Kredieten
Nathan Gardels is hoofdredacteur van Noema Magazine. Hij is ook medeoprichter en senior adviseur van het Berggruen Instituut.
De geschiedenis heeft herhaaldelijk aangetoond dat samenlevingen met inclusieve politieke en economische instellingen bloeien en zichzelf in stand houden, terwijl extractieve samenlevingen, waar rijkdom en macht aan de top geconcentreerd zijn, uiteindelijk fragmenteren en falen.
In de laatste Noema-razziahebben we ons geconcentreerd op de manier waarop de voordelen van productiviteitsgroei en welvaartscreatie, die door AI worden bevorderd, breed kunnen worden verspreid via het idee van universeel basiskapitaal, waarbij iedereen, en niet alleen de top 10%, een aandeel heeft in ‘het bezitten van de robots’. Het doel is niet alleen om de concentratie van rijkdom aan de top te beperken, maar om deze van onderaf op te bouwen.
Het gevolg hiervan in het politieke leven is het in evenwicht brengen van de macht van speciale belangen met de tijd, het geld en het organisatorisch vermogen om de electorale democratie te domineren ten koste van de gemiddelde persoon. Dit kan worden gedaan door het bredere maatschappelijk middenveld uit te nodigen voor bestuur via nieuwe bemiddelende instellingen die de betrokkenheid van burgers van onderaf versterken als aanvulling op de representatieve overheid.
Nu de politiek op nationaal niveau wordt verlamd door een nulsompartijstrijd of zelfs in een autoritaire richting beweegt, komen betrokken burgers in de hele democratische wereld, in steden, provincies en staten, samen om oplossingen te smeden voor de problemen die voor hen het belangrijkst zijn, het dichtst bij huis.
In Jim Fishkins nieuw boek“Can Deliberation Cure The Ills of Democracy?”, onderzoekt de baanbrekende beoefenaar van deliberatieve opiniepeilingen het hele scala van dergelijke praktijken, van burgervergaderingen tot beleidsjury’s en onafhankelijke burgerbeoordelingen van stemmaatregelen die plaatsvinden van Brazilië tot Europa en de Amerikaanse staat Oregon.
Het doel van elke poging is om een bijeenkomst van burgers bijeen te roepen die representatief is voor de politieke organisatie als geheel, om kwesties te bespreken die buiten de koorts van de electorale arena vallen. Op deze onpartijdige ‘eilanden van goede wil’ verstrekken deskundige deskundigen geverifieerde informatie. Pro- en contra-posities worden gepresenteerd, zoals in een juryrechtspraak. Op die geïnformeerde basis beraadslagen burgers over hun keuzes en zoeken zij naar consensus om beleidsmakers te begeleiden. Fishkin’s ervaring van meer dan dertig jaar laat consequent zien hoe de polarisatie die wordt aangewakkerd door de partijdige wrok van de electorale concurrentie verdwijnt en hoe door middel van gestructureerd overleg een gemeenschappelijke basis wordt gevonden.
De beperking van de meeste van deze inspanningen is dat ze adviserend zijn en niet bindend voor de bestaande machten. De laatste jaren begint dat te veranderen nu door burgers aangestuurde overlegpraktijken in politieke systemen worden geïntegreerd via instellingen die ‘regeringsdenken’ bevorderen. met het volk”, wat een directe impact heeft op beleidskeuzes.
In Mongolië vereist de wet bijvoorbeeld een deliberatieve opiniepeiling onder burgers voordat een voorgestelde wijziging in de grondwet kan plaatsvinden.
Hoewel Europa vaak wordt gehekeld omdat het achterloopt op het gebied van economische innovatie, loopt het vaak voorop als het gaat om innovaties op het gebied van democratisch bestuur.
In Ostbelgien, het Duitstalige deel van België, is een permanente burgervergadering met wisselende deelname opgericht die bijeenkomt om een specifiek vraagstuk van algemeen publiek belang te bespreken. Jaarlijks worden vijftienhonderd inwoners uitgenodigd om mee te doen via een willekeurig proces, waaruit er dertig worden gekozen. Hun aanbevelingen komen gedurende een aantal maanden in de weekenden bijeen en worden doorgestuurd naar het parlement, dat moet overwegen hoe deze ten uitvoer kunnen worden gelegd. Dit proces heeft geleid tot bindend beleid, zoals het verbieden van mobiele telefoons op middelbare scholen en het verstrekken van overheidsfinanciering om jonge mensen te werven voor het beroep van verpleegkundige, waar een tekort heerst.
Digitale hulpmiddelen maken steeds vaker overleg op schaal mogelijk.
Een overtuigend voorbeeld is Decidim Barcelona. Het werd gelanceerd in 2015 en is het officiële open-source digitale platform voor burgerparticipatie in de Catalaanse hoofdstad waarmee bewoners voorstellen kunnen indienen, debatteren en stemmen over stadsgerelateerde kwesties. De afgelopen tien jaar is het uitgegroeid tot wat in wezen de ‘zachte infrastructuur’ van het ‘slimme stadsbestuur’ is.
