Carla Sozzani Ik verzamelde via Azzedine, omdat ik daarvoor alleen mijn kleren bewaarde. Ik begon te werken en hield mijn Zoals jongens, Yohji, Vivienne… Maar ik dacht niet dat ik een verzameling had. Het was allemaal door de ogen van Azzedine dat ik begon te begrijpen dat dit zo was. Hij was zo’n geweldige verzamelaar. En toen hij al zijn werken wilde behouden (in 2007), hebben we een vereniging opgericht, Azzedine, zijn partner Christoph (van Weyheeen kunstenaar, die dit jaar stierf) en mijzelf, om alles wat hij van zijn werk had, maar ook alles wat we hadden verzameld, te behouden. Azzedine was zich er zeer van bewust dat hij een groot aantal werken had. Toch sprak hij nooit over zijn verzameling.
SM Je maakte een groot deel uit van het leven van Azzedine. Ik kan me geen moment herinneren dat ik in de keuken ging eten en jij er niet was. Maar wat de kleding betreft, had hij het niet echt over zichzelf als verzamelaar?
CS Niet zozeer, daar was hij heel geheimzinnig over – en jaloers. Wanneer (modeconservator en historicus) Olivier Saillard was een tentoonstelling aan het plannen over (de couturier) Mevrouw Grèsvroeg hij aan Azzedine of hij hem wat kleren kon geven en Azzedine zei: ‘Ik heb er een paar’, en gaf hem er twee. Nu hebben we in het archief 750 Madame Grès (stukken). In zekere zin wilde hij niet dat mensen het wisten, maar hij wilde het wel behouden.
SM Vertel me over jezelf. Je werd ook meer een verzamelaar dan hij in het begin was, hoewel hij zich daar misschien veel meer op concentreerde dan de meesten van ons beseffen. Toch kijk je over het algemeen altijd naar de toekomst.
CS Ik kijk ook naar de toekomst door het verleden, omdat ik denk dat het in onze levensfase erg leuk is om over deze missie na te denken en de jonge generatie jarenlange kennis en veel verzamelen te geven. Wat ik nu wil doen is delen.
SM Je doet zoveel nieuwe dingen – je verrast me altijd. Een van je nieuwste ondernemingen is in Milaan, waar je bent geopend (Stichting Sozzanieen cultureel centrum) op een geheel nieuw gebied. Hoe zou je het omschrijven?
CS Dit is een nieuwe uitdaging. Ik vind het geweldig omdat het industrieel is, authentiek en bewoond door veel arbeiders. Oorspronkelijk waren het alleen maar fabrieken, maar tegelijkertijd zijn er nog steeds alle cafés. (Het is dichtbij) de polytechnische universiteit in Milaan, (waar mensen studeren) ontwerp en techniek, en dit brengt een verbazingwekkende hoeveelheid jonge mensen naar het centrum. Het is dus een mix van de oudere stad en de grootste groene campus van Europa.
