Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Iedereen fantaseert erover om een held van de woestenij te worden nadat een reeks catastrofale rampen onze steden heeft gedecimeerd en de samenleving instort. Hoe graag ik ook zou willen geloven dat ik zou optreden om de orde te herstellen en de boel te redden Max RockatanskyIk schaam me om toe te geven dat mijn laatste dagen waarschijnlijk meer op die van 2013 zouden lijken Dit is het einde. Als ik naar buiten zou kijken en de letterlijke vervoering uit het boek Openbaring zou zien ontvouwen, zou ik de deuren op slot doen, aan de ramen gaan, om snacks schreeuwen en tot de Grote Magneet bidden dat wat voor verstoring er ook gebeurde, mijn stereo of tv niet zou verbranden.
Ik hou er niet eens van om naar buiten te gaan als het vaag weer is, dus ik zou me meteen thuis voelen bij de bende van Dit is het einde. Wat maakt het tenslotte uit als de wereld vergaat, zolang je maar een coole plek hebt om met je vrienden te slapen?
Gezien het kritische en commerciële succes van de film, zou ik zeggen dat de meeste mensen er hetzelfde over denken. We zijn niet allemaal voorbestemd om helden van de woestenij te zijn, en deze film laat precies zien hoe iemand als ik zou proberen te overleven als de eindtijd ooit zou aanbreken.
Niet te verwarren met het nummer The Doors
Dit is het einde is een Set Rogen en Evan Goldberg-voertuig dat in eerste instantie lijkt op een zelfgenoegzaam rukfestijn, maar op de een of andere manier uiteindelijk een van de beste studiokomedies van de jaren 2010 wordt. Het draait om gefictionaliseerde versies van Seth Rogen, Jacobus FrancoJonah Hill, Jay Baruchel, Danny McBride, Craig Robinson en Michael Cera, die allemaal overdreven versies van zichzelf spelen. Toen het voor het eerst uitkwam, verwachtte ik niets anders dan een stel komieken die bliezen over hoe grappig ze zijn, terwijl ze zich voordeden als hyperbolische karikaturen van hun toch al overbelichte personages op het scherm.
In plaats daarvan leunen ze op hun tekortkomingen, niet op een manier die hen vleit, maar waardoor ze eruitzien als vreselijke, egoïstische mensen die alleen bezig zijn met het redden van hun eigen hachje. Geconfronteerd met de vervoering en verschanst in het nieuwe huis van James Franco, keren ze zich snel tegen elkaar terwijl de wereld buiten in brand staat.
De snelkookpanopstelling leidt tot een perfecte storm van zelfreferentieel geklets, slapstick-chaos en meer cameo’s dan waar je een stokje voor kunt schudden. Het is een eenvoudige feestfilm waarin het feest vreselijk misgaat en mensen links en rechts sterven, maar toch is het onmogelijk om niet te lachen om de waanzin die zich afspeelt onder één dak vol met de slechtst ingebeelde versies van zichzelf door de cast.
Overleving van de kleinste
In het beste geval ben ik een gewone fan van de komedie van Seth Rogen, maar Dit is het einde En Ananas Express zijn twee films die ik tot het einde der tijden zal vieren. De plot is beledigend eenvoudig, maar de chemie is ongeëvenaard en je kunt zien dat iedereen het naar zijn zin heeft tussen de opnames door.
Het verhaal concentreert zich op de gespannen vriendschap van Jay Baruchel en Seth Rogen terwijl Jay LA bezoekt om het housewarmingfeest van James Franco bij te wonen nadat hij uit de groep is afgedreven. Het duurt niet lang voordat aardbevingen de stad doen schudden en mensen door mysterieuze blauwe stralen de lucht in worden gezogen. Realiserend dat ze de apocalyps meemaken zoals afgebeeld in het Boek der Openbaringen, overtuigt Jay iedereen om zich neer te hurken en af te wachten.
Omdat iedereen bij Franco thuis een trotse stoner is, schatten ze snel hun overlevingskansen in en beseffen ze dat ze gedoemd zijn. Hun voorraden omvatten twaalf flessen water, een berg alcohol en marihuana, een slinkende voorraad Nutella, pizzaKapitein Crunch, wat fruit en een geladen revolver. Hun ego’s botsen onmiddellijk, en elk slecht idee dat volgt voelt slechter dan het vorige.
Kan net zo goed met een knal naar buiten gaan
Zoals je zou verwachten, Dit is het einde plot gaat één misplaatste beslissing tegelijk vooruit. Niet iedereen in deze gekke groep komt er levend uit, maar het is de moeite waard om te kijken om te zien hoe Franco en McBride ruzie maken over de etiquette voor het dumpen van ladingen, hoe Michael Cera door Rihanna tot onderwerping wordt geslagen, Jonah Hill op onhandige wijze Jay Baruchel’s ‘zieke referenties’ prijst die ‘uit de hand zijn gelopen’, en Emma Watson de plek bestormen met een bijl nadat hij een gesprek over post-apocalyptische seksuele politiek totaal verkeerd had geïnterpreteerd.
Simpel gezegd, Dit is het einde is de ultieme post-apocalyptische buddy-komedie. Het is een perfecte mix van absurditeit van rampenfilms en stoner-humor, boordevol inside jokes, bijbelse chaos en net genoeg moed om te voorkomen dat het instort onder zijn eigen belachelijkheid. Het is een geweldige film om voor de honderdste keer op te zetten als je met oude vrienden bent en wilt lachen om hoe de slechtst denkbare mensen zouden kunnen proberen, en falen, om de apocalyps te overleven. Vanaf dit schrijven kun je het streamen Netflix.
