Om 3 uur zat ik rechtop in bed…
Plotseling klaarwakker besefte ik dat mijn hart bonkte en mijn geest tekeer ging. Onze familie heeft achter de schermen een aantal moeilijke dingen meegemaakt (wie niet?), en terwijl ik me uit mijn bed haastte om water in mijn gezicht te spetteren in de badkamer, en dan terug naar mijn bed, en dan naar het raam, en dan eigenlijk in cirkels, besefte ik dat ik midden in een regelrechte paniekaanval zat.
Ik pakte mijn telefoon uit de kast en belde Freddie. “Jo?” zei hij, alsof hij uit een droom kwam.
“IK BEN GEK”, ‘ zei ik, mijn ogen wild en zoekend. “Wil je mij vragen stellen om mij te kalmeren?”
“Ja!” antwoordde hij, zonder een tel over te slaan. “Wat is jouw favoriete fruit in fruitsalade?” Nu ik dit schrijf, moet ik lachen om de vraag, maar op dat moment voelde het als een absoluut reddingsvlot.
‘Cantalope,’ zei ik. “Supermarkten stoppen er te veel in, maar sommige vind ik wel leuk.”
“Wat nog meer?” vroeg hij. “Bessen?”
“Aardbeien, ja, maar geen frambozen.” zei ik. “Misschien appels? Mijn moeder doet er gesneden banaan in, wat beter is dan je zou verwachten.” Plotseling klopte mijn hart weer in mijn keel, en terwijl ik door het bed heen en weer liep, verhief ik mijn stem: “Wat nog meer? Freddie, vraag me alsjeblieft iets anders.”
“Wat leest Anton nu op school? Een rozijn in de zon?” zei hij. “Waar gaat dat over? Wie zijn de personages?”
Dus vertelde ik hem over het toneelstuk uit 1959 van Lorraine Hansberry over een gezin in Chicago. Toen vroeg hij me om met hem door mijn ouderlijk huis te lopen en hem de culturele verschillen te vertellen die ik heb waargenomen in Love Is Blind: Italy. (Ik had GEDACHTEN.) Tegen de tijd dat we ophingen, een uur later, was ik weer in mijn lichaam en kon ik weer normaal ademen.
Terwijl ik werk en rekeningen betaal en mijn kinderen naar school en terug breng, denk ik steeds aan Freddie vandaag, die voor zijn klas staat, de Amerikaanse Revolutie uitlegt aan zijn middelbare scholieren, misschien af en toe geeuwend, in zijn droge ogen wrijvend, zich voorbereidend om naar huis terug te keren om aan het eind van de dag voor zijn eigen twee kinderen te zorgen. Terwijl ik hem voor me zie, met peper-en-zoutkleurig haar, moe maar standvastig, besef ik dat op de een of andere manier ‘welk fruit vind je lekker in fruitsalade’ om drie uur ‘s nachts het meest romantische is wat iemand ooit tegen me heeft gezegd. Dit is liefde; wat een cadeau.
Ben je ooit zo wakker geworden? Hoe kalmeer je jezelf als je geest in een spiraal terechtkomt? Zoiets is mij nog nooit eerder overkomen!
PS Een angsttrucEn twee recepten voor fruitsalades. 😉
(Foto door Evan Dalen/Stocksy.)
