De gevangenissen in Illinois staan ​​geen fysieke post toe. Moeders dringen aan op herstel van de toegang.

De zoon van Regina Russell, Tamon Russell, zit al meer dan twintig jaar gevangen in Illinois. Sinds hij voor het eerst naar de gevangenis ging, zijn handgeschreven brieven een van de weinige consistente manieren waarop het gezin verbonden is gebleven. Nadat Tamons grootmoeder ruim tien jaar geleden overleed, behield hij alle kaarten van haar.

“Mijn zoon kijkt nog steeds naar de brieven en kaarten die zijn grootmoeder hem stuurde”, zei Regina Russell. “Het geeft hem een ​​goed gevoel, omdat hij zich de mooie tijden kan herinneren.”

Maar haar zoon heeft, net als duizenden anderen die in Illinois zijn opgesloten, sinds augustus geen fysieke brieven en kaarten meer kunnen ontvangen. Het Illinois Department of Corrections wil fysieke post permanent vervangen door digitale scans. Russell is een van de vele moeders die dat proberen te voorkomen.

Ze maakt deel uit van een groep genaamd MAMAS, een afkorting van Mothers Activating Movements for Abolition and Solidarity. Deze moeders beweren dat het beleid mensen hun waardigheid ontneemt en nieuwe vragen rond privacy schept. Het ministerie van Correcties van de staat heeft de wijziging dit najaar via een noodregel aangenomen en probeert deze nu permanent te maken na een openbare commentaarperiode en een herziening van de wetgeving.

Volgens het nieuwe beleid wordt persoonlijke post die wordt verzonden naar mensen die in gevangenissen in Illinois zijn opgesloten, onderschept, gescand door een derde partij en digitaal afgeleverd via tablets. Originele brieven worden in de persoonlijke eigendomsopslag geplaatst en gedurende ten minste zes maanden bewaard. Het Illinois Department of Corrections zegt dat het beleid noodzakelijk is om de stroom drugs en andere smokkelwaar naar faciliteiten te verminderen. Gevangenispersoneel beweert – samen met de afdeling Illinois van de American Federation of State, County and Municipal Employees, de vakbond die hen vertegenwoordigt – ook dat agenten ziek zijn geworden door fysieke interactie met besmette post. De noodregel werd in augustus van kracht en werd in september over de hele staat uitgebreid.

MAMAS begon zich te organiseren zodra gezinnen van de verandering hoorden, hoewel ze weinig waarschuwing kregen voordat deze van kracht werd. “Toen ik er voor het eerst over hoorde, begon ik contact op te nemen met mensen die ik ken en die in verschillende faciliteiten vastzitten, en de mensen daarbinnen hadden er niets van gehoord”, zegt Erica Bentley, adjunct-directeur van de organisatie.

April Ward, wiens zoon Mikael Ward een gevangenisstraf van 84 jaar uitzit, zei dat de verschuiving verwoestend was. “Je ontneemt hen hun mensenrechten, en je martelt ze feitelijk omdat ze niet met hun dierbaren kunnen communiceren,” zei ze. Ze beschreef de verwarring rond wat er na de periode van zes maanden met originele brieven gebeurt. “Je bedoelt me ​​te vertellen dat hij zijn post kan laten scannen en dat deze zes maanden meegaat, maar zijn brief gaat naar zijn eigendom. Dat heeft geen zin. Hoe weten we dat de post naar zijn eigendom gaat? Ze verliezen eigendommen, elke keer dat hij wordt verplaatst, verliest hij eigendommen.”

Bentley zei dat het beleid ook onopgeloste vragen over privacy oproept. “Wat gebeurt er met al die e-mail die wordt gescand? Wie heeft toegang tot de persoonlijke gegevens van mensen die de e-mail insturen? Want om je ergens voor te registreren, moet je gewoon akkoord gaan met de Servicevoorwaarden, anders heb je geen toegang. Dat is allemaal erg onduidelijk, “zei Bentley.

