Voor anderen gaat het starten van een studio meer over het inhalen van een bestaande realiteit. Voordat zij dat was (Studio) Lotta Nieminenhad de Finse ontwerpster Lotta Nieminen bijna tien jaar ervaring opgebouwd met ontwerpen voor bureaus en merken illustreren voor kinderboeken en klanten als Bvlgari, Marimekko, Liberty en Herman Miller. Van 2012-2021 opereerde ze als Lotta Nieminen, mens, die ontwerp en illustratie balanceerde onder een naam die gewicht had in alle disciplines. In 2021 was het werk verschoven. Lotta was uitsluitend gefocust op ontwerp en nam grotere, complexere projecten aan. “Ook al was ik nog steeds de enige, ik was maanden van tevoren volgeboekt en nam grotere klanten aan”, zegt ze. De optiek had het niet ingehaald. “Voordat ik ‘studio’ toevoegde, kreeg ik veel meer aanvragen voor in-house optredens – iets waar ik niet naar op zoek was, of zelfs maar kon doen, aangezien ik fulltime mijn eigen praktijk runde,’ zegt ze. “Ik besefte dat ik mensen steeds moest uitleggen: ik ben geen freelancer, ik ben een studio.” Door ‘Studio’ toe te voegen, werden haar omstandigheden leesbaar.
Per definitie en titel zijn A Present Force en (Studio) Lotta Nieminen studio’s. Maar zowel Meredith als Lotta zijn ervan overtuigd dat klanten begrijpen wat ze daadwerkelijk krijgen als ze hen inhuren, en dat is meestal: Meredith en Lotta. Te weten: zelfs op Linkedin beschrijft Meredith haar rol bij A Present Force (0-1 medewerkers) als ‘Independent Design Lead bij A Present Force’, niet als ‘Studio Founder’. Op de About-pagina van Meredith en in inleidende gesprekken is ze iets preciezer en beschrijft ze de studio als een ‘collectief model’ gerund door één creatief directeur. In de praktijk betekent dit dat ze rechtstreeks en zelfstandig met klanten samenwerkt, en indien nodig met een netwerk van medewerkers. Kortom, als ze het niet met haar eigen handen kan redden, zal ze iemand vinden die dat wel kan, en die voor je inhuren. Lotta is eveneens duidelijk over haar microgrootte en geeft er de voorkeur aan nooit het almachtige ‘wij’ te gebruiken om te voorkomen dat ze zichzelf kunstmatig opblaast. Dit soort transparantie is het tegenovergestelde van het hustle-bro-model dat je op Linkedin en X ziet, waar ontwerpers opscheppen over een studiopersoneel dat niet bestaat – de studio als “fake it till you make it”. Noch Lotta, noch Meredith zijn geïnteresseerd in het zich groter voordoen dan ze zijn. Toch gebeuren er misverstanden. Een recente klant van Meredith ging ervan uit dat ze vanaf hun eerste introductiegesprek een volledig team ontwikkelaars stand-by had staan, en verwachtte een onmiddellijke opbouw. “Ik moest ze onderbreken en zeggen: nee, nee, nee – ik ben hier net mee begonnen. Als we een ontwikkelaar nodig hebben, zal ik er een vinden. Maar ik heb tijd nodig om de prijs te bepalen, de middelen te vinden… Er staat niemand van het personeel in de coulissen te wachten.”
