De districtsrechtbank doet uitspraak over verhaal, ROSCA en openbaarmakingen

Het plan begon met een Craigslist-advertentie voor een huurwoning en eindigde met een Oordeel van $ 5,2 miljoen wegens overtredingen van de FTC Act, de Restore Online Shoppers’ Confidence Act, de Fair Credit Reporting Act en de Free Annual File Disclosures Rule. Voor een diepe duik in de fundamenten van de FTC, lees de mening het verlenen van de motie van de FTC voor een samenvattend oordeel tegen het Credit Bureau Center.

Voor consumenten die Craigslist doorzoeken, zullen advertenties voor een huurappartement in een prestigieus gebouw zeker hun aandacht trekken. Toen consumenten e-mailden voor meer informatie, werd de deal nog leuker. De ‘verhuurder’ (in het door de rechtbank aangehaalde voorbeeld was haar naam ‘Joyce’) reageerde met een spraakmakende boodschap over een parkeergarage, nieuwe apparaten, op maat gemaakte vloeren en andere voorzieningen waardoor consumenten naar de golfkartonnen dozen en omsnoeringsband reikten. Joyce aarzelde echter om de potentiële huurder een rondleiding te geven “totdat je gekwalificeerd bent” – wat betekende dat de persoon eerst zijn kredietrapport moest krijgen.

De behulpzame meid die Joyce was, voegde in haar e-mail een link toe naar een ‘betrouwbare, snelle’ bron: ‘Het enige wat u hoeft te doen is het formulier invullen en u ontvangt uw rapport.’ Joyce verzekerde de consument dat het rapport ‘meer een formaliteit voor ons was’ omdat ‘we ons niet druk maken om eventuele negatieve punten.’ “Ontvang eenvoudig uw rapport door HIER TE KLIKKEN.”

Maar toen mensen hun kredietrapport van de site kregen, schrok Joyce. Dat komt omdat er geen huurwoningen waren.

Er was geen verhuurder.

En er was geen Joyce.

In feite was de “huur” eenvoudigweg een schertsvertoning om verkeer naar sites te leiden die eigendom waren van het Credit Bureau Center (voorheen Myscore LLC) en eigenaar Michael Brown, die het eenmalige verzoek van de potentiële huurders om een ​​kredietrapport gebruikte om hen zonder hun toestemming in te schrijven voor kredietbewakingsdiensten en ongeautoriseerde maandelijkse kosten van $ 29,94 op hun creditcards te maken. Het verhuurprogramma was het werk van affiliate marketeers, die per klik werden betaald door – en met medeweten van – gedaagden Credit Bureau Centre en Brown. (Vorig jaar de FTC bereikte een schikking van $ 762.000 met dochterondernemingen Danny Pierce en Andrew Lloyd.)

Hier zijn slechts enkele citeerbare citaten uit de mening.

De aansprakelijkheid van de beklaagden voor de Craigslist-campagne van de aangesloten bedrijven

Het Hof oordeelde dat het Craigslist-plan “vol zat met materiële onjuiste voorstellingen die een redelijke consument waarschijnlijk zouden misleiden.” Hoewel Credit Bureau Center en Brown aanvankelijk betoogden dat ze niet aansprakelijk konden worden gehouden voor de daden van hun aangesloten bedrijven, gaven ze uiteindelijk toe dat ze het gedrag van hun aangesloten bedrijven “bekrachtigden” “door de voordelen van hun inspanningen te aanvaarden.” Maar zelfs als ze die concessie niet hadden gedaan, concludeerde het Hof dat de beklaagden “op de hoogte waren van het Craigslist-plan, maar het verkeer (en de inkomsten) die door dat gedrag werden gegenereerd, bleven accepteren.”

Vermeende “openbaarmakingen” op de website van de beklaagden

Als u op zoek bent naar inzicht in hoe een rechter online openbaarmakingen evalueert – bewoordingen, plaatsing, grootte, kleur, enz. – is dit een geweldige mening om te lezen. Ondanks het vertrouwen van de beklaagden op verklaringen in kleine lettertjes, “oordeelen rechtbanken routinematig dat verklarende tekst onvoldoende is om een ​​misleidende beschrijving te genezen, tenzij de tekst de algemene indruk verandert.” Na een gedetailleerde analyse te hebben uitgevoerd, oordeelde het Hof: “Hier is de netto indruk dat consumenten zich aanmelden om een ​​gratis kredietscore te verkrijgen, en niet om zich in te schrijven voor een dure maandelijkse dienst.”

