Er is niet veel over bekend Spartacus, de Thracische gladiator die een grote slavenopstand leidde tegen de Romeinse Republiek rond 73 voor Christus. De overgebleven gegevens over zijn leven werden meer dan een eeuw na zijn dood vastgelegd, waardoor het dubbel zo moeilijk werd om samen te vatten wat er feitelijk voor en na de opstand gebeurde. Hoe weinig wij ook zijn Doen Dat moet met een grote korrel zout worden genomen, aangezien details over het persoonlijke leven van Spartacus niet worden bevestigd of tegenstrijdig zijn.
Maar deze hiaten in de geschiedenis weerhielden Steven S. DeKnight er niet van om ‘Spartacus’ te creëren, het wellustige historische Starz-drama bestaande uit drie miniseries en een prequel van zes afleveringen. In overeenstemming met het gewelddadige onderwerp van de show, “Spartacus” is behoorlijk grafisch, met veel bloed, lef en onverwachte sterfgevallen. Het tweede seizoen van de show, ‘Spartacus: Vengeance’, speelt zich af in de nasleep van een schokkende karakterdood, die plaats maakt voor nieuwe machinaties. Spreken met BioscoopblendDeKnight vroeg zich af of hij er spijt van heeft dat hij zijn gladiatoren heeft vermoord, aangezien hun verhalen in wezen eindigen met hun sterfgevallen op het scherm:
“Er zijn eigenlijk twee antwoorden op die vraag. Ik heb er nooit echt spijt van dat ik een personage heb vermoord, omdat ik het gevoel heb dat als ik een personage dood, het een specifiek doel dient, en dat personage zijn beloop heeft gehad, of dat personage moet sterven om de held in een nieuwe richting te stuwen of zijn richting te bevorderen. Dat gezegd hebbende, er zijn genoeg acteurs die ik echt mis, en veel karaktereigenschappen die ik mis. “
Om het perspectief van DeKnight beter te begrijpen, moet het in context worden geplaatst ten opzichte van ‘Spartacus: Vengeance’ en de dood van Batiatus (John Hannah) aan het einde van het eerste seizoen. Laten we erin duiken.
Sterfgevallen onder gladiatoren onderstrepen het precaire karakter van de gebeurtenissen in Spartacus
In seizoen 1 van ‘Spartacus’ heeft de titulaire gladiator (Andy Whitfield) wat ruzie met Batiatus, die de eerste in een opwelling kocht voor trainingsdoeleinden. Tegen het einde van het seizoen doodt Spartacus Batiatus, waarna hij belooft “Rome te laten beven”, wat een drastische verschuiving in zijn perspectief markeert. DeKnight gebruikt Batiatus als voorbeeld van een gerechtvaardigde karakterdood, omdat het verhaal zonder Batiatus niet verder kan, ook al betekent dit dat de show nu verstoken is van zo’n overtuigende antagonist:
“Een goed voorbeeld is John Hannah uit het eerste seizoen. Zijn vertolking van Batiatus bracht echt iets fantastisch aan de show. Maar om het verhaal verder te laten gaan, moest Spartacus hem vermoorden om dat seizoen af te ronden en het gevoel te krijgen dat de held een grote overwinning had behaald om verder te komen in zijn verhaal. Dus om die reden moesten een echt fantastisch personage en een fantastische acteur verdwijnen (…) Dus ik mis John Hannah zeker in de show, net zoals ik iedereen ga missen die dit seizoen is vermoord. Maar ik heb daar geen spijt van.”
Het vacuüm dat Batiatus achterlaat, wordt in het tweede seizoen opgevuld door Glaber (Craig Parker), die vastbesloten is de slavenopstand te stoppen voordat deze greep op de natie kan krijgen. Glaber is niet zo bedreven in politieke plannen, omdat hij zijn minachting voor anderen als een ereteken draagt. Dit werkt uiteindelijk onbedoeld in zijn nadeel, omdat Spartacus (Liam McIntyre) de overmoed van Glaber uitbuit om hem ertoe aan te zetten een gruwelijke dood in te luiden. Het is een bloederig, louterend moment (Spartacus steekt een zwaard door zijn keel; het is niet mooi) dat voldoet aan alles wat “Spartacus: Vengeance” opzet en belooft te leveren.
