omschrijven als een ongrondwettelijke en onredelijke concentratie van gezag, heeft een Pakistaanse politicus een dramatische publieke oproep gedaan aan premier Narendra Modi. In een gedetailleerde brief die aan de vooravond van de Wereldmensenrechtendag vanuit Frankfurt werd verzonden, waarschuwde Sindhi-leider Shafi Burfat dat Pakistan een gevaarlijk onstabiele fase ingaat onder wat hij een ‘geradicaliseerde, gemilitariseerde commandostructuur’ noemt, die niet alleen een bedreiging vormt voor Sindh maar voor de hele regio.
Burfat is de voorzitter van de Sindhi-nationalistische groepering Jeay Sindh Muttahida Mahaz (JSMM). Zijn brief kwam op een moment dat het Pakistaanse parlement en de burgerlijke instellingen steeds meer aan de zijlijn stonden Veldmaarschalk Munir algemeen gezien als het consolideren van buitengewone controle over het nationale beleid, de interne veiligheid en politieke processen.
Critici hebben betoogd dat een dergelijke ongekende empowerment van het militaire leiderschap de democratische waarborgen in een nucleair bewapend land dat al strijdt tegen extremisme en interne fragmentatie verder verzwakt.
In zijn uitgebreide oproep beschreef Burfat dit Pakistan als een ‘kunstmatige, door extremisme gedreven staat’, gebouwd op de onderdrukking van oude naties, waaronder Sindhi’s, Baloch en Pashtuns.
Hij beweerde dat het land is getransformeerd in een ‘door Punjabi gecontroleerde militaire kolonie’ waarvan de instellingen de belangen van het leger dienen in plaats van de diverse bevolking. De JSMM-leider beweerde systematische politieke repressie in Sindh, waaronder gedwongen verdwijningen, censuur en economische exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen van de provincie.
Een belangrijk aandachtspunt van Burfats waarschuwing is de vermeende ideologische radicalisering binnen de Pakistaanse militaire leiding. Zonder Munir rechtstreeks te noemen, beweerde hij dat de huidige commandostructuur wordt beïnvloed door ‘jihadistische wereldbeelden’, waardoor een scenario ontstaat waarin kernwapens kwetsbaar zijn voor misbruik. “Het gevaar is niet langer dat terroristen het Pakistaanse nucleaire arsenaal in beslag nemen”, schrijft hij, “maar dat de extremisten zich al op het hoogste niveau van controle bevinden.”
Hij beschuldigde het Pakistaanse leger er ook van Sindh en Balochistan te gebruiken als opslagplaatsen voor nucleaire activa, waardoor miljoenen in gevaar kwamen. Burfat koppelde de interne instabiliteit van Pakistan aan de regionale geopolitiek en beschreef Islamabad als een destabiliserende kracht in de Indo-Pacific – van het steunen van extremistische groeperingen tot het ondermijnen van de maritieme veiligheid van de Arabische Zee tot Oost-Afrika.
Door Sindh te positioneren als India’s ‘beschavingspartner’ en ‘natuurlijke bondgenoot’, drong Burfat er bij New Delhi op aan om zijn zorgen over het Pakistaanse nucleaire commando, het door de staat gesponsorde extremisme en vermeende mensenrechtenschendingen te uiten op fora als de Verenigde Naties, BRICS, G20, QUAD en de VN-Veiligheidsraad. Hij riep India op om het recht van Sindh op zelfbeschikking te steunen en te pleiten voor mondiaal toezicht op de nucleaire installaties van Pakistan.
Burfat betoogde dat de Indusvallei de historische wortel van de Indiase beschaving is en omlijstte de bevrijding van Sindh niet alleen als een politiek doel, maar ook als een kwestie van ‘internationale veiligheid’ en een stap in de richting van het verminderen van de extremistische invloed in Zuid-Azië.
De brief werd afgesloten met een directe oproep aan Modi’s leiderschap: “Een stabiele toekomst voor de regio is onmogelijk zolang de extremistische staatsstructuur van Pakistan voortduurt. India moet achter onderdrukte naties staan die op zoek zijn naar vrijheid van tirannie.”
Hoewel New Delhi niet heeft gereageerd, voegde de brief een nieuwe laag toe aan het regionale discours op een moment dat de interne machtsdynamiek van Pakistan, met name de groeiende autoriteit van legerchef Asim Munir, internationaal tot verhoogde bezorgdheid leidt.
India’s standpunt over de Sindh-kwestie
De Indiase minister van Defensie Rajnath Singh zei vorige maand dat de Sindh-regio vandaag de dag misschien niet bij India ligt, maar dat de grenzen kunnen veranderen en dat de regio mogelijk terugkeert naar India.
“Vandaag is het land Sindh misschien geen deel van India, maar cultureel gezien zal Sindh altijd een deel van India zijn. En wat land betreft kunnen de grenzen veranderen. Wie weet keert Sindh morgen weer terug naar India. Ons volk van Sindh, dat de Indus als heilig beschouwt, zal altijd van ons zijn. Waar ze ook zijn, ze zullen altijd van ons zijn”, had de minister van Defensie gezegd.
“Niet alleen in Sindh, maar in heel India beschouwen hindoes de rivier de Indus als heilig. Veel moslims in Sindh geloofden ook dat het water van de Indus niet minder heilig was dan de Aab-e-Zamzam van Mekka. Dit is het citaat van Advani ji”, voegde hij eraan toe in de verklaring.
