Het tijdperk van Dark Souls loopt ten einde. Pure actiegames nemen het over.

Het is moeilijk om de volkomen doordringende invloed daarvan te ontkennen Donkere zielen de afgelopen tien jaar een rol heeft gespeeld bij videogames als geheel. Het voelt alsof elke Game Awards- of Summer Game Fest-showcase gevuld is met een zestal of meer grimmige dingen Zielsachtigenen zelfs games die Dark Souls niet rechtstreeks proberen na te bootsen, hebben geprobeerd een soort ‘Souls’-element aan te passen – zoals de Star Wars Jedi-spellen. En hoewel er genoeg fantastische Soulslikes zijn, is een ongelukkig neveneffect van de opkomst van het genre de dood van personage-actiegames, snelle combo-gerichte ervaringen zoals de originele God of War-trilogie of Duivel mag huilen. Maar 2025 heeft fans van pure actiegames een sprankje hoop gegeven, niet alleen vanwege wat er dit jaar is uitgebracht, maar ook vanwege wat er aan de horizon staat. Actiespellen zijn terug, schat.

De PS2 was misschien wel het toppunt van zowel kwantiteit als kwaliteit voor dat specifieke actiespel, dat je vaak ‘karakteractie’ of ‘stijlvolle actie’ noemt. Deze games waren vrijwel uitsluitend gericht op het daadwerkelijke gevoel en de stroom van gevechten, waardoor je lange combo’s, gekke luchtcombo’s en brute executies aan elkaar kunt koppelen. Hoewel karakteractiegames vaak upgradesystemen bevatten, zijn ze meestal extreem ingetogen – en meer een manier om nieuwe combo’s en bewegingen te ontgrendelen die je in gevechten kunt gebruiken. Souls-games gaan in vergelijking veel meer over het methodisch opbouwen van je personage en het aanpassen aan vijandelijke movesets, hoewel ze ondubbelzinnig ook in de actiecategorie vallen. Maar er is een enorm verschil tussen de stijl en de toon van karakteractie en Soulslike, en het is overduidelijk dat er de afgelopen jaren één heeft gewonnen.

Het is niet zo moeilijk om een ​​paar redenen te bedenken waarom. Na het PS2- en vroege PS3-tijdperk kenden filmische, verhalende games een enorme bloei – en hoewel veel personage-actiegames goede verhalen hadden, waren ze vaker wel dan niet gefocust op die kernarcade-achtige ervaring. De Dark Souls-games bevinden zich op het snijvlak tussen actie en verhaal, waardoor je terechtkomt in een vernietigde, raadselachtige wereld vol stukjes overlevering en een fascinerend niet-lineair verhaal om te ontdekken. Souls-games raakten perfect aan enkele van de grootste trends in videogames, terwijl karakteractie dat gewoon niet deed.

Maar zoals bij alle trends veranderen en verschuiven de getijden en is er meer vraag dan ooit naar die ‘pure’ gameplay-ervaringen – naar games die zich echt verdiepen in complexe mechanica en die combineren met inventieve vertelstijlen of werelden. We zien zoveel ontwikkelaars creatiever dan ooit tevoren zijn met het actiegenre, en 2025 was een absoluut smorgasbord van geweld.

We hebben vooral een verrassend aantal opwekkingen gezien van slapende franchises. Ninja Gaiden had niet slechts één, maar twee herinterpretaties Woedend En Ninja Gaiden4 — nieuw leven blazen in zowel de 2D sidescroller als de 3D-games. Beide games spelen in op het ‘gevoel’ van hun actie, maar op verschillende manieren. Woedend draait helemaal om het in een flow-toestand komen, waarin je naadloos vijanden elimineert terwijl je door het level platformt – de game wil dat alles zo natuurlijk aanvoelt dat je er niet eens aan denkt. In de tussentijd, Ninja Gaiden4 draait helemaal om het benutten van de diepgeworteldheid van de strijd – je laten genieten van het absurde bloedvergieten dat je ontketent, en je een breed scala aan combo’s geven om dat te doen.

Een andere opleving is Shinobi: kunst van wraakeen briljante comeback voor een van Sega’s langst sluimerende franchises, waarin vechtgame-mechanica wordt gecombineerd met Metroidvanias op een manier die we nog nooit eerder hebben gezien. Vervolgens worden er een aantal van de mooiste kunstwerken die je ooit hebt gezien bovenop gelegd.

