Live-action remakes van geanimeerde projecten zijn een vreselijk vooruitzicht, omdat er heel weinig uit te halen is. Er gaat altijd iets verloren bij de vertaling, en live-action kan de magie van het geanimeerde origineel nooit volledig repliceren. Dit betekent de dood van creativiteit, ook al is het zo ze verdienen obscene bedragen.
Toegegeven, er zijn uitzonderingen op de regel, en er zijn een paar projecten die erin zijn geslaagd vast te leggen wat het origineel speciaal maakte en iets nieuws te bieden. Dat was het geval met Jon Favreau’s ‘Jungle Book’, aangezien de film vooral een showcase was voor StageCraft-technologie die later prominent werd gebruikt in ‘The Mandalorian’ en David Lowery’s ‘Pete’s Dragon’. Ze hebben het geanimeerde origineel vrijwel opnieuw uitgevonden iets nieuws en unieks worden. Dit laatste is belangrijk omdat die film niet alleen de beste remake van een Disney-animatiefilm blijft, maar ook deel uitmaakt van het sjabloon voor hoe je het concept van de live-action-remake van een animatiefilm kunt redden.
Zie je, Lowery is geen ingehuurde filmmaker; hij is geen regisseur die zijn indie-vertegenwoordiger gebruikt om mee te doen aan de blockbuster-game en daar te blijven. In plaats daarvan is hij een regisseur die van een indie-lieveling naar een Disney-film met een groot budget kan gaan, en dan terug naar een spookfilm met een heel laag budget, en een Robert Redford-kappertje. Zelfs zijn meest epische film is het nogal intieme fantasie-avontuur ‘The Green Knight’. Dit wil zeggen dat als Lowery een live-action-bewerking van “Pete’s Dragon” zou aanpakken, hij zeker een creatieve visie zou hebben die verder ging dan alleen het kopiëren van het origineel.
Dus met de aankondiging dat Hirokazu Kore-eda een nieuwe live-action filmbewerking van Tatsuki Fujimoto’s manga ‘Look Back’ zal regisseren, die al is omgezet in een briljante anime-film, is er genoeg reden om enthousiast te zijn.
Kore-eda die live-action manga doet, is spannend
Kore-eda is de beste Japanse regisseur die momenteel werkt (in live-action), wat deze aankondiging best spannend maakt. Hij heeft al eerder ervaring met het regisseren van manga-adaptaties, nadat hij aan het hoofd stond van Air Doll” en “Our Little Sister.” Dit maakt de aankondiging zo intrigerend: dat Kore-eda “Look Back” als zijn volgende project zou kiezen, en het idee dat hij dat zeker deed omdat hij een kijk op Fujimoto’s ongelooflijke one-shot heeft die alleen hij kon realiseren.
Wat Fujimoto’s “Look Back” zo geweldig maakt, is de manier waarop het zijn medium volledig benut, waarbij de manga (over twee jonge meisjes die mangamakers worden) mediteert over artistieke samenwerking terwijl ze laat zien wat het is met stilstaande beelden, verdeeld in panelen die publiek en makers boeien. De geanimeerde aanpassing, dat was een van de beste films van 2024past dit idee aan een nieuw medium aan door elke tekening die de hoofdrolspelers maken van de pagina te laten barsten en te laten exploderen in visuele verwondering. Zelfs als Kore-eda deze visuele hoogstandjes niet kan (en mag) repliceren in live-action, heeft hij zeker bewezen bedreven te zijn in het vertellen van intieme, kleinschalige verhalen en het vastleggen van de mensen die vaak worden verwaarloosd of genegeerd door de samenleving.
Zijn beslissing om een film te maken over de geneugten en de worstelingen van een paar artiesten is een aanlokkelijk voorstel, vooral als de film voortbouwt op de vrij korte lengte van de manga en de korte looptijd van de anime door de personages en de wereld waarin ze leven te verdiepen. Zonder in spoilers te treden, zit er genoeg tragedie in “Look Back” die Kore-eda meer dan gekwalificeerd zou moeten hebben om er een hartverscheurend live-action verhaal van te maken. Het is dit idee om regisseurs met unieke visies de onmogelijke taak te laten aanpakken om animatie (of strips) te vertalen naar live-action, dat deze projecten zou kunnen redden.
