22 jaar lang was ik een echtgenote in het leger, waarbij ik mijn behoeften ter ondersteuning van de carrière van mijn man opzij zette – allemaal voor de belofte dat we na onze pensionering, als onze kinderen volwassen waren, samen de wereld rond zouden reizen.
In 2018 kwam eindelijk het pensioen, en niet lang daarna stortte ons bijna 25-jarige huwelijk in elkaar. Toen zijn militaire carrière eindigde, voelde het alsof hij zijn gevoel voor doel verloor. Ik probeerde de boel bij elkaar te houden, maar door het ongeluk en de bittere gevechten verdronk ik ook.
Het was niet de liefde die mij daar hield, maar de angst. Ik kwam uit een giftig gezin en had geen contact meer met mijn familie, dus ik was bang dat ik zonder mijn man en kinderen niemand zou hebben. Die angst hield me zelfgenoegzaam totdat de pijn van het blijven groter werd dan de angst om te vertrekken.
Ons echtscheiding werd afgerond in februari 2022, en vlak daarvoor, had ik dat ook gedaan verhuisd naar Hawaï om bij een onlangs weduwe vrouw te logeren.
Ik gaf mezelf een jaar om te genezen
Het werd tijd om uit te zoeken wie ik in mijn eentje was. Ik liep om te sporten, maar na verloop van tijd werd het een daad van boetedoening.
Op sommige dagen legde ik meer dan 20 kilometer af, waarbij elke stap mij tot inzichten bracht over mijn huwelijk en mijzelf. Ik besefte dat ik een mensenliefhebber was geweest die mijn eigen behoeften voor anderen had opgeofferd, om ze daarvoor kwalijk te nemen.
Gedurende dat jaar dook ik in therapie, las vraatzuchtig en leunde verder vrouwelijke vriendschappenen bleef dicht bij mijn zoons via videogesprekken en bezoeken. Ik heb hard gewerkt om de gewoonte af te leren om iedereen op de eerste plaats te zetten, behalve ikzelf.
Tegen het einde van 2022 was ik voldaan maar rusteloos – klaar voor iets nieuws.
Salazar, op een brug in Bangkok, begon haar reis in Thailand. Geleverd door Bryanne Salazar
Eerste stop: Thailand
Op 31 december heb ik een geboekt solovlucht naar Bangkok. Ik had weinig spaargeld, maar wilde de wereld zien.
Toen ik het aan vrienden en familie vertelde, vroeg iedereen – inclusief mijn volwassen zonen – of ik bang was. Ik was zenuwachtig, maar angst was niet langer de drijvende kracht achter mijn leven.
‘Je bent zo dapper, mam,’ zei mijn oudste zoon tegen me. Ik heb het toen misschien niet gevoeld, maar ik beloofde dat ik zou zijn wat hij in mij zag.
Twee dagen voor mijn 43e verjaardag landde ik in Bangkok. Ik werd verteerd door het eten en de tempels, en door de vrijheid om helemaal alleen te zijn.
Salazar liet haar haar vlechten door een voormalige gevangene in Chiang Mai. Geleverd door Bryanne Salazar
Zes dagen later binnen Chiang Maibezocht ik een massagestudio waar voormalige vrouwelijke gevangenen werkten. Mijn overleden moeder had ooit in de gevangenis gezeten en ik voelde me tot die plek aangetrokken. Na de massage vroeg mijn masseuse of ze mijn haar mocht vlechten; die kleine vriendelijke daad maakte me aan het huilen.
In Thailand voelde ik me vrij. Sommige dagen sliep ik laat en at ik te veel; anderen verkende ik heilige plaatsen. Het was de eerste reis die ik ooit maakte waarbij ik me niet hoefde te conformeren aan de wensen van iemand anders.
Ik leefde voor mij.
Salazar kreeg van Lee een motortour door Hanoi. Geleverd door Bryanne Salazar
Tweede stop: Vietnam
Elf dagen later heb ik naar Hanoi gevlogen en werd getroffen door de chaotische maar charmante sfeer van de stad. Het oversteken van de straten voelde als een daad van moed; het enige dat nodig was, was vertrouwen en een gestaag tempo voorwaarts.
Op een middag stapte ik achterop een motorfiets met een vriendelijke man genaamd Lee, die aanbood mij zijn stad te laten zien. In plaats van oriëntatiepunten nam hij me mee naar de locaties waar bommen waren ingeslagen tijdens de oorlog in Vietnam. Hij vertelde me dat zijn familie tijdens de verwoesting van de stad naar Cambodja was gevlucht.
“De mensen in Hanoi zijn sterk”, vertelde Lee me. Hij had gelijk. Ze hadden alles verloren en herbouwd. Ik besefte dat de levendige hartslag van de stad voortkwam uit vastberadenheid en doorzettingsvermogen – uit het oppakken van de stukken en opnieuw beginnen.
In kleine zin deed ik hetzelfde.
Ze ging kajakken rond Ha Long Bay in Vietnam. Geleverd door Bryanne Salazar
Klaar om opnieuw te beginnen
Ik beëindigde mijn reis met een cruise en wat kajakken Ha Long-baaiwaar de stille en grijze lucht me tijd gaf om na te denken. Ik had niet alleen van avontuur gedroomd; Ik heb het voor elkaar gekregen en mijn zoon gelijk gegeven.
Eenmaal thuis in Hawaïbesloot ik mijn tussenjaar af te sluiten en mijn carrière als freelanceschrijver en boekredacteur opnieuw op te starten. Het was tijd om terug te keren naar het leven, maar deze keer op mijn voorwaarden.
Heeft u een verhaal over het nemen van een tussenjaar dat u wilt delen? Neem contact op met de redacteur: akarplus@businessinsider.com.
