Er blijven vragen bestaan over de werkelijke schade aan het Iraanse nucleaire programma. Maar even tegenstrijdig opmerkingen En rapporten komen van de regering-Trump en Schattingen van de inlichtingendiensten van het PentagonEén ding is zeker: de mislukte diplomatie van Trump heeft ons in deze puinhoop gebracht.
Ik zou het moeten weten. Tien jaar geleden was ik in Wenen als onderdeel van het Amerikaanse team dat onderhandelde over een deal om te voorkomen dat Iran een kernwapen zou krijgen.
(time-brightcove not-tgx=”true”)
Die onderhandelingen culmineerden in het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA) uit 2015. Het was de beslissing van Trump in 2018 om zich terug te trekken uit de nucleaire deal met Iran die uiteindelijk leidde tot de gevaarlijke situatie in het Midden-Oosten van vandaag.
De JCPOA was het resultaat van een aanhoudende campagne van principiële, effectieve Amerikaanse diplomatie. President Obama begon de basis te leggen voor dit nucleaire akkoord zodra hij in 2009 aan de macht kwam. Zijn standpunt – toen en nu gedeeld door het hele Amerikaanse politieke spectrum – was dat de VS een nucleair bewapend Iran niet kunnen accepteren. Iran beweerde destijds dat zijn kernenergieprogramma uitsluitend voor vreedzame doeleinden bedoeld was. Toch is er bewijs geleverd van dat van Iran interesse uit het verleden door vóór 2003 een atoombom te bezitten, konden de VS deze bewering niet zomaar aanvaarden.
Om het nucleaire akkoord te bewerkstelligen, riepen Obama en zijn nationale veiligheidsteam de wereld bijeen om de druk op Teheran op te voeren. De VS, de EU en andere bondgenoten hebben strafsancties ingevoerd. De VN-Veiligheidsraad volgde dit voorbeeld met een een nieuwe reeks sancties in juni 2010 waren die veelomvattend en richtte zich op het nucleaire programma.
Deze sancties werkten: ze overtuigden Iran ervan om aan de onderhandelingstafel te komen. Om de technische bepalingen van een deal glad te strijken, stelden de VS vervolgens een team samen van topdiplomaten, nucleaire wetenschappers, advocaten en sanctie-experts. Het was een opmerkelijke line-up van Amerikaanse patriotten en professionals. Het was voor mij een grote eer om in dat team te dienen.
Ons doel was om Iran gefaseerde en omkeerbare verlichting van de sancties aan te bieden in ruil voor verreikende beperkingen op de nucleaire activiteiten van Iran. Om de hefboomwerking te maximaliseren, hebben we samengewerkt met andere landen, waaronder niet alleen Europese bondgenoten, maar ook Rusland en China. Het was moeilijk, veeleisend werk waar veel op het spel stond, maandenlang.
De inspanning werd beloond. Iran heeft ingestemd met substantiële beperkingen op zijn nucleaire activiteiten, waaronder de export van ongeveer 98% van zijn voorraad verrijkt uranium naar het land. De verplichtingen van Iran werden vervolgens onderworpen aan indringend en permanent internationaal toezicht. Tegen het einde van de regering-Obama werkte de deal alle partijen voeren hun verplichtingen uit.
De abrupte terugtrekking van Trump uit de JCPOA in 2018 leidde tot het voorspelbare resultaat: het nucleaire programma van Iran schoot vooruit en maakte zich los van de beperkingen van het akkoord.
Toen Trump in januari terugkeerde naar zijn ambt, lanceerde hij een haastige poging om over een nieuwe deal te onderhandelen. Maar het vertoonde een opvallende gelijkenis met de deal waarover Obama had onderhandeld, waarbij een nucleaire expert het Trump-raamwerk een “JCPOA ter grootte van een dollar.”
De Israëlische premier Netanyahu ondermijnde deze gesprekken met luchtaanvallen op 12 juni. De VS lanceerden op 22 juni hun eigen aanvallen op Iraanse nucleaire installaties.
Troef lijkt overtuigd de zaak is nu opgelost. Maar wat zal het lot zijn van de tonnen verrijkt uranium die Iran heeft opgeslagen nadat Trump zich had teruggetrokken uit de JCPOA? Hoeveel Iraanse nucleaire infrastructuur blijft intact? Zal Iran ooit een opdringerig internationaal toezicht op zijn nucleaire activiteiten, zoals gespecificeerd in het JCPOA, verwelkomen?
Om deze vragen op te lossen zal de regering-Trump het vervelende, moeilijke werk moeten doen van het voeren van complexe onderhandelingen. Gesprekken kijk ingesteld naar cv volgende week.
Maar het zal een hoog niveau van technische expertise en diplomatieke capaciteit vereisen. En de timing kan niet slechter zijn, aangezien de cultuuroorlog van Trump en Elon Musk tegen de zogenaamde “Deep State” de rangen van overheidsexperts heeft uitgehold en gedemoraliseerd wier steun überhaupt van cruciaal belang was voor het bereiken van de JCPOA.
Deze trieste sage heeft me herinnerd aan wat we hebben verloren in het Trump-tijdperk. De JCPOA was het resultaat van effectieve en principiële Amerikaanse diplomatie, ondernomen in nauwe coördinatie met onze naaste bondgenoten. Het was een teamprestatie van talloze overheidsprofessionals en specialisten, allemaal gemotiveerd door patriottisme en een gevoel van missie, en opererend in een tijdperk waarin ze werden gevierd en niet werden gedenigreerd. Het was een overwinning van dialoog en diplomatie op gebrul en bommen.
Tien jaar geleden leverde die aanpak resultaten op voor het Amerikaanse volk en de wereld. Ik maak me zorgen over wat er daarna komt.
