De klassieke “Star Trek”-aflevering “Mirror, Mirror” is een van de meest spraakmakende conceptverhalen uit de serie, en dus een van de meest herinnerde: Captain Kirk (William Shatner) en co. komen terecht in een parallel universum waar Starfleet een Terran-rijk bedient, en niet een Verenigde Federatie van Planeten. Dit “Mirror Universe” is een van de meest hergebruikte instellingen in “Star Trek” gebleken.
Toen “Star Trek: Deep Space Nine” het Mirror Universum opnieuw bezocht, volgde het elke keer de formule van “Mirror, Mirror”: de hoofdpersonen worden getransporteerd naar het Mirror Universum en ontmoeten kwaadaardige dubbelgangers van zichzelf en hun vrienden. De prequel-serie “Star Trek: Enterprise” deed iets anders met zijn Mirror Universe tweedelige film, “In A Mirror, Darkly” (geschreven door Mike Sussman en Manny Coto), die zich volledig afspeelde in het Mirror Universe. Hoewel de aflevering de hoofdcast bevat, spelen ze allebei wel en niet hun gebruikelijke rollen.
In het Mirror Universe is Jonathan Archer (Scott Bakula) geen kapitein, maar de gefrustreerde eerste officier van de ISS Enterprise. De aflevering volgt Archers zoektocht naar glorie terwijl hij een muiterij organiseert tegen zijn kapitein, Maximilian Forrest (Vaughn Armstrong). Meer specifiek heeft Archer ontdekt dat de Tholians, de zelden geziene kristallijne buitenaardse wezens met webdraaiende schepen, een schip uit een ander universum hebben binnengehaald. Hij denkt dat dit mysterieuze schip het rijk kan helpen een opstand van de betrokken rassen neer te slaan en hem tot een held te maken.
Wanneer dan ook de beste afleveringen van “Star Trek: Enterprise” worden geteld‘In A Mirror, Darkly’ vindt steevast een plekje op dat lijstje. Het is absoluut een van de ‘Enterprise’-afleveringen die ik het vaakst bekijk. Hoewel de tweedelige film misschien niet in zijn meest cerebrale vorm ‘Star Trek’ is, is het entertainment ter grootte van een ruimteschip – het soort plezier dat je alleen kunt hebben als je de regels overtreedt.
In A Mirror snelt Darkly door de geschiedenis van Star Trek
‘In A Mirror Darkly’ voelt vaak aan als een grabbelton paaseieren. Het is de allerlaatste op zichzelf staande aflevering van ‘Enterprise’ vóór de climax in twee delen ‘Demons’ en ‘Terra Prime’, en vervolgens de finale van de epiloogreeks ‘These Are The Voyages’. Hoewel de crew van “Enterprise” had gehoopt op een seizoen 5afleveringen als “In A Mirror Darkly” laten zien dat een serie failliet gaat omdat hij weet dat dit het zou kunnen zijn.
De koude opening bootst een scène na uit de film “Star Trek: First Contact” uit 1996, waarin Zefram Cochrane (James Cromwell) het eerste contact maakt met Vulcans. De Mirror Cochrane (afgebeeld met een body double en wat gezichtsverhullende montage) begroet de Vulcans met een jachtgeweer, niet met een handdruk. De mensen vallen het schip van de Vulcans binnen en beantwoorden daarmee hoe de mensheid een galactisch imperium ging leiden.
De Tholians waren een slechterik van de week in de originele aflevering “The Tholian Web”, waarin de Enterprise de verdwijning van een mede-Starfleet-schip de Defiant onderzocht. “In A Mirror Darkly” bracht de Tholians terug en liet dankzij CGI eindelijk hun op rode, op silicium gebaseerde zelf zien. Het schip dat Archer zoekt? Het is niemand minder dan de Defiant, door de tijd heen naar de andere kant van het Spiegeluniversum getrokken. Je kunt zien dat de aflevering is geschreven door “Star Trek”-fans, omdat het een vraag beantwoordt waar fans al bijna 40 jaar over nadachten.
De tweede helft heeft eveneens een subplot waarin Archer tegenover een Gorn staat die zich op de Defiant heeft opgeborgen. De Gorn, beroemd om de aflevering “Arena” waarin kapitein Kirk er één tegenkomt in gladiatorengevechtenwaren net als de Tholians: er wordt vaak naar verwezen in de serie uit het “Next Generation”-tijdperk, maar nooit gezien. “In A Mirror, Darkly” laat “Enterprise” ze bevatten zonder “Arena” tegen te spreken (voorheen “Star Trek: Strange New Worlds” bracht de Gorn fulltime terug).
Star Trek: Enterprise is nog nooit zo leuk geweest als In A Mirror, Darkly
Maak je geen zorgen, er is nog steeds een leuk verhaal dat de paaseieren van ‘In A Mirror, Darkly’ aan elkaar rijgt. “Star Trek” gaat over competente professionals die goed met elkaar overweg kunnen. De mensheid werkt niet meer voor rijkdom, maar voor collectief welzijn en persoonlijke prestaties. In het Spiegeluniversum hebben we de demon van de hebzucht echter niet uitgedreven.
“Mirror, Mirror” schilderde de ISS Enterprise af als een schorpioennest, waar de moord op hogere officieren een gemakkelijke manier is om hogerop te komen in rang. De aflevering was een vis uit het water-verhaal over de “normale” Enterprise-crew die probeerde te functioneren in een wereld van achterbakse wezens. Voor de personages uit ‘In A Mirror, Darkly’ is verraad de normale gang van zaken. Archer verraadt elke superieur die hij heeft terwijl zijn grootheidswaanzin groeit, maar hij doet geen due diligence en let niet op zichzelf. T’Pol (Jolene Blalock) is vooral bang voor wat haar nieuwe xenofobe kapitein met de Vulcans zal doen als hij de macht krijgt die hij wenst, en probeert hem daarom te ondermijnen.
De aflevering biedt dus zeepachtige sensaties van het soort dat ‘Star Trek’ normaal gesproken niet biedt. Het is pervers leuk om naar een stel slechte mensen te kijken die elkaar proberen te pakken te krijgen. Een stap verder is hoe elk Mirror “Enterprise” -personage grijnzend en / of een sadist is. Ze functioneren, tijdens de strijd en zo, zoals Cobra uit ‘GI Joe’ of de Decepticons uit ‘Transformers’, en zijn ongeveer net zo onbezonnen in hun superschurkenstreken.
De vier seizoenen van ‘Enterprise’ zijn voor de meeste shows benijdenswaardig, maar voor een ‘Star Trek’-serie was het teleurstellend. Het voortijdige einde van ‘Enterprise’ bevestigde dat ‘Star Trek’ niet langer de dominante tv-sciencefiction was die het in de jaren negentig was geweest – maar het mocht in ieder geval het Mirror Universe bezoeken voordat het afgelopen was.