Op het Decidim-platform kunnen burgers hun mening geven over voorstellen van het stadsbestuur, inclusief strategische plannen op het gebied van verkeer, toerisme, huisvesting en infrastructuur, en hun eigen voorstellen indienen. Als deze voorstellen een bepaalde steundrempel van anderen op het platform bereiken, worden ze een deliberatieve zaak. Wanneer burgers actiepunten aanbevelen die uit dat proces voortkomen, moeten stadsambtenaren een antwoord geven van aanvaarding, wijziging of afwijzing, samen met de reden voor dat besluit. Het platform beschikt over een zelfcontrolefunctie die rapporteert over de vervolgimplementatie van beleidsbeslissingen.
Vanaf nu tot 2027 zal de Decidim proces zal bepalen hoe en in welke wijken en aan welke projecten 30 miljoen euro van het stadsbudget zal worden besteed.
“Samenlevingen met inclusieve politieke en economische instellingen gedijen en onderhouden zichzelf, terwijl extractieve samenlevingen, waar rijkdom en macht aan de top geconcentreerd zijn, uiteindelijk fragmenteren en falen.”
Aan de andere kant van de wereld, in Taiwan, werd in 2015 ook een ander participatief platform voor burgerbetrokkenheid opgericht, vTaiwan. Het werd gelanceerd door de eerste minister van Digitale Zaken van het eiland, Audrey Tang, en is een online platform dat duizenden deelnemers in staat stelt tegelijkertijd een kwestie te bespreken en een ruwe consensus te bereiken.
Een AI-sorteertool volgt visueel de migratie van uiteenlopende standpunten naar convergentie tijdens deliberatieve sessies wanneer deelnemers volledig geïnformeerd zijn en blootgesteld worden aan de standpunten van anderen. De behandelde onderwerpen varieerden van de vraag of Uber in Taipei zou moeten opereren tot het homohuwelijk. Tot nu toe heeft het platform de beraadslagingen over 26 nationale kwesties gefaciliteerd, waarbij meer dan 80% tot overheidsactie leidde.
De nieuwste versie van een dergelijk AI-ondersteund overleg is de introductie van Engaged California (EC), dat we hebben ontwikkeld schreef over in Noema toen het in februari werd gelanceerd. Het Berggruen Instituut was nauw betrokken bij de voortgang ervan. Het is opgezet binnen het Office of Data and Innovation van de staat en is een drieweginstrument met een proces in drie stappen.
EC stelt beleidsmakers en bestuurders in staat om op grote schaal naar de gemiddelde burger te luisteren buiten de verkiezingscycli en hierop te reageren; het nodigt burgers uit om voortdurend rechtstreeks hun zorgen en voorstellen te uiten; en het is een platform voor Californiërs uit alle lagen van de bevolking om met elkaar te communiceren om een gemeenschappelijke basis te vinden.
Het betrokkenheidsproces nodigt eerst een breed scala aan burgers uit om zich aan te melden voor beraadslaging over een bepaalde kwestie en voorstellen te doen die de agenda voor de aanpak van het probleem bepalen. AI zal vervolgens die duizenden opmerkingen doorzoeken en ze thematisch in discussiegebieden indelen. De online deelnemers, die toegang hebben tot deskundig advies en relevante informatie, wegen vervolgens de voorstellen onder elkaar, waarbij ze actiepunten verfijnen en rangschikken die de overheid kan uitvoeren. De AI-tool geeft visueel weer, in de vorm van datapunten, waar consensusvisies samenkomen.
Vorige week nog was de eerste gebruikscasus van EC, gericht op het herstel van de vuurstormen eerder dit jaar in Altadena en Pacific Palisades, werd afgerond.
Het proces bracht duizenden reacties van de getroffen bewoners samen in 19 categorieën, waaruit de deelnemers prioriteit gaven aan hun top vijf actiepunten, waaronder het ondergronds begraven van elektriciteitsleidingen, het dringend vernieuwen van de watervoorzieningsinfrastructuur in potentiële brandgebieden en het stroomlijnen van noodcommunicatie. Gecoördineerd door het kantoor van de gouverneur specificeerden de relevante instanties op staats-, provinciaal en stedelijk niveau vervolgens de onmiddellijke en langetermijnherstelmaatregelen die de regering zou nemen als reactie op elk van de aanbevelingen van de burgers.
Het Engaged California-project heeft zichzelf bewezen en bevindt zich nu in het proces om te worden geïnstitutionaliseerd als een vast onderdeel van het bestuur in de staat, naast verkiezingen en de directe democratie van het burgersteminitiatief, de terugroepactie en het referendum.
Naarmate deze praktijken zich verspreiden, ontwikkelt zich een nieuw bestuurlijk ecosysteem waarin de nieuwe bemiddelende instellingen als tegenwicht dienen voor wat de politicoloog Robert Dahl de competitieve ‘polyarchie’ noemde van politieke elites die overwegend de scepter zwaaien in verkiezingsstrijd.
