True Whitaker wilde haar auditie voor elkaar krijgen “Ik hou van LA,” of, destijds, het ‘Untitled Rachel Sennott Project’.
Ze voelde een sterke band met de rol en droomde ervan samen te werken met Sennott, de maker en ster van de show. Maar op de dag dat ze haar auditie moest opnemen, waren haar vrienden allemaal op het strand, dus had ze maar één persoon tot wie ze zich kon wenden voor hulp bij het doorlopen van de scène: haar met een Academy Award bekroonde vader.
Het was de eerste keer dat True en haar vader, Bos Whitaker, hadden samengewerkt aan een auditie, en ze zei dat ze urenlang de materialen hadden doorgenomen. Tegen het einde zei ze dat ze er allebei vertrouwen in hadden dat ze het zou boeken.
“Hij zei: ‘Het zou beschamend zijn als je het niet begrijpt, want ze weerspiegelt serieus een deel van jou en ik heb echt het gevoel dat je het daar wel mee zou kunnen nemen'”, zei ze. “En ik dacht: ‘Dat denk ik ook.’ Ik heb nog nooit zo’n sterk gevoel voor een personage gehad. Ik voelde me op een bepaalde manier gezien.”
De rol in kwestie was voor Alani Marcus, een hoofdpersonage in de HBO-serie en de dochter van een prominente Hollywood-filmmaker. Natuurlijk zijn er parallellen tussen Whitaker en Alani wat betreft hun afkomst en privileges – Whitaker ontkent dat niet. Maar de connectie reikt veel verder dan het nepo baby-label. De ‘botten’ van de acteur en het personage zijn vergelijkbaar, zei ze.
“Ze was net een lichte versie van mij, of een versie van mij die met hun trauma is omgegaan, redelijk goed, behoorlijk positief. Ze zou ook een Kreeft moeten zijn (zoals ik), maar ze is misschien niet zo betraand. Ze lijkt de hele tijd zo optimistisch te zijn, als een scheve optimist, “zei ze.
‘En natuurlijk ben ik niet zo donker en eng, maar weet je, ik ben door het leven gegaan, ik ben 27. Ik woon in New York en het is hier behoorlijk eng’, voegde ze er lachend aan toe.
“I Love LA” ging eerder deze maand in première en volgt een groep creatievelingen van eind twintig die door de chaos van hun leven en carrière in Los Angeles navigeren (HBO heeft de serie onlangs vernieuwd voor een tweede seizoen). Sennott speelt Maia, die in talentmanagement werkt en vervolgens haar vriendin, de mercuriale influencer Tallulah (Odessa A’zion). Jordan Firstman speelt Charlie, een ondernemende stylist van beroemdheden. Alani rondt de groep af als de luchtige, spiritueel ingestelde vriendin die, in tegenstelling tot alle anderen, niet bezig is haar carrière vooruit te helpen.
“Ik ben uiteraard niet zo donker en eng, maar weet je, ik ben door het leven gegaan, ik ben 27”, zegt acteur True Whitaker.
(Christina House / Los Angeles Times)
Whitaker zei dat de cast en creatievelingen de show aanvankelijk beschouwden als ‘Entourage’ voor ‘it’-meisjes.’ Het maakt ook gebruik van en weerspiegelt “hoe belachelijk de meeste twintigers zijn en ook hoe belachelijk de wereld om ons heen is”, zei Whitaker.
De acteur zei tijdens een Zoom-oproep vanuit haar appartement in New York City dat ze zich aangetrokken voelde tot de rol toen ze een vriendin hielp bij het filmen van een auditie voor Tallulah door de regels van Alani buiten de camera voor te lezen. De scène concentreerde zich op een debat over bij welke hotspot-bakkerij Maia’s verjaardagstaart vandaan moest komen: Milk Bar of Sweet Lady Jane. Whitaker besefte dat de cadans van het personage, de passie waarmee ze sprak en zelfs Alani’s bakkerijvoorkeuren de hare weerspiegelden.
Alani is “duidelijk een Sweet Lady Jane-meisje”, zei Whitaker, en merkte op dat haar overleden moeder, Keisha Nash Whitaker, grote gelegenheden markeerde met taarten uit de bakkerij, waaronder de babyshower toen ze True verwachtte, en True’s eerste verjaardag.