De ‘vriendelijke fraude’-verdediging

In een poging het argument van de FTC te weerleggen dat het hoge terugvorderingspercentage van het bedrijf indicatief was voor bedrog, probeerden de beklaagden dit argument tevergeefs op de consumenten af ​​te wentelen. Zoals het Hof het omschreef: “De beklaagden komen tot een andere gevolgtrekking: dat al deze klanten betrokken waren bij ‘vriendelijke fraude’, waarbij ze zich doelbewust inschreven (voor) de diensten van CBC en vervolgens valselijk beweerden dat ze bedrog waren om zo te ontkomen aan het betalen voor de lidmaatschapsdiensten waarvoor ze zich hadden ingeschreven.” Het Hof verwierp die interpretatie en oordeelde dat zelfs als sommige consumenten op de hoogte waren van de dienst voor kredietmonitoring, “de vereiste niet is dat ‘elke klant’ door de beklaagde werd misleid, maar alleen ‘dat sommige klanten de strekking van de boodschap daadwerkelijk verkeerd begrepen.’”

De ROSCA-analyse

Het Hof heeft hier bijzondere aandacht aan besteed ROSCA’s eis dat de verkoper “duidelijk en opvallend” aan de consument “alle materiële voorwaarden van de transactie” bekendmaakt. Onder verwijzing naar het precedent dat tekst “begraven in kleine lettertjes” of “vermeld in afzonderlijke documenten met algemene voorwaarden” juridisch ontoereikend is, verwierp het Hof ook het argument van de beklaagden dat het twaalfpuntslettertype noodzakelijkerwijs duidelijk en opvallend was: “(D)e analyse van de openbaarmaking is noodzakelijkerwijs contextueel, wat betekent dat het Hof de tekst, ongeacht de grootte ervan, moet beschouwen in relatie tot de andere elementen op de pagina.”

Individuele aansprakelijkheid

Michael Brown, de eigenaar van Credit Bureau Center, theoretiseerde dat hij niet persoonlijk aansprakelijk mocht worden gehouden voor de daden van het bedrijf. Onder verwijzing naar de norm in FTC v. Amy Travel verwierp het Hof dat argument. Naast ander bewijsmateriaal haalde het Hof het feit aan dat Brown de websites van het bedrijf schreef, redigeerde en controleerde. Met betrekking tot de valse huuradvertenties van de aangesloten bedrijven was Brown “op zijn minst roekeloos onverschillig tegenover of opzettelijk onwetend van de waarheid.”

Het financiële middel

De beklaagden voerden een “reeks argumenten” aan tegen het opleggen van een financiële voorziening in deze zaak, juridische theorieën die door andere rechtbanken zijn verworpen. Ook dit Hof was niet overtuigd. Slechts één voorbeeld: “CBC en Brown vragen het Hof ook om bedrijfskosten en het verlies aan CBC-inkomsten te verrekenen. Maar restitutie probeert consumenten te beschermen tegen ‘economische schade’ door het volledige bedrag van het consumentenverlies terug te vorderen. Het Hof vindt het niet gepast om de terugvordering van consumenten te beperken om de gedaagden te compenseren voor de kosten van het beheer van een dienst die berustte op verkeerde voorstelling van zaken aan consumenten. ‘

Het bevel geldt in deze zaak alleen voor de verdachten, maar bevat een aantal opmerkelijke bepalingen die zijn toegesneden op de overtredingen.

1. Levenslange ban. Het bevel verbiedt de gedaagden levenslang om kredietbewakingsdiensten met een negatief optiekenmerk te verkopen.
2. Verplichte affiliate-monitoring. Gelieerde ondernemingen en aangesloten netwerken moeten al het promotiemateriaal dat zij namens de gedaagden willen gebruiken, ter goedkeuring aan de beklaagden voorleggen. Als affiliates advertenties weergeven die in strijd zijn met het bevel, moeten de beklaagden hun links uitschakelen en ze financieel afsnijden. De gedaagden moeten ook onmiddellijk alle klachten onderzoeken dat aangesloten bedrijven het bevel overtreden.
3. Negatieve toelichtingen op opties. Het bevel voorziet in speciale beschermingsmaatregelen – waaronder duidelijke en opvallende openbaarmaking van de totale kosten en de frequentie van de kosten – als gedaagden andere producten of diensten met negatieve optiekenmerken verkopen.