Hades 2 verdubbelt de actie van de eerste game met een groot aantal nieuwe opties en modifiers, waardoor het gevoel wordt versterkt voor een van de meest voortreffelijk responsieve actiegames die je niet alleen dit jaar, maar aller tijden zult vinden. In dezelfde geest, Absoluut creëert een unieke mix van beat ‘em ups en roguelikes die nog nooit eerder is gedaan. En dat moet ik uiteraard vermelden Geest van Yoteieen prachtig vervolg dat zich echt richt op de samurai-ervaring en het gebruik van meerdere wapens, waarbij je je strategie ter plekke moet aanpassen, maar nog steeds die intense actie-sfeer van seconde tot seconde vastlegt.

Dit zijn allemaal slechts een handvol van wat we in 2025 hebben gezien; er zijn meer games waar ik uren over zou kunnen praten — Blade Chimaera, Ten zuiden van middernacht, Verloren ziel terzijde, Eeuwige strengenen zelfs Stervend licht: het beest. Al deze games leggen op de een of andere manier de nadruk meer op actie, en het zorgt ervoor dat het hele jaar verfrissend aanvoelt op een manier die de laatste paar simpelweg niet hebben gedaan. En hoewel dit jaar in een vacuüm op zichzelf al ongelooflijk was, heeft het ook de weg geëffend voor een mogelijk nog beter jaar in 2026 – nu steeds meer ontwikkelaars klaar zijn om hun visie op de evolutie van karakteractie te delen.

PhantomBlaze Zero is misschien wel een van de meest veelbelovende titels die volgend jaar uitkomt, een Chinese kungfu-punk-ervaring die strakke actie en een scala aan diverse wapens omarmt en spelers die spannende filmervaring geeft waar ze naar verlangden. Omgekeerd kreeg een uitgebreide kijkje achter de schermen bij de game eerder dit jaar, en in veel opzichten voelt het alsof het enkele van de groten uit het genre nabootst, vooral Duivel mag huilen.

Dan heb je Karmozijnrode woestijneen absurd ambitieus actiespel in de open wereld waarin je worstelbewegingen kunt uitvoeren terwijl je tegelijkertijd oude magische spreuken gebruikt. Het is een spel dat zo complex is dat ik er tijdens een demo van een uur niet helemaal mijn hoofd omheen kon vatten, maar het liet me wel snakken naar meer.

Van PlayStation, saros lijkt de kogelhelactie van te verfraaien Terugkerendnog steeds een van de allerbeste exclusives van de PS5 — en Marvel’s Wolverine ziet eruit als een van de meest bloederige games die we in een tijdje hebben gezien, passend bij een van de boosste superhelden die er zijn. Capcom heeft ook twee ongelooflijk veelbelovende actiespellen, van de puzzelschieter pragmatisch naar de langverwachte terugkeer van Onimusha met Weg van het zwaard, die sterk gericht is op intense één-op-één duels.

En nogmaals, er zijn meer spellen waar ik hier over zou kunnen nadenken; Square Enix’s eerste HD-2D-actiegame, De avonturen van Ellioteen bewerking van de bizarre cultklassieker uit 1990 Samoerai Pizza Kattenen die van Game Freak Beest van reïncarnatie. Als zelfs de helft van de actiegames die in 2026 verschijnen, resultaten opleveren, zal het zelfs beter zijn dan dit jaar – en dat zegt echt iets.

Maar het overkoepelende punt hier is dat we steeds meer ontwikkelaars zien die bereid zijn risico’s te nemen op zowel nieuwe ideeën als het terugbrengen van oude. Ik heb meer dan een dozijn games op een rijtje gezet die iets geheel nieuws doen of elementen uit twee verschillende genres combineren op manieren die we nog niet eerder hebben gezien – en dat allemaal terwijl we inspelen op een reëel verlangen van spelers naar mechanisch bevredigender actiegames.

In veel opzichten was de opkomst van Soulslikes een indicatie voor de stagnatie van de videogame-industrie: een verlangen om in te spelen op trends en veel te winnen met veilige weddenschappen. En het is ongelooflijk verfrissend om te zien dat een aantal ontwikkelaars zich daaruit proberen terug te trekken. De game-industrie heeft nog steeds te maken met een overvloed aan problemen, van massaontslagen tot de aantasting van private equity – maar de creativiteit en vindingrijkheid van de mensen ter plaatse die games maken, vooral actiegames, hoort daar niet bij.