Hanaé Sanchez vindt het moeilijk om zichzelf te omschrijven, maar toen ze een multidisciplinair tweeluikproject samenstelde, dat bestaat uit een korte film en een zine, realiseerde ze zich dat haar identiteit, achtergrond en kunst diep met elkaar verweven waren. Nadat ze haar A-Levels en een basisjaar beeldende kunst in Frankrijk had afgerond, studeerde ze bewegend beeld aan UAL, waar ze vaardigheden verwierf op het gebied van schrijven, regie en ontwerp. Het hoogtepunt van Hanaé’s studies werd Eindelijk, bewijs van haar veelzijdige interesse in bewegende en gedrukte beelden.
Op een manier om opnieuw verbinding te maken met haar Khmer, Zuidoost-Aziatische en Cambodjaanse erfgoed en om “frustratie om te zetten in creatie”, bracht Hanaé design, animatie, verhalen vertellen en live action samen in haar allereerste film. “In de kern gaat het werk over het verbinden met een ouder op die onuitgesproken, onvoorwaardelijke manier, en over het durven nemen van het verleden in eigen handen om het lot te keren”, vertelt Hanaé. “Sommigen beschouwen de film misschien als een beetje experimenteel, vooral in een wereld van onmiddellijkheid waarin van je wordt verwacht dat je binnen enkele seconden je punt duidelijk maakt. Maar voor mij is dat precies het punt: het verleden, hoewel onveranderlijk, wordt altijd herschreven in het heden.”
De opvallende film combineert fantasmagorische animatie met zachte zwart-wit live-action en vertelt een soort cerebrale thriller waarin een man in en uit fractale, kobaltdromen valt. In de monochrome beelden gaan achtergronden gevuld met Zuid-Aziatische meubels en decoraties over in vage grijstinten, waardoor de genegeerde persoonlijke geschiedenis van de hoofdpersoon wordt ingekapseld. De chaotische binnenwereld van de hoofdpersoon manifesteert zich in snelle stukken, sinistere strijkers en het versterken van geluiden om hem heen, maar houdt de kijker op afstand met spectrale animaties die de arthouse-invloeden van de film accentueren.
