Stephen King bereikte in september 2025 een nieuwe mijlpaal door Agatha Christie in te halen en de auteur te worden met de op één na meeste verfilmingen, na William Shakespeare. Tot op heden zijn er meer dan 100 films en tv-series verschenen gebaseerd op het werk van de auteur uit Maine, wat heeft geresulteerd in enkele klassiekers aller tijden, zoals “The Shining” (hoewel King het haat), “The Dead Zone”, “Misery” en “The Shawshank Redemption.” Maar ondanks alle Stephen King-verhalen die we de afgelopen decennia op onze schermen hebben gezien, was een van de allerbeste verfilmingen ook de eerste: Brian De Palma’s ‘Carrie’, die overigens gebaseerd was op King’s eerste roman. De kern is een iconische horrorrol waarvoor Sissy Spacek voluit ging om te landen.
‘Carrie’ is natuurlijk een coming-of-age-drama met een duistere, bovennatuurlijke twist. Spacek schittert als Carrie White, een pijnlijk verlegen tiener die dagelijks lijdt onder de handen van haar fanatiek religieuze moeder Margaret (Piper Laurie) en de hatelijke pestkoppen op haar middelbare school. Geleidelijk aan komt ze tot het besef dat ze over telekinetische krachten beschikt, die volledig en angstaanjagend naar voren komen wanneer haar kwelgeesten op het schoolbal een wrede grap uithalen om haar voor de hele school te vernederen.
King begon ‘Carrie’ oorspronkelijk als een kort verhaal om te experimenteren met het schrijven van een vrouwelijk personage, en hij werkte het pas met tegenzin uit tot een roman nadat zijn vrouw een vroege versie uit de prullenbak had gered. Toen het eenmaal was gepubliceerd, werd het een paperback-bestseller, en De Palma behoorde tot de bewonderaars ervan en moedigde United Artists aan om snel de filmrechten op te pakken in de daaropvolgende biedoorlog. Maar hoewel De Palma Spacek persoonlijk kende, had hij in eerste instantie een andere acteur in gedachten voor de hoofdrol.
Brian De Palma had Sissy Spacek in de rij staan voor een andere rol in Carrie
Sissy Spacek had een paar jaar eerder haar opvallende doorbraakrol gespeeld in Terence Malicks ‘Badlands’, waar ze haar man, productieontwerper Jack Fisk, ontmoette. Fisk werkte er later aan Brian De Palma’s cultrockmusical ‘Phantom of the Paradise’ en Spacek assisteerde bij het schilderen van de decors. Hoewel ze goed bekend was bij De Palma, had de regisseur echter zijn oog op Betsy Slade voor de hoofdrol in “Carrie” toen hij overging tot het verfilmen van King’s roman.
Niettemin moedigde De Palma Spacek nog steeds aan om het boek te lezen met de bedoeling haar te casten als Chris, de belangrijkste pestkoprol die uiteindelijk werd overgenomen door Nancy Allen. Spacek deed uiteindelijk auditie voor verschillende personages voordat De Palma haar ook toestond voor de hoofdrol te lezen, en ze besloot de volledige methode te gebruiken om overtuig hem om haar als Carrie te casten. Ze maakte haar haar zelfs vettig met vaseline en droeg een oude matrozenjurk uit haar middelbare schooltijd, en herinnerde zich een meisje met wie ze naar school ging om zichzelf in Carrie’s onderdrukte hoofdruimte te plaatsen (via Rollende steen):
“Ze was mooi, maar ze was arm en had geen geld voor kleding. Ze droeg dus antiek en de kinderen waren echt wreed tegen haar. Ik herinner me dat ik altijd van haar kleren hield, flodderig en ouderwets zoals ze waren. Ze liep meestal op blote voeten, maar er was toen nog geen hippe, groovy scène.”
Spaceks aanpak leverde haar de rol op, en Fisk vertelde het goede nieuws terwijl ze na de auditie op de parkeerplaats zat. Ze grapte dat ze snel wegreden voordat De Palma van gedachten kon veranderen.
Carrie blijft de meest iconische rol van Sissy Spacek
Brian De Palma heeft de juiste keuze gemaakt, want de prestatie van Sissy Spacek in “Carrie” is opmerkelijk. Prim en vogelachtig, ze heeft een etherische kwetsbaarheid waardoor je instinctief voor haar zorgt – ik prikkel altijd van woede als ze wordt blootgesteld aan misbruik door haar moeder en haar collega’s op school. Cinematograaf Mario Tosi filmt de onconventionele gelaatstrekken van Spacek met een gaasachtige zachtheid waardoor het lijkt alsof ze dreigt te verdampen. Dit is ook de reden waarom het des te angstaanjagender is als ze eindelijk haar kwelgeesten verwoest met haar telekinetische krachten.
Bijna vijftig jaar later is de aanblik van Carrie die moorddadig staart terwijl ze bedekt is met bloed, een van de meest bepalende beelden van de horrorfilm. Hoe angstaanjagend Spacek ook is in de climaxscène van het schoolbal, we verliezen nooit de sympathie voor haar, zelfs niet als sommige vriendelijke personages ook verstrikt raken in de psychische razernij op een gedeeld scherm. Volgens Jack Fisk maakte Spacek’s optreden de film tot de klassieker die hij nu is:
“Het andere meisje speelde Carrie als iemand die je kon haten. Je kon begrijpen waarom iedereen haar uitlachte. Je gaf zelf niet zoveel om haar. Sissy, waar je hoop op had. Je zou bijna verliefd worden op Carrie White als ze haar speelde, en dat maakte de film twee keer zo effectief. De Palma zei dat er geen sprake was van een wedstrijd.”
“Carrie” was een kritisch en commercieel succes, en zowel Spacek als Piper Laurie ontvingen Oscar-nominaties, waarbij ze respectievelijk verloren van Faye Dunaway en Beatrice Straight (beide in Sidney Lumets “Network”). Die uitvoeringen zijn solide, maar zeker lang niet zo iconisch als die van Spacek – en sindsdien is niemand in de sequels, remakes en toneelproducties erin geslaagd dichtbij te komen.
