Deze zomer werden Ryan Reynolds en Hugh Jackman mede-eigenaren van de drievoudig kampioen van Australië ZeilGP team. Dagen eerder sloot Anne Hathaway zich aan bij een door vrouwen geleid consortium dat het Italiaanse team kocht voor ongeveer $ 45 miljoen. Kylian Mbappé heeft zich aangesloten bij de Franse selectie, terwijl Sebastian Vettel, Deontay Wilder en DeAndre Hopkins elk aandelen in teams hebben verworven.
Dus wat trekt beroemdheden uit de A-lijst weg van traditionele sportaccommodaties en richting een zeilcompetitie die nog maar zes jaar bestaat?
Het antwoord ligt in de manier waarop SailGP een code heeft gekraakt die de sport eeuwenlang heeft ontgaan. Wat Russell Coutts, CEO en medeoprichter van de liga, omschreef als ooit “witte driehoeken op een blauwe achtergrond die ver weg van de kust racen”, lijkt nu meer op de Formule 1 op het water.
Vliegende boten, recordsnelheden
Vergeet alles wat u denkt te weten over zeilboten. De F50-catamarans van SailGP vliegen boven het water op draagvleugelboten – onderwatervleugels die de romp volledig uit het water tillen – met snelheden van meer dan 100 kilometer per uur.
Dat is 62 km/uur. Op water. Alleen aangedreven door wind.
De meeste motorboten kunnen het niet eens bijbenen.
De boten maken geen gebruik van traditionele zeilen. In plaats daarvan hebben de boten van 15 meter stijve vleugels die zijn gebouwd als verticaal gedraaide vliegtuigvleugels en die wel 25 meter hoog kunnen worden. “Dit levert wat wij, in technische termen, een liftcoëfficiënt noemen die drie keer hoger is dan die van een dun membraanzeil”, legt Coutts uit.
Vertaling: Ze vangen de wind efficiënter dan conventionele zeilen en genereren zelfs bij licht omstandigheden een enorme stuwkracht.
Wanneer een boot vooruit beweegt, creëert hij zijn eigen wind, net zoals je hand weerstand voelt als je hem uit het autoraam steekt. Door deze uiterst efficiënte vleugels correct te kantelen, gebruiken F50’s zowel de daadwerkelijke wind als de wind die ze door hun eigen snelheid creëren om meer dan drie keer sneller te gaan dan de wind zelf.
Races van negen minuten en kaartjes van $ 80
Traditionele zeilraces duurden urenlang met boten die vanaf de kust nauwelijks zichtbaar waren. SailGP-races duren negen tot twaalf minuten en bestaan uit vier races per dag: korte, intense uitbarstingen met voldoende tijd tussen de heats voor een pauze in het toilet en een cocktail.
Het kortere raceformaat maakt iets mogelijk dat traditioneel zeilen nooit mogelijk zou maken: concurrentie van dichtbij de kust in iconische havens. Evenementen vinden plaats in plaatsen als Sydney Harbour, New York Harbor en San Francisco Bay. Stadionstoelen zijn weken van tevoren uitverkocht. Auckland en Portsmouth trokken elk 25.000 fans met kaartjes.
Kaartjes beginnen bij $ 80 voor zitplaatsen aan de waterkant; toegankelijke prijzen die de sport naar een veel breder publiek brengen dan de exclusiviteit van de jachtclub van traditioneel zeilen. Fans kunnen kijken vanaf tribunes of een boot huren en vanaf het water kijken. Het is deels een race, deels een festival aan het water.
Het spektakel vertaalt zich ook naar schermen. Augmented reality-graphics op het water creëren een zichtbaar speelveld met grenzen, zoals de tuinmarkeringen op een voetbalveld. Voordien hadden zelfs toegewijde zeilfans moeite om races op tv te volgen. Nu kan zelfs de meest informele fan begrijpen wie er wint en waarom.
