Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Ik kan niets angstaanjagender bedenken dan naar een nieuw huis verhuizen, me settelen en aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven beginnen, om er vervolgens achter te komen dat iemand die ik niet ken de hele tijd onder hetzelfde dak heeft gewoond, mijn eten heeft opgegeten, mijn toilet heeft gebruikt en door mijn sokkenla heeft gerommeld. Hoewel ik niets te verbergen heb in mijn sokkenla (tenzij je mijn sokken als belastend beschouwt), is het nog steeds een inbreuk op de privacy die ik niet lichtvaardig opvat. Dit is precies het soort nachtmerrie dat zich in 1992 afspeelt De zwervereen komische thriller die begint met een duidelijk conflict, maar langzaam de ster laat denken dat zo’n indringer helemaal niet bestaat en in plaats daarvan een creatie kan zijn van zijn zich ontrafelende geest.
Voortdurend spelen met je perceptie terwijl je probeert het mysterie ervan te ontrafelen, De zwerver maakt gebruik van het soort paranoia in de buitenwijken dat ervoor zorgt dat je wilt investeren in een geavanceerd beveiligingssysteem, om vervolgens de buurt uit te lachen omdat niemand gelooft dat je daadwerkelijk gevaar loopt, maar eerder de oorzaak ervan.
We gaan verder
De zwerver volgt Graham Krakowski van Bill Paxton, een financiële klerk die eindelijk op het punt staat de promotie binnen te halen waar hij naar op zoek is. Zijn harde werk loont en hij koopt een huis in de buitenwijken, maar komt meteen in ernstige problemen terecht. Op de dag dat hij intrekt, betrapt hij een dakloze man (Marshall Bell) die zich iets te comfortabel voelt in zijn nieuwe woning, alsof het kraken daar een routine was geworden lang voordat Graham met de makelaar sloot. Graham voelt onmiddellijk een dreigend gevoel van onbehagen omdat hij niemand in zijn leven ervan kan overtuigen dat de man enige schade aanricht of zelfs maar bestaat.
Eerst brengt Grahams beste vriend en werkmaat, Chuck (Marc McClure), de nacht door om hem te kalmeren, maar hij ziet hoe Graham slaapwandelt en zich vreemd gedraagt. De zaken escaleren wanneer Graham de zwerver laat arresteren wegens vermeend openbaar urineren, maar de autoriteiten wijzen zijn paniek nog steeds af. Het duurt niet lang voordat de zwerver weer op straat staat, waar hij Graham blijft kwellen, die op dit moment de enige persoon is die verontrustende ontmoetingen met hem heeft gehad. Grahams vriendin, Edie (Mitzi Kapture), wordt uiteindelijk na een uitbarsting te veel over de rand geduwd, waardoor hij achterblijft nadat hij een groot deel van zijn spaargeld heeft uitgegeven aan nieuw meubilair en een hightech beveiligingssysteem dat duidelijk niet goedkoop was.
Kort daarna vinden er twee moorden plaats, en Graham gelooft dat de zwerver verantwoordelijk is. Het toeval wil dat hij te maken heeft met een slimme kwelgeest, iemand die geen tijd verspilt met het beschuldigen van hem voor de misdaden door bewijsmateriaal in het huis te planten. De zwerver heeft ondanks het nieuwe hek, de verlichting, de camera’s en de sloten nog steeds gemakkelijk toegang tot het terrein, terwijl Graham aan zichzelf begint te twijfelen en zich afvraagt of hij zijn grip verliest. Zou hij verantwoordelijk kunnen zijn voor de moorden en zich de zwerver kunnen voorstellen als een coping-mechanisme? Of is hij de enige die de situatie ziet zoals ze is?
Bill Paxton is in zijn element
Even absurd als De zwerver krijgt, Bill Paxton gaat all-in op het uitgangspunt. Alleen al zijn gezichtsuitdrukkingen zijn zo geanimeerd dat je niet anders kunt dan voor hem duimen terwijl zijn leven verscheurd wordt door de zwerver. Terwijl hij zijn knobbels pakt en wanhopig probeert vooruit te komen, raakt hij steeds meer losgeslagen, wat het idee versterkt dat hij misschien niet in de juiste gemoedstoestand verkeert.
Hij jongleert met relatieproblemen en toenemende financiële problemen, omdat de zwerver weigert hem met rust te laten, en hij gaat zo hard in de spiraal dat het onmogelijk wordt om te zeggen of zijn ervaringen legitiem of verzonnen zijn. Dat maakt echter niet uit, want Paxton heeft zoveel plezier bij het doorzoeken van elk decorstuk dat het je niet meer uitmaakt hoe deze reis eindigt en gewoon geniet van de chaos.
Niet zo surrealistisch als die van 1991 De donkere achteruit, De zwerver is een van die losgeslagen komische thrillers die altijd het gevoel hadden dat ze voorbestemd waren voor een cultstatus. Het uitgangspunt is echter het onderwerp van nachtmerries, omdat we zo nu en dan echte beelden van huisbeveiliging online zien lekken die onze ergste angst bevestigen.
Soms woont er daadwerkelijk iemand in uw kruipruimte en sluipt hij alleen naar buiten voor een hapje terwijl u slaapt of een dagje weg bent. Hoewel het idee om niet alleen te zijn in je eigen privéruimte terecht gruwelijk is, De zwerver laat zien dat als het jou niet overkomt, het heel grappig kan zijn om iemand anders uit elkaar te zien vallen.
De zwerver wordt gestreamd op Tubi.
