Deze collectie markeert het begin van een nieuwe reeks mode-initiatieven bij Tate. Hoe voelt het om de eerste ontwerper te zijn die dit project start?
Het is een ongelooflijke eer om de eerste ontwerper te zijn die dit nieuwe initiatief samen met Tate lanceert. Ik heb altijd bewondering gehad voor de manier waarop Tate met kunst en cultuur omgaat op een manier die relevant is voor onze tijd, en om via mode deel uit te maken van dat gesprek voelt heel speciaal. Het is een moment dat mijn werk verbindt met een veel bredere creatieve dialoog. Ik heb altijd met ze willen samenwerken,
Je hebt die van William Blake opnieuw geïnterpreteerd De goede en kwade engelen En De Simoniac-paus. Wat trok je naar deze specifieke werken en hoe hebben ze je ontwerpproces beïnvloed?
Ik ben altijd aangetrokken geweest tot dualiteiten van kracht en zachtheid, beweging en stilte, en Blake’s werken vangen die spanning prachtig op. De goede en kwade engelen onderzoekt menselijke conflicten en moreel evenwicht, wat aansluit bij de contrasten die ik in mijn collecties onderzoek. De Simoniac-paus heeft deze rauwe, vervormde energie die zich vertaalde in textuur en vorm. Ik wilde die emotionele lagen in iets draagbaars brengen, dus ik hoop dat de vier stukken dat vertegenwoordigen.
Jouw praktijk combineert vaak cultureel erfgoed met hedendaagse herenkleding. Hoe kruiste Blake’s visionaire symboliek uw eigen ontwerptaal?
Blake’s symboliek spreekt over transformatie en spiritualiteit, wat resoneert met hoe ik over kleding denk als een weerspiegeling van identiteit en innerlijke beweging. Zijn werk is diep Brits en toch universeel, net als mijn benadering van design. Ik wilde die historische visie samenvoegen met een moderne gevoeligheid.
Deze capsule is opgevat als niet-geslachtsgebonden. Waarom was het belangrijk voor u om inclusiviteit en vloeibaarheid in deze samenwerking te benadrukken?
Vloeibaarheid heeft altijd centraal gestaan in mijn werk. Ik ben geïnteresseerd in hoe kleding vrijheid kan uitdrukken in plaats van beperking, en hoe mensen stijl voor zichzelf kunnen definiëren. Door deze samenwerking voelde het belangrijk dat de stukken door iedereen gedragen en geïnterpreteerd konden worden, net zoals de kunst van Blake uitnodigt tot individuele reflectie en betekenis.
De collectie wordt beschreven als diep doordacht en ontworpen om in te leven. Hoe balanceer je draagbaarheid met conceptueel kunstenaarschap?
Ik denk dat ik altijd kleding heb gemaakt die draagbaar is. Voor mij moet kleding altijd functioneren buiten de catwalk. Ik begin met een sterk concept, maar verfijn het totdat het moeiteloos aanvoelt. Iets dat met het lichaam meebeweegt en op natuurlijke wijze in het dagelijks leven past. Het kunstenaarschap zit in textiel en stoffentextuur.
Duurzaamheid van het materiaal en een lange levensduur stonden centraal in dit project. Kun je ons meer vertellen over de duurzame beslissingen achter de capsule?
We hebben ons gericht op verantwoorde materialen en een hoogwaardige constructie, zodat elk stuk zowel fysiek als esthetisch lang meegaat. Het gaat over het vertragen van de consumptiecyclus, waardoor kledingstukken ontstaan die mensen willen behouden en niet vervangen. Duurzaamheid is ook emotioneel: als je verbinding maakt met een stuk, waardeer je het dieper. Alle stoffen zijn op katoenbasis en het verwijderen van polyester was voor mij een grote factor om ervoor te zorgen dat we stukken hebben die goed aanvoelen en goed gewassen kunnen worden en lang meegaan.
Mode-samenwerkingen met grote culturele instellingen zijn nog steeds relatief zeldzaam. Wat boeit je het meest aan het in dialoog brengen van mode met de kunstcollectie van Tate?
Ik hou van het idee om barrières tussen disciplines te slechten. Mode is een kunstvorm, en door het te presenteren in een ruimte als Tate kunnen mensen het door een nieuwe lens zien. Het opent ook mogelijkheden voor het vertellen van verhalen over hoe een kledingstuk tegelijkertijd een culturele, artistieke en sociale betekenis kan hebben.
Hoe hoop je dat projecten als deze de vertegenwoordiging in zowel de mode als de kunst beïnvloeden, als een van de weinige zwarte Britse vrouwen die een wereldwijd erkend merk voor herenkleding leiden?
Representatie is voor mij heel belangrijk. Ik hoop dat deze samenwerking laat zien dat er veel manieren zijn om Britsheid en creativiteit te definiëren. Als je in deze ruimtes iemand ziet die op jou lijkt, kan dit een nieuwe generatie inspireren om zichzelf daarin ook voor te stellen, niet als buitenstaander, maar als onderdeel van het verhaal.
Wat hoop je dat het publiek en de dragers van deze capsule meenemen – niet alleen in termen van stijl, maar ook in de manier waarop deze het dagelijks leven verbindt met Blake’s blijvende nalatenschap?
Ik hoop dat ze een gevoel van verbinding voelen tussen kunst en het leven, tussen het verleden en het heden. Blake’s werk moedigt ons aan om de wereld met verbeeldingskracht en empathie te zien, en ik wilde dat de collectie datzelfde gevoel zou oproepen. Het gaat over het vinden van schoonheid en betekenis in het alledaagse.
Wat is het volgende voor jou?
Ik blijf nieuwe manieren ontdekken om verhalen te vertellen via kleding, zowel binnen als buiten de mode. Dit jaar heb ik veel gedaan om mijn community op te bouwen door pop-ups en culturele evenementen te organiseren om in contact te komen met mijn publiek. Er komen samenwerkingen en projecten aan die voortbouwen op dit idee van het samenvoegen van kunst, cultuur en gemeenschap, en ik ben benieuwd hoe dat zich ontwikkelt in het volgende hoofdstuk van mijn werk.
Fotografie met dank aan Tate.