Sinds de lancering in 2019 heeft het aantal kijkers bereikt 200 miljoen per seizoen in 212 gebieden wereldwijd. CBS aangetrokken 1,78 miljoen kijkers voor de uitzending van de Spain Sail Grand Prix – het grootste publiek voor een zeilevenement in de VS in 30 jaar – dat groter is dan wat sommige NHL-wedstrijden in het reguliere seizoen aantrekken. Meer recentelijk, op 23 november, trok de CBS-uitzending van The Race to Abu Dhabi 3,47 miljoen kijkers, waarmee het vorige Amerikaanse kijkersrecord werd verbroken voor een zeilevenement dat in 1992 tijdens de America’s Cup op ABC was gevestigd.
“We waren aangenaam verrast toen we ontdekten dat de aantrekkingskracht op de racefan identiek was aan de aantrekkingskracht op de enthousiaste zeilfan”, herinnert Coutts zich. “We hebben er vertrouwen in dat het product overeind blijft.”
Van geldput tot geldmaker
In 2019 lanceerden Coutts en Oracle-medeoprichter Larry Ellison SailGP met één bedrieglijk eenvoudige innovatie: een regulier seizoen.
Decennia lang betekende professioneel zeilen dat rijke enthousiastelingen dure hobby’s financierden zonder iets terug te verdienen. De America’s Cup – al 174 jaar het belangrijkste zeilevenement – was een voorbeeld van het gebroken model.
Stel je voor dat de Super Bowl eens in de vier jaar zou plaatsvinden, zonder regulier seizoen ertussen. Geen voorspelbaar schema. Er is geen manier voor atleten om een carrière te plannen of op te bouwen. Dat was de America’s Cup. Sponsors konden de investering niet rechtvaardigen. Omroepen konden er geen programmering omheen bouwen. Teams konden het niet winstgevend maken.
“Het klinkt zo simpel, nietwaar?” zegt Jimmy Spithill, CEO en mede-eigenaar van het Red Bull Italy SailGP Team. “Maar of je nu een atleet, sponsor of omroeporganisatie bent: als het geen regulier seizoen was, hoe zou je dan plannen kunnen maken?”
Bij de oprichting beloofde Ellison de competitie voor vijf jaar te financieren. Maar de transformatie gebeurde sneller dan iedereen had verwacht. Teams die in 2019 niet verkocht konden worden, hebben nu een waardering van $60 tot $70 miljoen. Vier van de twaalf teams in de competitie zijn al winstgevend, een mijlpaal die de WNBA heeft opgeleverd 13 jaar te bereiken en dat Wrexham, het voetbalteam van Reynolds, nog steeds niet bereikt.
Bij het traditionele zeilen verbrandden teams miljoenen aan geheime bootontwikkeling die nooit stopte. Dat spel is voorbij. Het bedrijfsmodel voorkomt dit geldputprobleem. Alle teams racen met identieke boten. Alle prestatiegegevens worden volledig gedeeld: boottelemetrie, racestrategieën en zelfs technische inzichten. Wanneer de competitie een upgrade ontwikkelt – nieuwe draagvleugelboten, betere controlesystemen – krijgt elk team deze tegelijkertijd. Er is geen sprake van koopwinst.
“Iedereen gebruikt dezelfde apparatuur”, zegt Spithill. “Niemand heeft dus een technisch voordeel.”
De investeringsthesis die Hollywood verkocht
Toen Gian Luca Passi de Preposulo het investeren in het Red Bull Italië-team evalueerde, zag hij iets groters dan zeilen. De Italiaanse luxemerkmanager die jaren bij Giorgio Armani en Moncler werkte, herkende een bekend patroon.
“Ik zag een groeiende sport met een ongelooflijk erfgoed dankzij de America’s Cup”, zegt hij. “Miljoenen fans volgen dit generaties lang, maar geen concurrentie op wekelijkse of maandelijkse basis.”