Het niveau van begrip dat ze had van Alani, en Whitakers verlangen om haar menselijker te maken, maakten van een personage dat als onbetrouwbaar, onwetend of zelfs irritant had kunnen worden gezien, een heerlijk zelfbewuste favoriet bij de fans.
Alani wordt voor het eerst gezien in de serie terwijl ze uit de achterbank van een SUV stapt en haar chauffeur vraagt daar te wachten terwijl de groep “gewoon een rondje gaat doen” rond het Silver Lake Reservoir. Even later smeekt ze Charlie om een ‘lelijke kerel’ in te huren om zijn belastingen te betalen, en ze veegt een betaaldag van $ 10.000 die Tallulah krijgt af als ‘niets’. Later in de serie komt ze per ongeluk een vergadering binnen bij het productiebedrijf van haar vader en neemt ze deel als de ‘VP van creatieve projecten’ – een titel waarvan ze zelf toegeeft dat die nep is – en beschrijft een gekke jeugd vol rijkdom en privileges (en enigszins afwezige ouders).
In een aparte oproep juichte Sennott het vermogen van Whitaker toe om het personage zo warm te maken, ondanks haar verheven opvoeding en haar buitensporige wereldbeeld.
“Ze brengt gewoon zoveel hart in het personage – een personage waar je zo gemakkelijk over zou kunnen oordelen of er een soort gevoel voor zou kunnen hebben”, zei Sennott. “Ze heeft gewoon veel hart en diepte toegevoegd aan Alani… Het is een moeilijke balans, maar ik heb het gevoel dat ze het echt goed heeft gedaan.”
In aflevering 2 geeft Alani advies aan medewerkers van het productiebedrijf van haar vader als ze haar vertellen dat ze een tv-serie maken die lijkt op een ‘Gen-Z ‘Clueless’. ”
(Kenny Laubbacher / HBO)
Sennott zei dat het personage aanvankelijk kouder moest zijn dan de Alani in het eindproduct, maar na een ontmoeting met Whitaker vond ze de acteur “grappig, lief en warm, en je houdt gewoon van haar, wat ze ook zegt.” Sennott en de schrijvers pasten het personage vervolgens aan om ‘een deel van haar warmte en oprechtheid vast te leggen’.
Hoewel ze toegaf dat ze ‘niets goeds van plan was’ als middelbare scholier aan de Oakwood School in North Hollywood, zei Whitaker dat haar opvoeding niet zo wild was als die van Alani, en dat ze niet het verlangen van het personage bezit om haar achternaam te laten varen. Toch aarzelde Whitaker niet om te spelen met de trope van een rijke jongen uit LA die profiteerde van vriendjespolitiek.
Het enige wat ze zich afvroeg was of het spelen van de rol te opdringerig was, maar uiteindelijk besloot ze dat het grappig was – en dat ze het goed kon doen.
“Ik heb geleefd als mezelf, als een ‘nepo-baby’, als de dochter van mijn vader en mijn moeder, en dus begrijp ik die ervaring, en ik schaam me er net als Alani niet voor’, zei ze. “Ik ben alleen maar trots op mijn ouders en zo trots op mijn vader omdat hij zo’n invloedrijke carrière heeft gehad. Hij is zo’n inspiratiebron.”
De vierde aflevering van de serie, die zondag wordt uitgebracht, onthult dat Alani een diepe verliefdheid op beroemdheden heeft Elia Houtster van de ‘Lord of the Rings’-franchise. De bemanning wordt uitgenodigd voor een feestje bij hem thuis, maar als ze aankomen, is hij nergens te bekennen. Dat is totdat Maia en Alani een bord negeren om beneden te blijven en hem aantreffen in zijn slaapkamer terwijl hij YouTube-video’s kijkt op een grote tv; de laatste raakt in paniek en verlaat de kamer. Nadat Alani haar kalmte heeft herwonnen, komen ze weer binnen en raken snel bevriend met Wood, die een overdreven, borderline agorafobische versie van zichzelf speelt. Hij stelt voor dat Alani en Maia een gewaad aantrekken om op zijn bed te gaan zitten, waardoor de meisjes zijn vreemde maar warme sfeer gaan zien als een uitnodiging voor een trio. Het resultaat is dat Wood een waanzinnige inzinking krijgt terwijl een clip van Smash Mouth’s “All Star” uit “Shrek” op de achtergrond speelt. (“We hebben de situatie verkeerd geïnterpreteerd”, roept Maia uit.)