Russell zei dat gedetineerde mensen zoals haar zoon afhankelijk zijn van fysieke post om zich verbonden te voelen en de moed erin te houden. “Ze vinden het leuk om een ​​brief of een kaart open te maken, of iemand stuurt ze een boek.” Het maakt uit, zei ze, ‘dat iemand aan de buitenkant van die muur aan hen denkt.’

Organisatoren in de hele staat beweren dat het scannen van post niet de werkelijke bron van drugs in de gevangenis aanpakt, een standpunt dat door onderzoekers wordt ondersteund. Sarah Staudt, directeur beleid en belangenbehartiging van het Prison Policy Initiative, zei dat 25 staten vanaf mei het scannen van e-mail hebben geïmplementeerd; Illinois niet inbegrepen. “Wat niemand lijkt te kunnen presenteren, afgezien van enkele anekdotes, zijn echte gegevens over de manier waarop smokkelwaar binnenkomt,” zei ze. “We weten bijvoorbeeld dat de smokkel van smokkelwaar door personeel een belangrijke bron van smokkelwaar is. Ik denk dat het moeilijk zal zijn om een ​​eerlijke directeur correcties te vinden die het daar niet mee eens is.”

Staudt noemde Pennsylvania als een belangrijke casestudy en merkte op dat zelfs nadat ze het scannen van post in de staat hadden geïmplementeerd, het aantal overdoses bleef stijgen. “Dat betekent dat drugs de faciliteit niet voornamelijk via de post binnenkomen”, zei ze.

Steun de 19e

Vrouwen en LHBTQ+-mensen worden lange tijd buitenspel gezet in het reguliere nieuws. Op The 19th centreren we hun ervaringen met de diepgang en nuance die ze verdienen – en jouw donatie helpt ervoor te zorgen dat zij een gelijkwaardigere rol spelen bij het vormgeven van de toekomst van Amerika.

Doneer vandaag nog

Activisten hebben ook hun zorgen geuit over de manier waarop het scannen van e-mail wordt gebundeld met op winst gerichte technologiecontracten die ook telefoongesprekken kunnen omvatten, die vaak worden betaald door de persoon aan de andere kant van de lijn, en tablets voor e-mail of andere vormen van communicatie met de buitenwereld. “Tablets zijn een apparaat om geld mee te verdienen. Het scannen van e-mail is daar een onderdeel van”, zegt Staudt.

Gezinnen voelen nu al de financiële druk van digitale systemen. “Het kost geld aan credits om mensen in de gevangenis te e-mailen”, zei Bentley. “We weten niet hoe de kosten op de lange termijn eruit zullen zien.”

De noodregel loopt binnenkort af. Om het scannen van post permanent te maken, moet het Department of Corrections begin december een definitieve regel indienen en goedkeuring krijgen via het wetgevingsproces. Eerder dit jaar werd een nieuwe staatswet aangenomen die het verzamelen van gegevens over smokkelwaar verplicht, maar de eerste bevindingen worden pas in 2027 verwacht.

“Dat onderzoek zal ongelooflijk belangrijk zijn om te laten zien waar de echte problemen liggen”, zei Staudt. “Elk rationeel systeem dat hier het juiste antwoord wilde vinden, zou wachten tot deze informatie volledig was geanalyseerd voordat hij verder zou gaan met zoiets als het scannen van e-mail.”

MAMAS-leden zeggen dat ze zich genegeerd voelen. ‘Ze horen je, maar het kan ze niets schelen,’ zei Russell. “Ze gaan vrijwel alles doen wat ze willen doen.”

Toch drong de groep er bij leden van de gemeenschap op aan om vóór 28 november, de laatste dag voor openbaar commentaar voordat wetgevers een definitief besluit nemen, openbare opmerkingen in te dienen en contact op te nemen met wetgevers.

Families van de gevangenen vrezen nu al de gevolgen. “Het zijn nog steeds mensen, en ze verdienen nog steeds hetzelfde respect”, zei Russell. “Ik vind het leuk om kaartjes en brieven te krijgen. Zij ook.”