Passi de Preposulo herkende het patroon: een oude sport met miljoenen fans, maar geen consistente concurrentie om te volgen – precies het gat dat het reguliere seizoensformat van SailGP opvulde.
Maar hij zag ook dat het bedrijfsmodel investeringsvoordelen biedt die onmogelijk zijn in meer volwassen competities. De schaarste aan nationale teams – één per land, met een maximum van ongeveer twintig teams in totaal – creëert inherente waarde. Het kopen van een SailGP-team van $60 miljoen geeft je een aanzienlijk groter eigendomsbelang en meer bestuursrechten dan datzelfde geld in een NFL-franchise van $5 miljard steken. Mannen en vrouwen racen samen op dezelfde boten – ongebruikelijk in professionele sporten – waardoor de doelgroep wordt verdubbeld en een beroep wordt gedaan op de groeiende groep investeerders die de vrouwensport steunen.
Teams opereren op basis van standaard sporteconomie: sponsoring, aandelen van uitzendinkomsten en licenties. Maar slechts zes jaar later zijn de meeste inkomstenstromen nog steeds onontwikkeld. De vier winstgevende teams bereikten dit alleen door sponsoring. Cash-cows zoals uitzendrechten en licenties vertegenwoordigen puur voordeel. Teamwaarderingen weerspiegelen dit traject.
“In seizoen drie had je een team voor twintig miljoen dollar kunnen kopen”, zegt Coutts. “Nu ga je geen team kopen voor minder dan $ 70.”
SailGP schalen
Van zes teams en vijf evenementen in 2019 heeft SailGP nu twaalf teams verdeeld over twaalf evenementen. Het doel: meer dan twintig evenementen per jaar, wat overeenkomt met de 24 van de Formule 1. Teams 13 en 14 zijn al verkocht voor de seizoenen 2026 en 2027, en de competitie verwacht tegen het einde van het seizoen meer dan $200 miljoen aan jaarlijkse inkomsten, wat dit weekend culmineert in de grote finale in Abu Dhabi, waar de drie beste teams zullen strijden om een prijs van $2 miljoen.
Rolex tekende een 10-jarige titelsponsoring, waarbij de wedstrijd werd omgedoopt tot het Rolex SailGP Championship. “Het is veruit het grootste partnerschap op het gebied van zeilen”, zegt Coutts. Amazon, Tommy Hilfiger en T-Mobile hebben zich ook aangesloten als teamsponsors.
Evenementen genereren nu gemiddeld 26,2 miljoen dollar aan economische impact voor gaststeden – een verviervoudiging van de 6,8 miljoen dollar uit seizoen 1, volgens SailGP. Ter context: Formule 1-races genereren $200 tot $400 miljoen.
De impact van investeringen op beroemdheden is meetbaar. Marktonderzoeksbureau YouGov sporen ‘buzzscores’: een maatstaf voor de vraag of mensen positieve of negatieve dingen over een merk horen. In Australië zijn de SailGP-scores in twee weken tijd gestegen van 22,0 naar 26,3 na de aankondiging van Reynolds en Jackman. Frankrijk zag soortgelijke stijgingen na de investering van Mbappé.
Voor Reynolds betekent SailGP een nieuwe portfolio-uitbreiding. Zijn Maximum Effort Investments ondersteunt Wrexham AFC, Club Necaxa, La Equidad en Alpine F1. Zijn Wrexham-succes –transformeren een obscure Welshe voetbalclub door marketing genialiteit en verhalen vertellen – biedt een sjabloon omdat SailGP zijn groei wil voortzetten, zowel qua investeringen als qua mondiaal publiek.
“Het feit dat we een dergelijke betrokkenheid van beroemdheden bij een van de teams kunnen krijgen, is verbazingwekkend”, zegt Coutts. “En ze zullen er ook nog wat plezier mee hebben, daar gaat het om.”