Toen ze het script voor de aflevering kreeg, gooide Whitaker, die toegeeft dat ze “geen ‘Lord of the Rings’-meisje was toen ze opgroeide”, de films kapot, gretig om de capriolen in de scène uit te voeren. Ze kwam ook op het idee om wat Elfs te improviseren, de fictieve taal van JRR Tolkiens romans. Ze was nerveus – ze maakt duidelijk dat ze “niet vloeiend” is – maar het was een keuze die zijn vruchten afwierp, en het moment haalde de finale. “Ik zal altijd van je houden, Elia!” roept ze in de taal terwijl Alani en Maia vluchten.
Whitaker zei dat Wood verrast en onder de indruk was van de improvisatie. In een afzonderlijk telefoongesprek zei Wood dat de toevoeging van Elvish “mijn hoofd verbaasde. Wat ongelooflijk om op de scène te brengen.”
Wood, die zei dat hij er doorgaans voor terugdeinst om welke versie van zichzelf dan ook op het scherm te spelen, was geïnteresseerd in het zien van het script nadat Sennott hem benaderde omdat hij een fan was van haar eerdere werk. Toen hij zag wat er op de pagina stond, vond hij het ‘onmiskenbaar grappig’. Het werken met Sennott en Whitaker gedurende de twee dagen dat ze hun scènes opnamen, was “een heel leuke omgeving om in te spelen”, zei hij. Hij prees de scherpe komische timing van Whitaker en de unieke keuzes die ze maakte in haar optreden gedurende de serie.
“Ze speelt een personage dat behoorlijk moeilijk te spelen is: hyperzelfbewust, maar niet superintelligent. Het is moeilijk om vaag te spelen, omdat het heel breed kan zijn, maar haar werk is zo intelligent en zo genuanceerd”, zei hij. “Ze denkt echt na over manieren om wat ze doet te verbeteren en te spelen in de context van dat personage. Ik hou van haar werk. Ze is een van de grappigste delen van de show.”
Whitaker zei dat haar hersenen “absoluut een grappige plek zijn” en schrijft het gevoel voor humor van haar moeder toe voor het bepalen van haar eigen scherpte.
(Christina House / Los Angeles Times)
Whitaker zei dat ze het gevoel heeft dat ze altijd behoorlijk grappig is geweest – dat dankt ze aan de snelle humor van haar moeder – maar ze kwam nog steeds met een vleugje angst in “I Love LA” terecht en noemde zichzelf de “meest groene” acteur in de hoofdcast. Maar de ondersteunende omgeving hielp haar om zich te ontspannen en te verkennen. De cast was meer geworden dan alleen medewerkers en had tijdens het filmen van de show echte, betekenisvolle vriendschappen ontwikkeld. Whitaker verontschuldigde zich voor een sms-bericht dat tijdens ons gesprek binnenkwam: ‘De castgroepchat blaast me op’, zei ze.
Een groot deel van haar ervaring met de serie is een wensvervulling geweest, deels omdat ze jaren voordat ‘I Love LA’ in ontwikkeling was, al met Sennott had samengewerkt, maar vooral omdat ze er al sinds haar kindertijd van droomde acteur te worden. Ze voelde zich in haar vroege jaren geïntimideerd om acteren te benaderen vanwege de passie van haar vader voor het vak.
De oudste Whitaker zei tegen haar: “Als je wilt gaan acteren, moet je het op de juiste manier doen en studeren. Je wordt niet zomaar iemand die zegt: ‘Ik ga acteren.’ Dat is niet zo. Het is een kunstvorm en vaardigheid die je moet aanscherpen en waarvan je de geschiedenis moet leren kennen.’ ”
Hij adviseerde haar ook om voorzichtig te zijn met de projecten waaraan ze deelnam, en merkte op dat alles wat ze zou doen haar archief zou vormen, haar nalatenschap.
“Ik kon geen ander project bedenken dat op dit moment perfecter voor mij zou zijn”, zei Whitaker. “Het is iets waar ik voor altijd zo blij mee zal zijn om eraan verbonden te zijn.”
