Home Amusement Deze onderbelichte misdaadthriller uit 2010, gestreamd op Prime Video, verdient uw aandacht

Deze onderbelichte misdaadthriller uit 2010, gestreamd op Prime Video, verdient uw aandacht

16
0

Kelly Reichardt komt nauwelijks ter sprake in gesprekken over de beste regisseurs die vandaag de dag werken, maar ze verdient het zeker. ‘Wendy & Lucy’, ‘Bepaalde vrouwen’, en ‘Showing Up’ demonstreert de tederheid van een filmmaker die films maakt over gewone mensen in een staat van vrije val zonder de luxe van vangnetten. Het kenmerkende minimalisme van Reichardt maakt het moeilijk om haar werk aan te bevelen aan een informeel publiek, omdat haar films er vaak van worden beschuldigd ’traag en saai’ te zijn, iets waar ik het niet meer mee oneens kan zijn. Er schuilt een eerlijkheid in haar werk die bestaat uit langdurige stiltes, naturalistische verlichting en serene landschappen. Samen illustreren ze hoe klein en toch seismisch haar personages zijn in het grotere geheel. Neem bijvoorbeeld haar film ‘The Mastermind’ uit 2025, die alle ideeën schuwt van wat je normaal gesproken zou verwachten van een film over een kunstdief (hier gespeeld door Josh O’Connor). Haar films voldoen niet aan de structurele conventies waaraan reguliere bioscoopbezoekers gewend zijn, en dat maakt ze zo meeslepend.

Nu wordt een van Reichardts meest toegankelijke films, ‘Night Moves’ uit 2013, gestreamd op Prime Video. Het is een ongelofelijke, langzaam brandende thriller die lang niet zoveel aandacht krijgt als de rest van haar oeuvre, maar toch evenveel lof verdient. De film volgt drie radicale milieuactivisten die een hydro-elektrische dam in Oregon willen opblazen, die allemaal vanuit verschillende perspectieven naar de missie komen. Josh (Jesse Eisenberg) is een diepgewortelde activist die er het meest standvastig voor zorgt dat alles waterdicht is. Harmon (Peter Sarsgaard) is ondertussen een voormalig marinier die affiniteit deelt met de meer destructieve aard van het werk. En dan is er Dena (Dakota Fanning, een hoogtepunt zoals altijd), een rijke New England-transplantatie die deel wil uitmaken van de verandering. De aanloop en uiteindelijke uitvoering van hun plan brengt zijn eigen reeks onvoorziene gevolgen met zich mee.

Night Moves van Kelly Reichardt blinkt uit in ingetogen spanning

De plot van “Night Moves” vertoont overeenkomsten met de uitstekende thriller uit 2023 ‘How to Blow Up a Pipeline’, maar het benadert het materiaal door een heel andere lens. Op de manier van Reichardt ligt de spanning achter het bombardement niet zozeer in wat er gebeurt, maar in wat er gebeurt Hoe het gebeurt. Josh, Dena en Harmon zijn allemaal ontmoedigd door het feit dat bedrijven hun gemeenschap binnendringen en denken dat dit de beste manier is om een ​​statement te maken. Maar bij elke stap komen hiaten in hun plan aan het licht waar ze geen rekening mee hielden, zoals een omstander die ze allemaal samen aan een picknicktafel ziet zitten of, in een uitzonderlijk gespannen reeks, een kunstmestverkoper die erop staat dat Dena haar socialezekerheidskaart laat zien. Reichardt, samen met scenarioschrijver Jon Raymond, brengt ‘Night Moves’ met een doordringend gevoel van twijfel dat altijd opdoemt over de beslissingen van deze personages en de ideologie erachter. Of ze hierin slagen of niet, doet er niet toe.

Een deel van de reden waarom ik Reichardt vereer is omdat ze er geen belang bij heeft om je direct te vertellen wat je moet denken. Ze presenteert haar personages zoals ze zijn, met wratten en al, en laat het publiek zitten met de ongemakkelijke gevoelens die ze naar voren brengen. “Night Moves” is van nature meditatief, waardoor hele scènes zich kunnen afspelen op een manier waarbij je niet beseft hoe ondergedompeld je bent in hun plot, totdat je simpelweg genoeg tijd hebt doorgebracht. zitten met hen. Het is een masterclass in ingetogen spanning, waarin veel wordt overgebracht met stilte en lichaamstaal. Fanning en Sarsgaard zijn fantastisch, maar het is Eisenberg die de meest gelaagde prestatie neerzet.

De afwezigheid van enige duidelijke catharsis in Reichardts crimineel ondergewaardeerde thriller wordt geëvenaard door het memorabele einde – een einde dat het verpletterende gewicht benadrukt dat gepaard gaat met het punt waarop geen terugkeer meer mogelijk is.

Nieuwsbron

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in