Waar sommige foto’s bekende stoffige groene tapijten en met rook besmeurde gordijnen tonen, toont de volgende een ander soort gewoon Amerikaans interieur: een kamer vol met geweren. Nadia’s confronterende aanpak wordt niet beter weergegeven dan door middel van wapens; Eén opvallende afbeelding toont een mooi mes versierd met een Amerikaanse vlaggreep – culturele geschiedenis en de implicaties van geweld in één.
Door het alledaagse te combineren met de rustige spanning van het Amerikaanse leven, vindt Nadia haar eigen jeugd opnieuw uit door middel van karakterstudie en een Hollywood-filmlens. “Ik herinner me de geur van spek, koffie of pizza, afhankelijk van het tijdstip van de dag. Kinderen renden gillend rond”, zegt Nadia. “Het huis was springlevend – er hing een gezellige sfeer in de chaos, en ik was op de leeftijd waarop ik elke vorm van discussie of disfunctioneren opwindend vond.” Nadia’s kenmerkende zelf-inserts zijn te zien naast deze zorgvuldig bedachte scènes, waardoor ze zichzelf transformeert in een personage dat eruitziet als een beroemd model dat verdwaald is geraakt in The Buckeye State.
Ontworpen om fysiek op een Bijbel te lijken, Heilig Ohio observeert zowel de complexiteit van het Amerikaanse platteland als de rustige gematigdheid van de christelijke theologie die de natie met elkaar verbindt. Op de ene afbeelding staat op een bord ‘waterbedden ‘n’ spullen’, een verwijzing naar de simpele kitsch van consumentenbeelden op het platteland, terwijl in een andere afbeelding twee mannen in de verte kijken terwijl op de achtergrond een gigantische dinosaurus opdoemt, waarmee Amerika wordt verwezen naar iets prehistorisch, bevroren in de tijd of vastgelopen in het verleden. Door regelmatig foto’s te tonen van ouderen, met kunstgebitten op tafels en kamers die eruitzien alsof ze aan de rand van de eeuw bewaard zijn gebleven, wordt Nadia’s bombastische en glanzende stijl hier weggeschraapt, waardoor de ware roest van herinnering en erfgoed wordt onthuld.
