Door Robert Scucci
| Gepubliceerd
Metaforen zijn er in talloze soorten en maten, en soms zijn ze ronduit belachelijk om hun punt duidelijk te maken. 2019’s Kont jongengeschreven en geregisseerd door Tyler Cornack, is een metafoor voor verslaving en dwangmatig gedrag die door zijn absurde opzet en uitvoering een beetje naar methaangas ruikt. Ik kan niet met een goed geweten zeggen dat films leuk zijn Kont jongen zijn voor iedereen, maar ik voel zelf de drang om uit te leggen waarom zo’n waanzinnig stomme film eigenlijk beter werkt dan je ooit zou verwachten.
Een mysterie over vreemde voorwerpen en mensen die aan de achterkant van een man verdwijnen, waardoor een detective op de rand van waanzin drijft. Kont jongen speelt het recht af als een neo noir-misdaadthriller, maar doet dit op de meest eigen manier die je je maar kunt voorstellen. Alleen al vanwege zijn ambitie is het de moeite van het kijken waard, maar wees gewaarschuwd: sommige sequenties zijn te veel om te verdragen.
Een hardgekookt methaanmysterie
Kont jongen draait om twee hoofdpersonages, Chip Gutchell (Tyler Cornack) en Russel Fox (Ryler Rice). Chip is een IT-specialist die een onbevredigende baan heeft, en Russell is een alcoholische detective die altijd één tegenslag verwijderd is van een terugval. Nadat hij zijn eerste prostaatonderzoek heeft ondergaan, raakt Chip gefixeerd op het inbrengen van voorwerpen in zijn achterste, wat argwaan wekt bij zijn familie, vrienden en collega’s. Zijn verslaving begint klein, waarbij tv-afstandsbedieningen en stukken zeep betrokken zijn, maar escaleert snel wanneer huisdieren en andere, veel minder subtiele artefacten beginnen te verdwijnen.
Chip ontmoet rechercheur Russell Fox voor het eerst tijdens een AA-bijeenkomst en wordt zijn sponsor. Volgens Chip maakt het niet uit waar die vandaan komt, zolang hij maar de een of andere vorm van verslavingszorg krijgt en geeft. Russel is zich nog steeds niet bewust van de ware aard van Chips gedrag en wordt betrokken bij een onderzoek nadat een incident op de ‘breng je kinderen naar het werk’-dag leidt tot de verdwijning van de zoon van Chips baas. Russell vermoedt dat Chip het ondenkbare doet en gebruikt zijn kont als een middel om de mensen om hem heen in zich op te nemen. Russel wordt het politiebureau uitgelachen en belandt in een terugval.
Een aangrijpende en scherpe kijk op verslavend gedrag
Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat films leuk vinden Kont jongen richt zich op een zeer specifiek publiek en zal niet elke kijker overtuigen. Het is een volkomen absurd verhaal dat nog belachelijker wordt gemaakt door de bereidheid van iedereen om het volledig eerlijk te spelen. De procedurele stukjes van de politie kunnen net zo goed uit een David Fincher film, waarin belastende diskettes, plaquettes, kinderen en dieren in Chip’s kont verdwijnen, terwijl zijn AA-sponsee, die toevallig een uiterst getalenteerde detective is, het mysterie moet oplossen.
Belachelijkheid terzijde, Kont jongen biedt een verrassend directe kijk op verslaving en hoe dwangmatig gedrag de overhand kan krijgen als er niets aan wordt gedaan of als er geen goed ondersteuningsnetwerk is. Zowel Chip als Russell zijn gebrekkige individuen die worstelen met problemen die ze niet alleen kunnen overwinnen, en hun verhalen komen samen in een meedogenloos kat-en-muisspel.
Russel, vertrouwend op ouderwetse politie-intuïtie, heeft moeite om nuchter te blijven terwijl hij op jacht gaat naar wat volgens hem een beruchte bandiet is. Chip, op het hoogtepunt van zijn verslaving, is blind voor de manier waarop zijn daden niet alleen zijn eigen welzijn beïnvloeden, maar ook het welzijn van degenen die het dichtst bij hem staan.
Het bekijken waard, maar wees voorzichtig
Onder zijn donkere humor en uitgestreken levering, Kont jongen gebruikt zijn overdreven premisse om twee vormen van te laten zien verslaving voortdurend in conflict. De worstelingen van Russell zijn universeel en gemakkelijk over het hoofd te zien, omdat we allemaal wel iemand kennen die een beetje te veel drinkt en beweert dat hij kan stoppen, maar dat nooit helemaal doet.
Door diezelfde verslavende energie te kanaliseren in zoiets krankzinnigs als het in je kont duwen van voorwerpen, voelt de dwang plotseling ernstiger omdat de fysieke verplichting alleen onmogelijk te negeren is. Beide mannen zijn overgeleverd aan hun impulsen en machteloos om zichzelf met conventionele middelen te helpen. Terwijl ze dieper en dieper in dit Chip-gat duiken, stelt de fictie vast dat ze gedwongen worden harde lessen te leren op manieren die voor geen enkel zintuig prettig zijn.
Kont jongen wordt gratis gestreamd op Tubi.
