Er is een oude mythe dat Inuit-culturen maar liefst honderd woorden voor sneeuw hebben. Ik herinner me dat ik er op school over hoorde, en er was gewoon iets geweldigs aan het idee dat de percepties van mensen zo diep rijk en verschillend kunnen zijn. Ik denk dat dat de reden is, ook al is dat zo geweest ontkracht Vaak wordt het verhaal herhaald.
Er zit ook veel waarheid in het onderliggende concept. Zoals iedereen weet die ooit een andere taal heeft geleerd of in een andere cultuur heeft geleefd, lopen de percepties van mensen sterk uiteen. In De raarste mensen ter wereld, Die van Harvard Jozef Henrich documenteert hoe belangrijk en interessant deze verschillen kunnen zijn.
Dus als de sneeuwmythe van de Inuit een belangrijk concept belicht, zouden velen beweren dat het geen kwaad kan dit te herhalen, op vrijwel dezelfde manier waarop we het apocriefe verhaal blijven vertellen van George Washington die de kersenboom van zijn vader omhakt. Toch doet de waarheid er toe. Zodra we het beginnen te vernederen, verliezen we ons vermogen om te begrijpen wat vaak een rommelige en genuanceerde wereld is.
Hoe noem je een vierkant?
Wat de sneeuwmythe van de Inuit zo boeiend maakt, is dat het zo diepgeworteld illustreert hoe taal diepere waarheden kan onthullen. In het Duits is het woord voor vierkant bijvoorbeeld Platz en in buurland Polen is dat ook zo Plaats, een woord dat op dezelfde manier wordt uitgesproken. In het Russisch is het woord Plosjtsjad, dus nogmaals, je kunt de familiegelijkenis zien.
In Oekraïne, dat geografisch en taalkundig gezien midden tussen al die landen ligt, is het woord voor vierkant echter heel anders. Het is Maidan en komt uit het Turks, wat je hints geeft over de geschiedenis van Oekraïne met de Krim-Khanaatzijn historische banden met Byzantiumen nog veel meer interessante dingen.
Slavische talen zijn gevuld met deze fascinerende historische overblijfselen. Het woord slaaf komt van dezelfde wortel als “woord” (slov). De Slaven beschouwden zichzelf dus als ‘mensen van het woord’. Het woord voor Duits in Slavische talen is ‘Niemiec’, wat zich ruwweg vertaalt naar ‘spreekt niet’, en laat zien hoe de Slaven de Germaanse stammen als barbaren beschouwden.
Talen blijven uiteraard evolueren. Sinds het begin van de jaren negentig is het Onafhankelijkheidsplein in het centrum van Kiev, de Maidan Nezalezjnostiis de plek geweest waar mensen naartoe gaan om te protesteren, vooral tijdens de Oranje Revolutie in 2004 en de Revolutie van waardigheid in 2014. Dus als de Oekraïners vandaag zeggen dat het tijd is om “naar de Maidan te gaan”, bedoelen ze dat het tijd is om in opstand te komen.”
De sneeuwmythe van de Inuit maakt ons attent op de mogelijkheid om talen op deze manier te onderzoeken en velen zouden betogen dat we de waarheid een goed verhaal niet in de weg mogen laten staan. Maar zodra we de waarheid achter ons laten, bewandelen we een moeizaam pad.
De mythen van Blockbuster, Kodak en Xerox PARC
We vertellen verhalen omdat specifieke verhalen vaak kunnen verwijzen naar meer algemene principes. Wanneer experts bijvoorbeeld de gevaren willen aantonen van zelfgenoegzame bedrijfsgiganten die in slaap worden betrapt, wijzen ze vaak op Blockbuster, Kodak en Xerox. Toch zijn deze verhalen, net als de sneeuwmythe van de Inuit, niet echt waar. Laten we ze allemaal een voor een bekijken.
Blockbuster is vermoedelijk een waarschuwend verhaal omdat het Netflix negeerde totdat het te laat was. Maar zoals Gina Keating, die jarenlang verslag deed van het verhaal bij Reuters, in haar boek uitlegt Netflixedde videogigant handelde relatief snel en kwam met een succesvolle strategie. Het echte probleem was dat die veranderingen de aandelenkoers deden dalen en dat de strategie werd omgedraaid toen CEO Johannes Antiochus vertrok na een compensatiegeschil met investeerder Carl Icahn.
In dezelfde geest wordt ons vaak verteld dat Kodak, nadat hij de digitale fotografie had uitgevonden, de markt negeerde. Niets is minder waar. Sterker nog, het is Gemakkelijk delen lijn camera’s waren topverkopers. Het bedrijf deed ook grote investeringen in kwaliteitsafdrukken voor digitale foto’s. Het probleem was dat het het grootste deel van zijn geld verdiende met het ontwikkelen van film, een bedrijf dat volledig verdween.
