Om de een of andere reden zijn de eerste Hollywood-rollen van Tom Hardy oorlogsverhalen. Misschien herinner je je een jonge Hardy uit de HBO-opleiding ‘Band of Brothers’, wat net zo uitdagend was als zijn volgende optreden, ‘Black Hawk Down’ van Ridley Scott. Privé spelen bij Easy Company voor zijn televisiedebuut op HBO was natuurlijk niet eenvoudig, aangezien Hardy niet veel ervaring had voor de camera en te maken kreeg met een enorme druk om zichzelf te bewijzen. Hetzelfde kan gezegd worden over zijn speelfilmdebuut, aangezien Hardy’s personage ook gebaseerd was op een echte Army Ranger nog steeds getraumatiseerd door de Slag om Mogadishu. Voordat de acteur zijn grote doorbraak kreeg in ‘Star Trek: Nemesis’, was Hardy al verschenen in weer een andere oorlogsfilm waarin ook een aantal behoorlijk grote namen speelden (maar die toen nog niet zo bekend waren). Ik heb het over Hardy’s compleet vergeten acteerdebuut, ‘The Trench’.
“The Trench” uit 1999 is geen gruwelijke film, maar hij is zeker zo behandeld. Om te beginnen heeft het niet genoeg recensies op Rotten Tomatoes om een totaalscore te krijgen, en de beperkte bioscoopuitgave heeft daar zeker niet aan bijgedragen. Dit was ook het regiedebuut van romanschrijver William Boydwat, gecombineerd met het sombere onderwerp van de film, bijdroeg aan de over het hoofd geziene status ervan. Achteraf gezien beschikt “The Trench” over een gestapelde cast, waarbij onder meer Daniel Craig, Cillian Murphy en Ben Whishaw (!) deel uitmaken van het ensemble. Helaas was geen van deze acteurs in 1999 een grote naam, aangezien ze alle drie na het begin van de jaren 2000 mainstream succes begonnen te genieten.
Hardy’s rol als achtergrondsoldaat wordt niet genoemd – het is een knipperende verschijning die op geen enkele zinvolle manier bijdraagt aan het verhaal. Laten we, met dat in gedachten, praten over “The Trench” en of het iets waardevols te bieden heeft.
The Trench is geen meesterwerk, maar het is beter dan je zou verwachten
Boyds “The Trench” biedt een aangrijpende momentopname van de 48 uur voorafgaand aan de Slag aan de Somme. Het verhaal begint met een jonge Billy (Paul Nicholls), die de onvermijdelijke aftelling naar de ondergang alleen moet doorstaan nadat zijn gewonde broer naar huis is gestuurd. Hij wordt omringd door een brede cast van kleurrijke personages, waaronder de ervaren sergeant Telford Winter (Craig), de zenuwachtige groentje Rookwood (Murphy) en de zachtaardige soldaat James Deamis (Whishaw). Er is ook Tommy (James D’Arcy), die voortdurend op zijn hoede is voor zijn superieuren, die denken dat alles uit de kast halen op het slagveld een goede strategie is. Samen maken deze personages een goede indruk en dragen ze bij aan de tragedie die iedereen later overkomt als ze letterlijk in de loopgraven zitten.
Craig is hier duidelijk het hoogtepunt, maar je ziet al een uitzonderlijk potentieel in Murphy’s optredensamen met een jonge Whishaw in zijn debuutrol. Nicholls en de anderen zijn ook behoorlijk goed, maar krijgen niet de kans om meer te doen dan wat hun thematische archetypen beloven. Als je nieuwsgierig bent naar deze intrigerende vroege uitvoeringen, dan is “The Trench” de moeite waard. Dat gezegd hebbende, dit is niet een van die verbazingwekkende oorlogsfilms die iets nieuws te zeggen hebben, ook al is het verhaal bruikbaar genoeg om meeslepend te zijn. De spanning in het verhaal ligt in het lange wachten op de gewelddadige onvermijdelijkheid van oorlog, samen met de angsten die daarmee gepaard gaan. Elke droom wordt op brute wijze verpletterd tegen de tijd dat de film zijn hoogtepunt bereikt.
Qua toon is Boyds visie rauw en authentiek, en met een beperkt budget wordt veel bereikt, waardoor ‘The Trench’ een degelijke genrefilm is met prima vertolkingen.
“The Trench” is te bekijken op Prime Video.
