De Amerikaanse luchtbrugvloot voor het verplaatsen van troepen, wapens en essentiële voorraden over de hele wereld krimpt en wordt ouder – een gevaarlijke trend die het leger in een krappe situatie zou kunnen brengen als er oorlog zou uitbreken met een grote macht, waarschuwt een nieuwe analyse.
Met name de uitdagingen waarmee de luchtbrugmacht van de Amerikaanse luchtmacht wordt geconfronteerd, zouden het plan voor het behouden van eenheden kunnen ondermijnen verspreid en overleefbaar in een gevecht met China.
In een nieuw Mitchell Instituut voor Lucht- en Ruimtevaartstudies De gepensioneerde luchtmachtkolonel Robert Owen, die tijdens zijn 28-jarige carrière met C-130-transportvliegtuigen vloog en ook een leidende rol vervulde bij Air Mobility Command, betoogt dat de huidige omvang en staat van de luchtbrugvloot mogelijk niet voldoet aan de potentiële vraag in oorlogstijd.
“In een peer-conflict”, waarschuwt hij, “is de luchtbrugvloot wellicht niet voldoende om te voldoen aan de verplaatsings-, bevoorradings- en andere logistieke eisen van de diensten.”
“Vooral de Amerikaanse luchtmacht beschikt mogelijk niet over voldoende luchtbrug om haar ACE-concept te ondersteunen”, zegt Owen, verwijzend naar de luchtmacht van de dienst. Agile gevechtswerkgelegenheid strategie gericht op het opsplitsen van activa om het voor een tegenstander moeilijker te maken om de Amerikaanse luchtmacht in één keer te verlammen overweldigende staking.
Er zijn minder vliegtuigen beschikbaar om personeel en uitrusting in de strijd te vervoeren, en de vliegtuigen die de VS wel hebben, zijn niet de juiste, gevarieerde mix voor een high-end oorlog.
Het Amerikaanse leger is sterk afhankelijk van een mix van C-17’s, omgebouwde vliegtuigen en helikopters om vracht te vervoeren, vliegtuigen bij te tanken en mensen tussen de theaters te verplaatsen. Maar veel van deze casco’s zijn nu tientallen jaren oud en glijden af naar veroudering, schrijft Owen. Aan het einde van de Koude Oorlog was de mobiliteitsvloot aanzienlijk jonger en had het Pentagon duidelijke plannen om deze te vervangen.
Sommige luchtbrugvliegtuigen, zoals de C-17, vliegen al voorbij hun oorspronkelijk geplande levensduur. De 52 C-5M Super Galaxies van de luchtmacht – de grootste airlifters – zijn nu gemiddeld 37 jaar oud en hebben te kampen met lage missiecapaciteiten, merkt Owen op. En deze vliegtuigen zijn niet de enige. Een groot deel van de mobiliteitsvloot veroudert snel, naast andere middelen waarvan de luchtmacht afhankelijk is.
Generaal David Allvin, destijds stafchef van de luchtmacht, zei in maart dat de gemiddelde leeftijd van vliegtuigen bij de strijdmacht was gestegen van 17 jaar in 1994 naar 32 jaar in 2024, omdat de beschikbaarheid van vliegtuigen aanzienlijk daalde.
Andere militaire leiders hebben hun bezorgdheid geuit over de luchtbrugcapaciteit en onderkennen de aanzienlijke dalingen sinds Desert Storm in de jaren negentig tot nu toe.
“Aan al deze vliegtuigen is hard gewerkt gedurende drie decennia van non-stop gevechtsoperaties over de hele wereld”, zei Owen specifiek over de luchtbrugvloot. Dat brengt uitdagingen met zich mee omdat de VS hun aandacht meer richten op hogere bedreigingen zoals Rusland of China.
Ambtenaren van de luchtmacht en deskundigen op het gebied van de luchtmacht hebben gewaarschuwd voor mogelijke hiaten in de Amerikaanse vloot vergeleken met de groeiende omvang en capaciteit van die van China. Foto van de Amerikaanse luchtmacht door Staff Sgt. Emily Farnsworth
De ACE-strategie, zo schrijft Owens, voorziet in “gevechtseenheden en ondersteunende echelons die frequent en onvoorspelbaar roteren tussen netwerken van” permanente bases, semi-permanente installaties en voorwaartse bewapenings- en tankpunten (FARP’s).
Hoewel de eerste twee basisopties kunnen worden ondersteund door vooraf gepositioneerde voorraden en steun van het gastland, zouden kleine gevechtsteams op verspreide FARP’s vrijwel volledig afhankelijk kunnen zijn van C-17’s en andere theatermobiliteitsvliegtuigen om de brandstof, wapens en mensen aan te voeren.
De luchtmacht traint al jaren op het ACE-concept, waarbij piloten atypische locaties onderhouden, verlaten en landen, zoals een eenvoudig vliegveld of zelfs een vliegveld. stuk snelweg.
Het concept is dat, hoewel veel luchtmachtbases zich binnen bereik bevinden en gemakkelijk kunnen worden aangevallen, China niet in staat zou zijn de Amerikaanse luchtmacht te vernietigen als deze over de Indo-Pacific zou worden verspreid op een mix van traditionele en geïmproviseerde vliegvelden.
Maar, zo schrijft Owen, de luchtmacht ‘heeft geen significante aantallen vliegtuigen aangeschaft die in staat zijn om aan de onderkant van deze vereisten te opereren – het leveren van gevechtsuitrusting en voorraden op korte en zwak aan de oppervlakte gelegen voorste vliegvelden – en heeft geen publiekelijk vrijgegeven plannen om dat te doen. De budgetten zijn niet op maat gemaakt voor deze missiegroei.’
Daarom moeten inspanningen om de luchtbrugvloot uit te breiden en in stand te houden een prioriteit zijn voor het ministerie van Defensie, zegt hij.
Dit zijn slechts enkele kwesties waarmee de luchtmacht wordt geconfronteerd, die in de decennia sinds het einde van de Koude Oorlog is gekrompen en verouderd, terwijl ze ook onder druk staat door terrorismebestrijding en conflicten op het gebied van de bestrijding van opstanden.
Hoge militaire leiders, voormalig luchtmachtpersoneel en deskundigen op het gebied van de luchtmacht waarschuwen dat zelfs nu de VS kampt met krimpende vloten en afnemende bereidheidDe Chinese luchtmacht breidt zich uit en moderniseert snel.
De VS behouden nog steeds aanzienlijke voordelen op het gebied van stealth-vliegtuigen, mondiale logistiek, gevechtservaring en geallieerde steun, merken ze op, maar China’s duurzame investeringen in capaciteit verkleint de kloof en verandert de risicobalans.