Een andere populaire fabel is dat Xerox er niet in is geslaagd de door haar ontwikkelde technologie op de markt te brengen Palo Alto Onderzoekscentrum (PARC)terwijl daar feitelijk de laserprinter werd ontwikkeld het bedrijf gered. Wat ook gemakshalve wordt weggelaten is dat Steve Jobs toegang kon krijgen tot de technologie van het bedrijf om de Macintosh te bouwen, omdat Xerox in Apple had geïnvesteerd en vervolgens flink van die investering had geprofiteerd.
Ik kreeg onlangs de kans om elk van deze met te bespreken Paul Nunesdie jarenlang leiding gaf aan thought leadership bij Accenture, op Aidan McCullin’s innovatieshow en wat ons opviel was dat de deskundige versie je in elk geval precies de verkeerde kant op zou leiden. Het probleem van Blockbuster was niet dat ze externe bedreigingen negeerden, maar geen rekening hielden met interne weerstand. Digitale fotografie zou de filmontwikkelingsactiviteiten van Kodak nooit hebben vervangen en Xerox PARC is feitelijk een succesverhaal dat andere bedrijven goed zouden kunnen navolgen.
De wet van Feynman
De geschiedenis is vol moedige zielen die de status quo trotseerden. In de jaren 1840, Ignaz Semmelweis pionierde met het wassen van de handen in ziekenhuizen, maar werd berispt door het medische establishment. In het begin van de 20e eeuw, Willem Coley was een pionier op het gebied van kankerimmunotherapie, maar werd genegeerd. Barry Marshall werd aan de schandpaal genageld vanwege zijn werk waaruit bleek dat maagzweren niet door stress werden veroorzaakt, maar door de bacterie H. pylori.
Maar als u tegendraads bent, heeft u nog geen gelijk. Tijdens de Sovjettijd was Trofim Lysenko pseudowetenschappelijke landbouwtheorieën leidden tot mislukte oogsten en droegen bij aan hongersnoden waarbij miljoenen mensen omkwamen. Meer recentelijk viel het scepticisme van Robert F. Kennedy Jr. samen met een heropleving van de mazelen.
Dus hoe kunnen we ons bezighouden met een gezond scepticisme ten aanzien van de tijdsgeest, zonder in kwakzalverij te vervallen?
De natuurkundige Richard Feynmaneen van de grootste geesten van de 20e eeuw, biedt nuttige begeleiding. Hij zei dat wetenschap begint met een gok. Dat is niet alleen toegestaan, maar ook noodzakelijk. Om iets nieuws te ontdekken, moet je je gedachten de vrije loop laten. Onmogelijke, zelfs belachelijke ideeën zijn de manier waarop we nieuwe wegen inslaan.
Toch is de tweede stap cruciaal: je moet je ideeën testen. Of zoals Feynman zet het“Als het niet eens is met het experiment, is het verkeerd. In die simpele verklaring ligt de sleutel tot de wetenschap. Het maakt geen enkel verschil hoe mooi je gok is, het maakt niet uit hoe slim je bent, wie de gok heeft gedaan, of wat zijn naam is… Als het niet eens is met het experiment, is het verkeerd. Dat is alles wat er is.”
De verhalende misvatting
De neurowetenschapper Antonio Damasio gelooft dat we ervaringen in ons lichaam coderen als somatische markers en dat onze emoties ons vaak waarschuwen voor dingen waar onze hersenen zich niet van bewust zijn. Een andere onderzoeker, Jozef Ledouxkwam tot soortgelijke conclusies. Hij wees erop dat ons lichaam veel sneller reageert dan onze geest, bijvoorbeeld wanneer we uit de weg springen voor een tegemoetkomend object en slechts enkele seconden later beseffen wat er is gebeurd.
Nobelprijswinnaar Daniël Kahneman suggereert dat we twee manieren van denken hebben. De eerste is emotioneel, intuïtief en snel. De tweede is rationeel, weloverwogen en langzaam. Onze lichamen zijn geëvolueerd om snel beslissingen te nemen in situaties van leven of dood. Onze rationele geest kwam veel later en gaat er niet automatisch mee aan de slag. Het vergt bewuste inspanning om het tweede systeem te activeren.
Het probleem is dat wanneer iets goed voelt, mensen de neiging hebben om er verhalen omheen te bouwen. Valse fabels zoals die over Blockbuster, Kodak en Xerox beweren ons belangrijke lessen te leren, maar de waarheid is dat ze ons de kans ontnemen om diepere inzichten te ontsluiten.
Daarom heb ik geleerd wantrouwig te zijn tegenover goede verhalen, vooral de verhalen waarvan ik wil dat ze waar zijn, omdat ze gewoon goed aanvoelen. We moeten onze gevoelens voortdurend ondervragen, vooral op gebieden waarvoor we geen specifieke training of relevante expertise hebben. We moeten begrijpen waar onze emoties ons precies voor waarschuwen, en dat vereist dat we onze rationele geest erbij betrekken.
Daarom moet je soms de waarheid een goed verhaal in de weg laten staan.
